kendi kendine konuşmak

İnsanı Rabbiyle ve Kendisiyle Barıştıran, Rabbiyle konuşturan Bir İbâdet: İ'TİKÂF
Rabbiyle Konuşmayan Kendisiyle Konuşur...
Müminler Allah'ın Rahmetini Umut Ederek Rabbi ile Konuşurlar!!
Bilmem sizin de dikkatinizi çekti mi, son zamanlarda çok çeşitli insan sınıfları arasında kendi kendine konuşan ,gülen,
dertlesen insanları görüyorum hayret ve tedirginlikle.
Evet kimi zaman doğrudan -af buyurun- "deli" tabir edilen oluyor bunlar...kimisi de uyusturucu aldiklarini soyluyorlar..
Fakat bana en ilginç gelen, son zamanlarda bunların dışında, kendi kendine konuşan bir insan sınıfının türemiş olması...

Neden bu insanlar kendi kendine sesli dusunup konusuyorlar?
Hic kimseleri mi yok onlari dinleyip dertlerine ortak olmak isteyenler..
ve malesef bu kendi kendine konusma en cok Avrupa da ve BATI da goruldugu de dikkatimi cekti...
Bunun neden olabileceğini düşünürken aklıma ilk şunlar geldi. Yine Üstad diyor ki :

"Dua eden adam bilir ki, birisi var ki onun sesini dinler, derdine derman yetiştirir, ona merhamet eder. Onun kudret eli herşeye yetişir.
Bu büyük dünya hanında o yalnız değil; bir Kerîm Zat var, ona bakar, ünsiyet verir. Hem onun hadsiz ihtiyâcâtını yerine getirebilir ve onun hadsiz düşmanlarını def edebilir."

İşte buradan hareketle, insan eğer her şeyin anahtarı, her şeyin dizgini elinde olan rahmeti, kudreti, şefkati, ilmi sonsuz olan
Rabbiyle konuşmazsa, sorunlarının çözümünü kendi nefsinde arıyor.
Kendi kendine konuşmaya başlıyor.
Ayrica kendi kendilerine konusan insan sayisinin arttigini tespit etmek bu tespitten yola çikip mânevi boslugu ele almanin da zamani geldigini dusunmekteyim..

Burada bir psikologa giderseniz size sunu tavsiye edecektir..
"Tamamen yalnızken veya en azından kimsenin sizi duyamayacağı şekilde sorunlarınızı kendinizle paylaşmayı deneyin.
İlk başta garipseyeceksiniz tabii, ama sonrasında kendinize karşı ne kadar açık olabileceğinizi görüp şaşıracağınızdan şüpheniz olmasın.
" ehh tamam kendi kendine kendi sorununu cozebilmis olsa idi zaten psikologa gelmezdi...
Genelde hayatın yükü altında ezilmiş insanlar nedense kendi kendine konuşur. Bir çeşit insan piskolojisi.
Merak etme şizofren falan değil, veya doğa üstü varlıklarla da konuşmuyor. Sadece kendi kendine, sanki biri onu dinliyormuş gibi
düşünüp dertlerini başında geçen olayları anlatıyor. Ben üniversitede kampüsü süpüren temizlikçilerinden yanlarından geçerken duyardım.
Hep kendi kendilerine konuşurlar. Hak vermek lazım insan o kadar baskıyı, sıkıntıyı kaldıramıyor. Dinleyen olmasa da boşluğa anlatmak istiyorlar...

Temel'e sormuşlar:
-Yalnızken kendi kendine konuşur musun?
-Hayır, ben kendi kendime konuşmam. Adamı gözümün önüne getiririm öyle konuşurum.

Ne olmuş her fırsatta kendimle konuşuyorsam?
Bakma sen yanlış söylemiş eskiler,
Kendi kendine konuşana deli değil, yalnız derler..hy..

"Ben derdimi ve hüznümü ancak Allah Teâlâ'ya arzederim"
Yûsuf/86)
O yuzden kendim ile hic konuşmam...

KENDİ KENDİNE KONUŞMAK MI, KENDİNİ DİNLEMEK Mİ?
Ne olmuş her fırsatta kendimle konuşuyorsam?
Bakma sen yanlış söylemiş eskiler
Kendi kendine konuşana deli değil yalnız derler
...

Herşey başladığı gibi biter..
Her şey yaşanır belki de üzülürsün
Ama her şey başladığı gibi biter.

Bazen, herşey başlamadan da biter.

Ekrem' Alıntı:

Bazen, herşey başlamadan da biter.

Genişletmek için tıkla ...

başlamayan ,olmiyan bir şey nasil biter ki?
ama bu akşam her şey nasil başlarsa aynen öyle gittigini ve de bitecegini anladim...agla..:,

Gönül sızım' Alıntı:

başlamayan ,olmiyan bir şey nasil biter ki?
ama bu akşam her şey nasil başlarsa aynen öyle gittigini ve de bitecegini anladim...agla..:,

Genişletmek için tıkla ...

Bazen, bilgisayar başında biriyle çay içmeye niyetlenirsin, çay bardağını alıpta gelip bilgisayarın başına oturursun,
tam muhabbete başlayacaksın elin bardağa takılır bardak devrilir çay klavyeye dökülür, klavye ye dökülen çay tuşları haşlar muhabbet de başlamadan biterrrçook kommiik
Hayırdır adminim ne nasıl gittide öyle bitecek olan nedir, biyaramazlık yoktur inşallahhy..

Ben içimden kendi-kendime konuşuyorum. Daha çok kendi-kendime tartışıyorum,neden böyle yaptım,neden öyle oldu? gibi şeyler. Bazen de hayallerimi. Bu bende küçüklüyümden beri var. Babamda da var. Ama her zaman ALLAH'ıma umud etmişimdir,en çokta son 2-3 aydır. Artık hayallerimi tartışmıyorum,çünkü her şeyin iyi olucağına,her işde bir hayır olduğuna inanıyorum. Fakat kendi-kendime konuşma alışkanlığımı bırakamıyorum "neden böyle yaptım,yapmazsam ne olurdu?" sık-sık tartışırım kendi-kendime. Sonunda da "her işde bi hayır vardır"diye düşünürüm. Amma bu alışkanlığımı bırakmak istiyorum,bir tavsiyeniz var mı,yardım edebilirmisiniz? Bir de deminki mesajıma cevap yazmamışsınız,bir sorun yok değil mi,yani,iyisinizdir,İNŞALLAH?

Çok teşekkür ederim. Benim bi tane,çok yakın,sadık bi arkadaşım var,zaten) Hayırlı geceler. ❤