Okuyor okurken ağlıyordu:

Elifgül

Elifgül

Uzman Kardeşimiz
Üyemiz
Katılım
25 Temmuz 2011
Mesajlar
7,320
Tepkime puanı
117
Okuyor, okurken ağlıyordu:​




"Osmanzade'den Hafız Çelebime,​




Cümle arz-ı selam, mahabbet ve meveddetten sonra...​



Sezâm...​


Refik-i dilpesendim...​


Ruhum efendim...​


Lale! ıstanbul?da söylenen en zarif kelimedir.​


Nisan ve Mayıs aylarını süsleyen bir sehl-i mümteni...​


Bir yaratılış şahikası, bir güzellik masalıdır.​


Lale bir ilham; güzellik uğuldar renklerinde, sevgiler coşar yapraklarında.​


Lale bir güzel bahçe, şevk ile yürünür tarhlarında ​


Ve şavklar saçılır altı yöne altı yaprağından.​


Lale hasbi bir tebessüm, kalbî bir yakınlık...​


Lale bir aşkın adı; bir derin hüzün buketi...​


Lale ile acı gerçekler mutlu düşlere,​


Paslı demirler parlak gümüşlere, ​


Yavuz bakışlar tatlı gülüşlere döner birden; ​


Lale ile uğruna can verilecek bir sevgili yaşar içimde.(!)​


Lale başıma taç ve ben ona muhtaç.​


ıstanbul toprağına düşmeyince bir lale renge durmaz yaprağı,​


Gülümsemez çiçeği.​


Bâkir kâselerinde demlenmiş düşler getirir lale hayatımıza ​


Ve yaşama sevinci vurur kalplerimizin duvarlarına.​


Kapa gözlerini ve dinle saki...​


Bir ıstanbul lalesinin çığlıklarını duyuyor musun?!.. ​


ıstanbul?a çıkmayan bir lale yolu, laleye çıkmayan bir ıstanbul kadar kayıptır, ​


yitiktir.​


Rüzgârları toplayan hüzünler ağlar yoksa ıstanbul bahçelerinde ​


Ve bir kabir başında yas tutar gibi laleler seher vakitlerinde...​


"...Arz-ı ihlâs u meveddet daima
Nûr-ı aynım kardeşim, baki dua..."​


iskender Pala
Katre-i Matem​
 
Üst Alt