Selamünaleyküm ablacığım hayırlı günler dilerim..
Ben lise öğrencisiyim; lise 3 .Seneye üniversite sınavına gireceğim ama şu anda bile ailem olsun öğretmenlerimiz olsun şimdiden sınav hazırlıklarına başlamış durumdalar..Hepsi benim için.Herşeylerini bana göre ayarlıyorlar,beni düşünerek..Bense sanki sanki oturmuş herkesi uzaktan izliyorum..Çabalarını uğraşlarını.Çoğu zaman duymuyorum görmüyorum.Hepsini de kendim yapıyorum kendi kendimi karanlığa çekiyorum sanki hiç omuzlarımı dik tutamıyorum, bi kaç motive edici konuşmalardan sonra belki 3-5 dakikalığına dik duruyor,yapıcam başarıcam deyip hırslanıyorum.Ama olmuyor bir yerden sonra yine çöküyorum.O kadar zamansız ki yaşadıklarım böyle bir süreçte.. kontrol bağımlısı biriyken daha kendimi kontrol edemiyorum aşk mı duygudallık mı ergenlik mi çözemiyorum..Bazen her şeyi boşveriyorum düşünmüyorum aşkmış melankoliymiş akışına bırakıyorum ve mutlu oluyorum..Sonra çok afedersiniz ama densizin biri yine beni aşağıya çekiyor.Kim olduğu hiç farketmiyor ve genelde beni en çok üzen de unutamadığım birisi.Burak tan daha önce bahsetmiştim ablacığım ama tabiki hatırlamazsın anlarım
2-3 yıl oluyor ve eskisi kadar olmasada hala onun için ağlayabiliyorum nasıl geçecek onu da bilmiyorum etrafımda ona benzeyen hiç arkadaşım yok ve hayatımda olmasını o kadar istiyorum ki sanki ondan öğreneceğim çok şey varmış gibi geliyor..arkadaşlarım beni çok sıkıyor boğuyor hiçbiriyle uyuşmuyorum sanki sevmiyorum..ama bunların hepsi burak ı yine düşünmeye başlayınca oluyor.Çok sinirli oluyorum anlayışsız..kimse dokunmasın istiyorum..ve bi çare arıyorum ablacığım böyle küçük bişey bu kadar büyütülür mü diyebilirsin haklısında ama olmuyor kendime gelemiyorum..Keşke yapınca geçeceğini bildiğim bişeyler olsaydı da yapsaydım ama zaman geçiyor söylediğin gibi...Velhasıl ablacığım en güzel şeyler gerçektende beklemediğin zaman oluyor da bide beklememeyi başarabilsem..
sana kolaylıklar dilerim ablacığım okuduğun için çok teşekkür ederim iyi günler..
Ben lise öğrencisiyim; lise 3 .Seneye üniversite sınavına gireceğim ama şu anda bile ailem olsun öğretmenlerimiz olsun şimdiden sınav hazırlıklarına başlamış durumdalar..Hepsi benim için.Herşeylerini bana göre ayarlıyorlar,beni düşünerek..Bense sanki sanki oturmuş herkesi uzaktan izliyorum..Çabalarını uğraşlarını.Çoğu zaman duymuyorum görmüyorum.Hepsini de kendim yapıyorum kendi kendimi karanlığa çekiyorum sanki hiç omuzlarımı dik tutamıyorum, bi kaç motive edici konuşmalardan sonra belki 3-5 dakikalığına dik duruyor,yapıcam başarıcam deyip hırslanıyorum.Ama olmuyor bir yerden sonra yine çöküyorum.O kadar zamansız ki yaşadıklarım böyle bir süreçte.. kontrol bağımlısı biriyken daha kendimi kontrol edemiyorum aşk mı duygudallık mı ergenlik mi çözemiyorum..Bazen her şeyi boşveriyorum düşünmüyorum aşkmış melankoliymiş akışına bırakıyorum ve mutlu oluyorum..Sonra çok afedersiniz ama densizin biri yine beni aşağıya çekiyor.Kim olduğu hiç farketmiyor ve genelde beni en çok üzen de unutamadığım birisi.Burak tan daha önce bahsetmiştim ablacığım ama tabiki hatırlamazsın anlarım
2-3 yıl oluyor ve eskisi kadar olmasada hala onun için ağlayabiliyorum nasıl geçecek onu da bilmiyorum etrafımda ona benzeyen hiç arkadaşım yok ve hayatımda olmasını o kadar istiyorum ki sanki ondan öğreneceğim çok şey varmış gibi geliyor..arkadaşlarım beni çok sıkıyor boğuyor hiçbiriyle uyuşmuyorum sanki sevmiyorum..ama bunların hepsi burak ı yine düşünmeye başlayınca oluyor.Çok sinirli oluyorum anlayışsız..kimse dokunmasın istiyorum..ve bi çare arıyorum ablacığım böyle küçük bişey bu kadar büyütülür mü diyebilirsin haklısında ama olmuyor kendime gelemiyorum..Keşke yapınca geçeceğini bildiğim bişeyler olsaydı da yapsaydım ama zaman geçiyor söylediğin gibi...Velhasıl ablacığım en güzel şeyler gerçektende beklemediğin zaman oluyor da bide beklememeyi başarabilsem.. sana kolaylıklar dilerim ablacığım okuduğun için çok teşekkür ederim iyi günler..
