Büyüklerimiz diyorlar ki; kalp ile mide yakın, birbirlerinin altında üstünde olan iki tane uzuv. Birisi dolduğu zaman ötekisi boşalır. Yani insanın midesi tıklım tıklım dolu olduğu zaman kalbi, gönlü iyi çalışmıyor. Uyku bastırıyor, gözleri mahmurlaşıyor, midesi dolu insanın duyguları zayıflıyor, gaddarlaşıyor, şehevi arzuları artıyor filan. Midesi boş olduğu zaman da kalbi nurlanıyor, kalbi nur doluyor, güzel duygular doluyor, gözleri yaşarıyor, hassaslaşıyor, rikkatli bir insan oluyor, lirik bir insan oluyor; batılıların tabiri ile şiir dolu, duygu dolu bir hassas insan oluyor.
Oruç, insanın o halde ruhunu da nurlandıran, ruhunu güçlendiren, gönlünü çalıştıran, duygularını harekete geçiren bir ibadet oluyor.
Prof. Dr. Mahmud Es'ad Coşan (Rh.a)
