Kul sıkışmayınca hızır yetismez

Her yara kendi içinde sızlıyor..
hani..konuşmak istersin konuşamazsın...kaçmak istersin kaçamazsın..
hatta gözlerindeki yaşlar bitmiştir,ağlayamazsın....
bazen sokaklara,evlere,dunyaya bile sigamaz iken..
insan, kucucuk beden kafesine ucsuz bucaksiz ruhunu ozlemlerini nasil sıgdirabilsin ki?
düşünmek istersin düşünemezsin,unutmak istersin unutamazsın....
yokluk icinde varlik..varlik icinde yoklugu yasarsin sanki..
ama Hamd olsun..Hüküm senindir ey yüce Allah'ım..diyerek Rabbe teslim olanlardaniz...
Akmayan gözyaşlarımı "Annem"in Gözlerinden sil baba...! Tüm acılarımı o aldı kıyamadı bana...
ruhum rahmana gitti.. ama ben halen Annemin yureginde kaldim..
deyip hep icindeki cocuk ile Yanliz kalan insan...
Ahh ahiretligim seni ne kadar da cook ozledim..Ne zaman geleceksin Eyy yar??
hani derler ya..KUL SIKISMAYINCA!!HIZIR yetismez diye..
Bütün ellerimle Hakk’ın kapısını çaldım., belâ eliyle çalmadıkça kapı açılmadı...
Bütün dillerle izin istedim, hüzün diliyle istemedikçe izin verilmedi...
Bütün ayaklarla O’na giden yolda yürüdüm. Yokluk ayağıyla yürüyemedikçe RAHMETINE varamadım…
Denildi ki,Nefsinden boş ol. Hiç ol da gel..Yıllarca gayret ettim. Ve bir gün sükût edince baktım ve gördüm....
ki derdim,bana dermanım imiş…

Ey gönül!
Anlamayanlar seni üzerler, rahatsız ederler;
hatta seni deli, divane ederler, elini ayağını bağlarlar.
Sen içi tatlı, özlü bir yemişe benzersin,
bu yüzden seni hep kırarlar…
Hz. Mevlana..
Rabbim!
Bana hikmet ver ve beni iyiler arasına kat .
Bana, sonra gelecekler içinde, iyilikle anılmak nasip eyle!
(Şuarâ / 83-84)