Kader mi kendi tercihim mi? Kader mi tercih mi?
Herkese selamlar, ben tesadüfen buldum burayı ve sıkıntımı paylaşmak istedim. Evliyim ve 2 çocuğum var Allah bağışlarsa. 7 yıl oldu evleneli ve bu 2.evliligim. O kadar ince eleyip sık dokudum ki iyi bi evliligim olsun diye. Bu eşimle arkadaş vasıtasıyla tanıştık ve ben başka arkadaşı istihareye yatırdim. Sonuç hayırsız çıktı! ! Ben artık gorusmedim, derken yine görüştük ve evlendim. O kadar mutsuzum ki artık ben ben olmaktan çıktım bazen deliriyorum saniyorum. Eşim aslında kötü değil ama o kadar mizmiz o kadar aldirmaz ki yani anlatamam!! Bir işi var şükür ama maddi olarak çok sikintidayiz, ne gezme, ne bi alışveriş yani hiç bir luksumuz yok, aybasina borç harç çıkıyoruz ve bu da beni bunaltiyor. Hep benim ailem destek oluyor, ailem dediyesem kardeşlerim var Allah razı olsun onlar. Yoksa ne anadan ne de babadan yana arkamda hiç kimse olmadı ve ben yaşlandıkça yani yaşım ilerledikçe ben olmaktan çıkıyorum, mutsuzlugum yüzünden çocuklarıma bile tahammulum kalmadı. Eşimi sevmiyorum Allah affettsin olup gitse hiç uzulmiyecem o kadar bunaldım yani. Benim kardeslerimin desteği altinda ben ezilip buzulurken eşim gayet normal ne var bunda diyor. Üstelik eşimin ablasinin durumu çok daha iyi, hiç aramaz bile. Neyse ne yazacaktım neler yazdım. Psikoljim altüst, dua edin lütfen bana. Şimdi istiharede hayırsız çıktı ama ben evlendim ya, bu kader mi ben mi yaptım? Yıllardır bunu birine anlatıp sormak istiyordum. İsyan da ediyorum kendime de sayıyorum ne yaptim niye ki o zamanlar bile hep içim sıkılırdi. Neden yaptım bilmiyorum lütfen bana bi cevap verin. Kusura bakmayın çocuklarla anca yazabildim siz toparlayin artik.
Herkese selamlar, ben tesadüfen buldum burayı ve sıkıntımı paylaşmak istedim. Evliyim ve 2 çocuğum var Allah bağışlarsa. 7 yıl oldu evleneli ve bu 2.evliligim. O kadar ince eleyip sık dokudum ki iyi bi evliligim olsun diye. Bu eşimle arkadaş vasıtasıyla tanıştık ve ben başka arkadaşı istihareye yatırdim. Sonuç hayırsız çıktı! ! Ben artık gorusmedim, derken yine görüştük ve evlendim. O kadar mutsuzum ki artık ben ben olmaktan çıktım bazen deliriyorum saniyorum. Eşim aslında kötü değil ama o kadar mizmiz o kadar aldirmaz ki yani anlatamam!! Bir işi var şükür ama maddi olarak çok sikintidayiz, ne gezme, ne bi alışveriş yani hiç bir luksumuz yok, aybasina borç harç çıkıyoruz ve bu da beni bunaltiyor. Hep benim ailem destek oluyor, ailem dediyesem kardeşlerim var Allah razı olsun onlar. Yoksa ne anadan ne de babadan yana arkamda hiç kimse olmadı ve ben yaşlandıkça yani yaşım ilerledikçe ben olmaktan çıkıyorum, mutsuzlugum yüzünden çocuklarıma bile tahammulum kalmadı. Eşimi sevmiyorum Allah affettsin olup gitse hiç uzulmiyecem o kadar bunaldım yani. Benim kardeslerimin desteği altinda ben ezilip buzulurken eşim gayet normal ne var bunda diyor. Üstelik eşimin ablasinin durumu çok daha iyi, hiç aramaz bile. Neyse ne yazacaktım neler yazdım. Psikoljim altüst, dua edin lütfen bana. Şimdi istiharede hayırsız çıktı ama ben evlendim ya, bu kader mi ben mi yaptım? Yıllardır bunu birine anlatıp sormak istiyordum. İsyan da ediyorum kendime de sayıyorum ne yaptim niye ki o zamanlar bile hep içim sıkılırdi. Neden yaptım bilmiyorum lütfen bana bi cevap verin. Kusura bakmayın çocuklarla anca yazabildim siz toparlayin artik.