JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="elifgibi" data-source="post: 8815" data-attributes="member: 149"><img src="https://www.sevcil.com/wp-content/uploads/kedi_ve_irin_ocuk.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /> Son yıllarda araştırmalar aile içi şiddette  çocukların daha çok mağdur olmasının başka bir yönünü gösteriyor. Anne  babasından şiddet gören çocukların şiddete meyletme oranının yanında, anne  babasının kendi aralarındaki kavga ve dayağa şahit olanların da bu tabloyu  kopyalayıp hayatlarına yapıştırdıklarına işaret ediliyor. Anne baba arasındaki  şiddete şahit olan çocuk böyle bir davranışın normalliğine inanıyor içten içe.  Aileyi taklit-özdeşleşme duygusuyla örnek alıyor. Böylelikle şiddeti  içselleştiriyor ve başı sıkıştığında müracaat ediyor. Kâh çocukları hedef  oluyor, kâh eşi. Dayağa bir kez başlayınca gerisi  geliyor Şiddetin ya da saldırgan davranışın hayata  uygulanabilirliği bir kez de olsa denemekle çok yakından alakalı. Dayak  attığında olayın görünürde de olsa çarçabuk halledildiğini gören ebeveyn, zorda  kaldığında oturup dakikalarca karşısındaki kişiye laf anlatmak yerine bildiği,  denediği ve kendisine kolay gelen dayak yöntemini tercih ediyor. Bazı  psikiyatrlar şiddet uygulamayı dil öğrenen kişinin yabancı bir ülkede o dile  müracaat etme biçimine benzetiyor. “Diyelim İngilizce öğrendiniz ve bu dilin  konuşulduğu bir yerdesiniz. Zorda kaldığınızda ana dilinizle mi konuşursunuz,  sorunu çözecek dil ile mi?!..” diyerek şiddetin kolay çözüm olarak görüldüğüne  değiniyorlar. Dayak yiyen her çocuk dayak atan ebeveyn olur  mu? Araştırmalara bakılırsa dayak atan ebeveynler  genelde anne baba sevgisinden yoksun büyümüş ya da çocukluğunda çok dayak  yemişler; yahut da bazı ruhsal hastalıklara sahipler. Çocukluğunda ailesinden  çok dayak yemiş fakat aynı acıyı kendi çocuklarına yaşatmamış ebeveynler söz  konusu değil mi? Elbette ki evet. Fakat bu şekilde doğru tutum gösterebilmesi  için o ebeveynin ruh sağlığını muhafaza etmeyi başarmış olması  gerekiyor. Öte yandan ailede çocuğa en çok babanın şiddet  gösterdiği belirtiliyor. Uluslararası Politik ve Stratejik Araştırmalar Merkezi  ve Beykent Üniversitesi’nin ortaklaşa hazırladıkları ankette, babanın şiddette  ilk sırayı almasının yanı sıra gençlerin % 74’ünün ailesinde şiddete maruz  kaldığından bahsediliyor. Şiddet sıralamasında anne ikinci, öğretmen ise üçüncü  yerde duruyor. İşin garibi bu gençlerin % 65’i kendilerinin de kardeşleri ya da  arkadaşlarına şiddet uyguladıklarını ifade etmeleri. Yaşama sevinci yara alıyor Evde sık sık şiddete maruz kalan çocuğun duygu  dünyasında, düşünce şeklinde, davranışlarında ve arkadaş çevresiyle  ilişkilerinde kötüye giden davranışlar görülüyor. Baş ağrısı, karın ağrısı,  sinirlilik gibi fiziksel bir takım rahatsızlıkları ortaya çıkıyor. En sık  görülen davranış bozuklukları ise şöyle: Kimi sevgi ve üzüntüsünü belirtirken  aşırı abartıya kaçıyor. Kimi okulda başarısız olurken diğeri başarı göstermeye  çalışıyor. Bir başka çocuk okula gitmeyi reddediyor. Bazısı içine kapanıp  pasifleşiyor ve okulda kendisini ezdiren bir öğrenci konumuna düşüyor. Kimisi de  aşırı sosyal davranıyor veya arkadaşlarına zorbalık yapıp terör estiriyor. Yalan  söyleme, uyku bozuklukları, altını ıslatma, öfkesini kontrol edememe gibi  davranışlar şiddete uğrayan çocuklarda en sık görülenleri. Hiç değilse pencereyi açıp  bağırın Özellikle şehir yaşantısının kaosundan alevlenen  stres faktörünün şiddete sebep olduğunu ifade eden görüşler de var. Çocuk  psikiyatrisi Mücahit Öztürk, ebeveynin mutlaka üzerindeki gerginliği atması  gerektiğini ileri sürüyor. Eve gelmeden önce kişinin o günkü stresinden bir  şekilde kurtulmaya çalışmasının türlü yolları biliniyor. Kişilerin her hangi bir  sosyal faaliyete katılması, bir yerde hayır amaçlı hizmet etmesi, sohbete  katılması gibi pek çok alternatif düşünülebilir. Bazı psikiyatrların tavsiyesi  ise ilginçliğiyle konunun ne kadar önemli olduğuna işaret ediyor: “Hiçbir şey  yapamıyorsanız eve geldiğinizde pencereyi açın ve avazınız çıktığı kadar  bağırın.” İçinden dayak geçmeyen çözümler  üretin Çocuğun saldırganlık, kavga gibi uyumsuz  davranışlarına karşı çözümün dayak olmadığı, tedavi gerekebileceği düşünülmeli.  Tedavide mahalli yönetimlerin ilgili birimlerinden rehberlik ve danışmanlık  hizmeti alınabilir ya da bir psikiyatra müracaat edilebilir. Ayrıca eşlere  yönelik aile içi iletişim seminerleri takip edilebilir. Aile içi şiddeti ele  alan yazı ve kitaplarla çıkış yolları aranabilir. Şiddet sadece fiziksel değil Şiddet dendiğinde sadece dayak akla geliyor.  Oysaki dayak sadece fiziksel şiddet kapsamına giriyor. Dayaktan çok daha derin  izler bırakan şiddet türleri de var ve kimi aileler bunu çok sık tekrar ediyor.  Çocuğu azarlama, aşağılama, önemsiz ya da yokmuş gibi davranma, parasız bırakma,  dışarıda zorla çalıştırma gibi davranışlar en hakiki şiddet türleri arasında yer  alıyor.Hanzade YÜCEL  </blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günde beş vakit kıldığımız nedir?