Yüreğin ateşini sorma, sabrın halinde yaşa!

Çare olmaz
mesnetsiz merak
Ruhun dili vardır,
vicdanın sessiz sedasıdır

Hak için
sevdalı, aşk adına davalı
bir ihsandır, ummana ramdır

Ahenksiz
ne varsa onun hissiyatında
bühtandır, zira aklı ve izan kalbi inşirahtır

Kimi can
tuğyan eder sıfat için
Tağuta kul olmak, zalimin
mezalimindem almak adına

Hezeyan
ne vakit zihnini kuşatsa,
dili nefsi adına yarışmaya koyulsa

Yüreği perişandır,
kaygı ve zan içinde ki tarumardır,
nederlere bedel olan hesaptır

Merhametten
maraz doğar derler

Merhamet
kimin için yapılıyor,
nefes müddetine nispet ediyor

Malik
ve sahip aşikar iken, her hali
kuşatan ayetler sabitken asilik hükmediyor

Ne zaman
kurşun sıkan eller, izanını yitirmiş
necis bedenler niye hesapla cedelleşiyor

Ortadoğu
kanayan bir yaradır
Ümmetin hali ne kadar
perişan ve rüsva içinde ki meraktır

Mazisinden
beslenen ve iradesinden vazgeçen
kimler kalmıştır, aşkı şiardır

Necip milletin
sesi ne kadar çıksada sağır
sultanlar için mezalimlik yanı başımdadır

Ümmeti bu
hale getiren kimlerdi
Nasıl bir zihniyetin catirleriydi,
kulun imanı hangi haldeydi

Önce
kalbi rabıtayı katlettiler, zihni
mesnetsizliğe esir edip sonra alay ettiler

Ümaranın
aklı tutulmuş, alimin vecdi kurumuş,
velinin aşikar olan aşkını katlettiler

Şimdi hangi
çocuğa baksam
Zavallı annesinin çaresizliğini
hicranın ahıyla yudumlasam

Takati
kesilmiş babanın esaretini hakkıyla
anlasam ve umut şevkine kansam

Yitip giden
ne varsa hiç usanmadan bin hüzünle
ve sabrın ecriyle yeniden yazsam



Mustafa CİLASUN