İnşirah kalbin olmadıkça, ruh aşkına figan eder!

Neler etmedim
Neleri terk etmedim ki
Kendimden mi geçmedim
Mekânı mı bırakıp ta gitmedim

Yıllara niye küstüm
An’a hiç ses vermedim
Halime rasgeleliği seçtim
Sineme çekildim öyle demlendim

Çaresiz nefestim
Kime ne diyebilirdim
Kendi halinde seven biriydim
Aşk için divaneydim ve bir fakirdim

Çileyi seçmiştim
Çünkü seven bendim
Sevildiğimden habersizdim
Üzmek ve üzülmek istemedim eridim

Ne diyebilirdim
Haliyle müsavi değildim
Seslensem, nazar etsem çekindim
Sefilliğimle şenlendim, hederliği seçtim

Olsun yinede ben
Sevmeyi öğrenmiştim
Hissiyatın renginde nefeslendim
Asla reddedilmeyi düşünmedim, acizdim

Sevmem yetmiyordu
Vaat etmek ne ifade ediyordu
Hüsranı yaşatmak çok ağır geliyordu
Yokluğun neler yaptıracağı korkutuyordu

İki gönül bir olsa da
İmtihan her vakit olacaksa
Kalbim ruhun nizamında olmayınca
Hışımla alacağım nefesler çok yakınımda

Selvi boylum solunca
Muhabbetimiz zail olacaksa
Sevda manasından uzaklaşacaksa
Aşk, anılık olarak anlaşılacaksa hazanım işte


Mustafa CİLASUN