JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Ekrem" data-source="post: 2549" data-attributes="member: 3"><img src="https://i.imgur.com/0qGIl.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /> 11-Mesajını kolaylık ve tedricilik yöntemiyle sunması: Hz. Muhammed  (sav), peygamberlik misyonu gereği, ilâhî mesajı, insan  zihninin işleyiş  ve algılayış yeteneğini dikkate alarak, bir anda değil  de, zamana  yayıp, önce basit ve kolay olandan başlayarak, yani tedricî  olarak  iletmiştir. Hz. Peygamber, Muaz'ı Yemen'e gönderirken şu  tavsiyeleri  yapmıştı: "Ehl-i Kitap'tan bir kavme gideceksin. Onları Allah 'tan başka ilâh olmadığına ve benim Allah 'ın elçisi olduğuma şehâdet etmeye davet et. Eğer buna itaat ederlerse, Allah 'ın   her gün ve gecede onlara beş vakit namazı farz kıldığını bildir. Buna   da itaat ederlerse, zenginlerden alınıp fakirlere verilecek bir zekatı Allah 'ın   onlara farz kıldığını bildir. Buna da itaat ederlerse, sakın  mallarının  en kıymetlilerini alma. Mazlumun bedduasından kork. Çünkü  mazlumun  bedduası ile Allah arasında perde yoktur."22 12-Mesajını yaymak için çevresindeki insanlara sorumluluk vermesi: Veda  Hutbesinde Hz. Peygamber "Sizden burada bulunanlar sözlerimi  burada  bulunmayanlara ulaştırsın. Belki burada bulunan, kendinden daha   anlayışlı ve sözlerimi daha iyi muhafaza edecek birine ulaştırır."23   diye hitap etmiştir. Hz. Peygamber bir defasında da: "Benim sözümü   duyan, ezberleyen ve işittiği gibi kendinden sonrakilere ulaştıranı Allah    nurlara gark etsin. Kendinden daha anlayışlı olanlara ilim taşıyan  nice  insanlar vardır. Niceleri de âlim olmadıkları halde ilim  taşırlar."24  buyurarak, mesajının başkalarına iletilmesini temenni  ettiği duasıyla  insanları etkileyebilmiştir. Hz. Peygamber mesajının  yayılmasında olduğu  gibi aslını muhafaza edebilmesi için de  çevresindeki insanlara  sorumluluk vermiştir. "Benim adıma söylenmiş bir  yalan, bir başkasının  adına söylenen yalan gibi değildir. Bile bile  benim adıma yalan uyduran  kişi cehennemdeki yerine hazırlansın."25 Bir  diğer sözünde de, mesajını  içeren bilgileri gizleyenler için:  "Kendisinden sorulan bir bilgiyi  gizleyen ve onu insanlara ulaştırmayan  kişiye kıyamet günü ateşten gem  vurulur."26 buyurmuştur. 13-Olumsuz tepkilere karşı sabır ve tahammül göstermesi: Eşi Âişe Hz.  Peygamber'e, Uhud savaşının yapıldığı günden daha zor bir  gün yaşayıp  yaşamadığını sormuş, O da şu şekilde cevap vermiştir:  "Evet, senin  kavminden çok kötülük gördüm. Bu kötülüklerin en fenası,  onların bana  (Taif de bir mevkii olan) Akabe günü yaptığıdır. Taifli  İbn Abdülyâlîl'e  sığınmak istemiştim de beni kabul etmemişti. Ben de  geri dö*nüp, derin  kederler içinde yürümekteydim. Karnüsseâlib (denilen  yere) varıncaya  kadar kendime gelemedim. Orada başımı kaldırıp  baktığımda, bir bulutun  beni gölgelediğini gördüm. Dikkatlice bakınca  bulutun içinde Cebrail'i  fark ettim. Cebrail bana seslenerek: ‘Allah ,   kavminin sana ne söylediğini ve seni himaye etmeyi nasıl reddettiğini   duymuştur. Onlara dilediğini yapması için de sana Dağlar Meleği'ni   göndermiştir.' dedi. Bunun üzerine Dağlar Meleği bana seslenerek selam   verdi. Sonra da: ‘Ey Muhammed! Kavminin sana ne dediğini Allah    işitti. Ben Dağlar Meleğiyim. Ne yapmamı istiyorsun? Eğer dilersen şu   iki dağı onların başına geçireyim.'dedi. O zaman: ‘Hayır, ben onların   soylarından sadece Allah 'a ibadet edecek ve O'na hiçbir şeyi ortak koşmayacak kimseler çıkarmasını Allah 'tan dilerim.' dedim."27 14-İyiliği tercih etmesi, intikam alma yoluna gitmemesi: Hanîfe  oğullarından Sümâme b. Usâl, Mekke'de Hz. Muhammed'le (sav)   karşılaştığında, Peygamberin kendisini İslâm'a davet etmesi üzerine,   "Bir daha bu teklifini yaparsan seni öldürürüm." diyen ve bir başka   sefer, Hz. Peygamberin kendisine gönderdiği elçiyi öldürmek isteyecek   kadar düşmanlıkta ileri giden bir kişiydi. Bir İslâm askeri birliği onu   yakalayarak Medine'ye getirmişti. Fakat, askerler yakaladıkları bu   kişiyi tanıyamamışlardı. Hz. Peygamber onu görür görmez tanımış ve   mescidde bir direğe bağlanmasını ve kendisine saygılı davranılmasını   istemiştir. Namaz için mescide, giriş ve çıkışlarda bizzat Hz. Peygamber   kendisiyle ilgilenmiş ve ona iman teklif etmiştir. Onun bu isteğine   cevaben Sümame'nin hep, "Şâyet beni öldürecek olursan, zaten kanı   dökülecek katil bir kimseyi öldürmüş olacaksın; şâyet kan diyeti   istersen istediğini veririm." sözleri karşısında Hz. Peygamber, ona hiç   karşılık vermeksizin oradan uzaklaşıp gitmekteydi. Sümame, bu arada   camide olup bitenleri ve İslâm'ın nasıl bir din olduğunu bizzat   görmekteydi. Üç gün sonra o, yine bildik cevabım tekrar edince Hz.   Peygamber, onun hiçbir fidye alınmaksızın serbest bırakılmasını istedi.   Sümame, bu tavırdan oldukça etkilenmiş olmalı ki, serbest kalınca   camiden çıktı, şehir dışında bir yerde güzelce temizlendikten sonra   tekrar Hz. Peygamber'e gelerek, Ona Müslüman olduğunu bildirdi ve şöyle   dedi: "Şu ana kadar sen bana dünyanın en iğrenç adamı gibi duruyordun;   işte artık şimdi seni herkesten çok takdir ediyorum." 15-Bazen sosyo-psikolojik bir baskı, bazen de uyarı, azarlama ve  müdahale etme yoluna gitmesi: Hz. Peygamber, bazen sosyo-psikolojik bir  baskı uygulama yoluna  gitmiştir. Rivâyetlere göre, Ka'b b. Mâlik, askerî  bir sefere katılması  gerekirken her nasılsa ihmal etmiş, katılmamıştı.  Onun bu tavrı Hz.  Peygamber tarafından hoş karşılanmamış ve kendisiyle  elli gün  konuşulmamıştı. Bu durumda, ondan başka iki kişi daha vardı.  Yüzlerine  dahi bakılmadığı, kendileriyle iletişimin tamamen kesildiği  böyle bir  tavır, aslında savaşa katılan Müslümanlarla birlikte hareket   etmedikleri için bir cezalandırmaydı. Hz. Peygamberin kırgın ve kızgın   bir şekilde "Allah 'ın   hükmü gelinceye kadar kalk, git!" dediği Ka'b b. Malik, bu elli günlük   sürede, yeryüzünün kendisine dar geldiğini söylemiştir. Bu süre  sonunda  samimi tevbeleri üzerine Allah ,   affedildiklerini bildiren şu âyeti indirmiştir:149 "Ve (savaştan) geri   bırakılan o üç kişinin (tevbelerini kabul buyurdu). Bütün genişliğiyle   beraber arz başlarına dar gelmiş ve canları kendilerini sıktıkça  sıkmış  ve Allah 'tan, yine Allah 'a sığınmaktan başka çare olmadığını anlamışlardı. Allah onların tevbesini kabul buyurdu ki tevbe etsinler. Çünkü Allah , tevbeyi çok kabul eden, çok esirgeyendir."28 Dr. Yusuf MACİT (alıntı)</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günde beş vakit kıldığımız nedir?