Gönül hun olur,aşkın narı sır olur,sabır okunur!

Halin hangi
celsesinden söz etsem
Divana çıkmış mukallit aklım
ve izanımı mahcubiyetle serdetsem

Her ayıbı
kandinde görsem,
hatalaıı derleyip bir
ömür tefekkürüyle demlensem

İltica etmek
için ümit besleyen
melalimi arz etmek için
hangi hanif kuldan yardım istesem

Cefa ne kadar
münbit bir ihsandır
Ezaya müptela olan kulun
kalbi için inşirah nekadar yakındır

Nefes
kudrete muhtaçtır,
akıl müvazene edilmezse
suskun kalması muhakkaktır

Vicdan
hak adına dilegelen figandır,
hakikat için hakkını
teslim eden bir sultan-ı cenahtır

Edip yalnızlık
limanında sırdır

Şairin gönlü
nefsinden arınmalıdır,
maşuka meftun olmuş nazardır

İhsan sadetinde,
ecir mürvetinde, irfan t
aliminde, hesaba girmiş olan fukaradır

Lütfedilen ne varsa,
teveccüh al-i cenapsa, ihsan eden
Rabdir,onun yüzüsuyu hürmetinedir

Kul olan
can hilm ile arkadaştır
Sadakat ve vefa uğruna
varlığından vazgeçen fedakardır

Ne hevesin
ve ne de hissin derdinde
olan bir can-ı efdaldir,fanilik adına kaimdir

Cezbeden ne varsa,
nefsin varlığını aşikar kılıyorsa
tenezzüle muhtaç kalb-i nanargahtır

Dergah
arama, pervane ol
Sukutun ibretinde ki emelinde
umut-u nur ol, ateş ne haşyetli bir kor

Ahdine
sadık kalırsan, ruhundan
lütfedilen emanetleri korursan vuslata açılır yol

Korkuya
ne hacet,ümidi zedeler
dikkat et, itminan olursan,
aşkı heves sanmazsan yok başka yol

Ey gönül
şirazesi kaymış nasip
Umudun kırılmasın, keder
içini karartmasın,isyan bayrağın açılmasın

Cahil
cehliyle yol alır,
asabiyeti bir şey sanır,
avazı çıktığı kadar bağırır, anlarsan kırılmazsın

Seni
var eden, nefesi
müddetiyle teslim eyleyen,
ömür kitabını şehreden Rabbinden niye uzaksın



Mustafa CİLASUN