- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 9,111
- Tepkime puanı
- 81
Kerpiçte görülen gerçek
Halkın aynada gördüğünü pîr, pişmemiş kerpiçte görür.
Kaba-sakalın, kendi evinde görmediğini köse bir-bir görür.
Ne mutludur o göze ki beyi akıldır onun; işin sonunu görür, herşeyi bilir, aydındır.
Çirkini, güzeli akılla ayırdedin; karadan, aktan söz eden güzel değil.
Göz sidik birikindisinde biten yeşilliğe de aldanır; ama akıl ona der ki: Bir de bizim mehengimize vur onu.
Dileği gören göz, kuşa âfettir; tuzağı gören gözse kuşu kurtarır.
Ama bir başka tuzak da var ki, akıl onu anlayamaz, göremez.
İşte gizli şeyi gören vahiy, o yüzden bu yana koştu, geldi.
