Sokaklar yılgın,insanlar bilmem ki niye çılgın!

Masumiyeti ne kadar çok arzuluyorum
Kaybolan kalbi ahengi, zihni muvazeneyi, ruhi muhayyileyi bulamıyorum
Herşeyin basit olanını sevemiyorum,neden niteliğin bu kadar üzerinde duruyorum
Mizan için ne kadar dertleniyorum, hala heveslerinin peşinden mi sürükleniyorum

Gençtir, kanı dikine akar diye öğütlediler
Bir sınır tanımamazlığı zihnimde filizlendirdiler,illegaliteye niye özendirdiler
Neden edebi, tefekkür edebilmeyi, fikir için istikametimi belirtmemi hiç istemediler
Talan etmeyi, av veya avcı olmayı önüme ibretle serdiler, insandım önemsemediler

Nereye koşsam ve akranlarıma anlatsam
Anlaşılmak adına bir düzenbazlık vardı, kapıp kaçan, vurup kıran her taraftaydı
Yetmedi sokaklarda nara atan hak hukuk adına her yanı tarumar eden yanımdaydı
Arkama bakmam veya boşver diyerek uzaklaşmam ağrıma gidiyordu, nefsim hardı

İnsanları bu hale getirenler ortadaydı
Çıkar uğruna ne kadar canlara kıyıldı, bilmem ki dava adına daha bir şey kaldı mı
Umutları soldurdular, hücrelerde nefesleri kuruttular, vicdanları evet,yok saydılar
Neslin emniyetini ve haysiyetini hiçe saydılar,iki asırdır zulmetmekten bıkmadılar

Cenabı Hakka sonsuz hamdolsun
Sabrın bir direniş olduğunu, aşk ve himmetin ne kadar farklı olduğunu yaşattı
İnsanların ve nesli derin uykularından uyandırdı, hak ve hukuk adına neler anlattı
Vesileler ikliminde ve zamanı geldiği müddetçe umutların yeşermesine ramak kaldı



Mustafa CİLASUN