Korkuyorum ölümden

Korkuyorum.
Dilim kolayca dolanıyor süslü kelimelere. Büyük laflar damağımın her yanına yapışmış gibi.
Ayrılık sözleri dilimden eksik olmuyor. Ölümü sıkça anıyorum belki.
Hasret, hüzün, keder, sızı, sancı, ağrı, ölüm, ayrılık, özlem birer kelime sadece… Dile dokunduğunda acıtmıyor, kulağa vurduğunda can yakmıyor.
Bunlar sözler, sadece sözler, sadece sözler.
Ağzımda kolayca yankılanıyorlar...
Bir çok kulağa çarpıyorlar. Belki bir kaç kalbe de iniyor. Havada asılı duruyor sesler. Harflerin zincirine tutunuyor sözler. Dört harf “ölüm ve sadece iki hece. ..
“Ölüm” derken, kelimenin tam ortasında dil damağa değiyor. Bitirdiğinde dudak dudağa kavuşuyor. “Ölümmmm.. Buluşuyor dil ve damak. Isınıyor dudaklar, kavuşuyor...
Kolay ölüm… bu kadar kolay. Demesi kolay.. Ya olması ölümün. ..
Ya dudakları soğutması. Eşiğinde durmak son nefesin nasıl bir tükenmişlik. Nice bir yangındır ömrün bir nefese daha yetmemesi.. Ölümün kendisini ruhunla hecelediğin oldu mu?
Ayrılığı kıvrana kıvrana içtin mi hiç? Hasretin tam ortasında kala kalıp, zamanın kırık cam parçaları gibi gırtlağına battığını hissettin mi?
Sen sus ey ölüm...
Ben sana hece hece yaklaştıkça, sen bigâne kal. Ben kelimelerle yoluna tuzak kurdukça, sen suskunlukların ardına kaç. ..
Ben ele avuca sığdırmaya çalıştıkça seni, sen perdeler ardına saklan. Sen sus ki, bana söz söylemek kalsın.Yalan sözler. Kuru sözler. Ağız dolusu…

hani derler ya korkunun ölüme faydası yok diye unutmayalımki ölümü her nefis tadacak ya erken yada geç bu gerçeği değiştirmeyecek.
demekki ölüm her halukarda kapımızı çalacak ya sonrasında ya sonrası bizim bu fani dünyada yaptıklarımıza bağlı...
ALLAH c.c. kendisine kullukta kusur etmeyen müslümanları inşalllah ölümü ile birlikte nimetlendirmeye başlayacaktır.
Yani ölüm meleği ona çok sevimli gelecek, ruhu alınırken hiç incitilmeyecek sanki tere yağdan kıl çeker gibi, kabir ona cennet bahçelerinden bir bahçe gibi ferah olucak zaten ebedi alamde yani cennetteki nimetleri anlatmaya ne gücümüz yeter, nede anlatabiliriz.
Dolayısıyla bu şeklide ölen bir kardeşimizin ölümdne korkması yanlış olur , zaten bu şekilde ömrünü ALLAH c.c. na kulluk ederek geçiren kişilerde ölümden korkmak tan öte ölüme kendileri giderler.
Ama bunun tersi durumda olan insanlarda maalesef ölüm anından itibaren ALLAH c.c. nun haber verdiği azablara düçar olmaya başlar.
Azrail çok çirkin ve korkunç bir şekilde gelir, ruhu kabzedilirken sanki demir tarakla insanın eti kemiğinden ayrılır gibi olur, kabir cehennem çukurlarından bir çukur olur, ahiret hayatı ise , kafirlere ebedi cehennem, günahkar müslümanlarada günahlarının cezasını çekene kadar cehennem azabı.
Dolayısyla kardeşim, inşallah kendimize çeki düzen verelim, ALLAH c.c. bizden çok bir şey istemiyor, 24 saatin 1 saatii namaza ayır diyor, yaşaman için gerekli olan ihtiyaçlarını helal yollardan elde et diyor, haram ve helali birbirne karıştırma diyor, bunun gibi biz insanoğluna zor olamayan şeyler istiyor yani.
İnşallah hepimiz RABBİMİZE yaraşır birer kul oluruz.

bu konuya tek az ve öz laf söylerim. Allah bu dunyaya bizi sinav için gönderdi bilirsin. sen sadece ölumu duşunme korkma dinini duşun sen ibadetini yap ÖLMEKTEN KORKMA, ÖLDUKTEN SONRA NEREYE GİDECEĞİNDEN KORK ! saygillarimla ali arslan