ol da ister yar ol, ister ...

Nedir seni daraltan, böylesine bunaltan, nasıl bir derttir seni ağlatan söyle gönül! Yüreğini dağlayan nedir söyle ağlama gönül..
Sen değil miydin bir zamanlar, umutlarıyla yaşayan,
Sen değil miydin gönül, kardeşlerine "dua edin" diyen,
Hani "ağlama" derdin ya dertli insanlara...
Sen de rahat ol ağlama gönül!
Şimdi dua zamanı gönül!
Şimdi mutlu olma zamanı
Umutlarını unutma, doyasıya hisset onları
Ve çağır geceleri dualarına
Çağır ki;
Sen de rahat ol ağlama gönül.
Seni çok seven, seni senden daha çok bilen RABBİN var ...

Ey Gönül! Bak ve ibret al yere düşen kurumuş yaprağa, o da eskiden yukarıdan bakardı toprağa..
Özledin mi beni dedim...Sustu !Nefesini en derinden aldı ve
Özlenmez mi dedi !
Gel dedim o zaman!sesim fısıltı gürültüsünde.Gel....Durdu!
Hayır dedi...GELİRSEM BİTER AŞK..dedi..

Özlem: Ask'in doruklarda yasanmasinin bir ifadesi o zaman...
Acaba öyle mi...?
Özlem'den "ask"i tatmak, özleyende ask'i ziyadelestirir mi?
Ya da,
Özleyenin ask'i reel bazda tatmasi ask'i duraganlastirir mi...?
Bence özleyenin ask'i tatmasi, duyguyla eylemin derinliginde ask'i daha da farkli ve olmasi gereken haliyle doruklastiracaktir...