Kendinden Kendine

Kainatta var olan hersey kalbinde de var..
Kalbinin kilitlerini sufice acmazsan ;
kendi kendine nefsinin elinde oyuncak olacaksin….
Ama kalbinin kilitlerini bir bir acarsan ;
kalbinden kainata acilmis bir kapi bulacaksin..
o kapidan gecme cesaretini gösterirsen;
zamansizligin ve mekansizligin
ve aklin ötesine adim atacaksin…
yokluk denizinde ; varligindan gececek …
artik nefes alis-verisini bile duymayacak..
butun dunyanin tantasini unutacak
hatta varliginin ; var oldugunun bilincini yitireceksin…
iste o zaman anlayacaksin KALP ne demek ?
ve aslina döneceksin …
o kalp ve ruh sana nefsinin elinde oyuncak olsun diye verilmedi …
Kainat ile butunlesip ; BIR olasin
kainat ile dillesip ; zikir olasin
O’nu bilesin ;
ve O’nun birligini haykirasin
diye verildi…
N.L.

KENDİNDEN KENDİNE
Güneşin etrafında dönen gezegenler ve ya diğer gök cisimleri her biri kendi yörüngesinde dönüp duruyor..
Tıpkı atomun içinde dönmekte olan elektronlar gibi …Canlılara insanlara dikkat ettim ki onların da yörüngeleri etrafında
hayat akışları devam ediyor, doğuyor,yaşıyor ve ölüyorlar…

Topraktan gelip toprağa giden bir beden ve ya Allah’tan gelen ve yine O’na dönen bir ruh var…
O halde tüm yaratılmışlar bir devran içinde, izledikleri yörünge çizgisinde giderek başlangıç noktasına tekrar dönüyorlar.
Yâni başlangıç ve sonuç noktası aynı nokta oluyor…
Yâni o nokta kȃh zȃhir olur kȃh bȃtın ama evvel de birdir âhir de…

içimde bir yerlere gitmek var… Şöyle başımı alıp tarifsiz yalnızlıklara Kayıp benliğimide alıp gitmek…
Gurbet ile SILA Kalmakla gitmek arasında, Çelişkiyi yaşayan ayaklarımı sürüye süreye, Kendimi.. Korkularımı, Hırslarımı...
Yüreğimin ince sızısınıda alıp Hayattimi yarım bırakıp gitmek..
Kaybettiklerime yetişemeden, Her şeyi herkesi olduğu gibi kabul edip, Çok şey söylemek isteyipte söyleyemeden;
Gurbetten kaçarcasına gitmek.. Hüzün iklimlerimin tortularını geride bırakıp, Hayatın neresine düşeceğini bilmeden, İçimde bir gitmek var…
Ruhumu bağlayan karanlığı söküp Gitmek….. RABBİME Hicret etmek istiyorum.