Yazmak ve anlatmak isterdim, fakat!

Kaç kez başına geçtimse
Ruhumun dinmeyen figanını hasretmek istemdimse
Kalbimin hicran damlalarını ve hüzün yakarışlarını akıtmayı diledimse
Olmadı, başarmaya ramak kaldığını düşündükçe, olur ya dedim ve geriye çekildim

Katmerleniyordu ruhumda hicran
Sessizlik içinde nereye temaşa ettimde. İçim gidiyordu her an
Gözyaşlarımı bırakmak istiyordum, kimsenin görmesini hiç istemiyordum
Çekiliyordum, kalabalıklardan uzaklaşıyordum, nerdeydin söyle ey anılan o can

İsimsiz mektup yazmak istedim
Biraz kaygılanmanı diledim ve yadedebilmen için neden merak içindeydim
Ne kadar kıymeti harbiyesi olan bir nefestim, hiç söylemedin, ne sancılar ektin
Niçin bir sual eylemedin, hissiyatımı derbeder eyledin, niye sessizce çekilip gittin

Bir acaba demeden ve üzmeden
Ram olduğum edebin derin izlerini refakatinle sürmeyi nasıl arzu ettim
Lakin hangi lisan-ı hal ile söylemeliydim, çaresiz bir sessizlik içine çekildim
Bilsen ne kadar beklemiştim, bir kelam etmeni ve yılların umuduyla kederlendim

Sana evet,bir şey söyleyemem
Serdewtmediğin hissiyatını asla deruhte edemem ve kalbi inşirahını bilemem
Gönül bu, sanki hissiyat çağlayan bir su, merak alıyor içine, aşk nasıl bir korku
Beni benden alıp götüren, bir efkarın meyline gark eden ve kendine çeken söyle ne

Umut sanki yıllara gebe kaldı
Ruhumu içinden çılıkamaz bir hicran kuşattı, kalbim nasıl burukluk yaşadı
Kim nefesimin suskunluğunu anladı, hüznümle başbaşa kalarak hıçkırıkla ağladı
Susmalıyım artık vakit çok geç, firkatine bağlandığım bilmeyecek kalp gülmeyecek


Mustafa CİLASUN