Gariplik nüksetti sinemde hicran içinde!

Ne vakit
bir yolcu görsem

Yüreğinde
derlediği umutları
bilmeden haline nazar etsem

Bitap eden
sabrı sual etsem, kanaat
içinde ki teslimiyete imrensem

Naçarlığı
o an kime söylesem

Kalbi
burukluğunu şehretmeyi
sessizliğine versem

Hasretin
firkate açılmış kapısında
ruhunun itminanlığına niyaz edip,
ibretinde serinlesem

Umut kalbindir,
nefsin melali değildir

Nefsten
zuhur eden heves,
her zaman sefih bir dilencidir

Akıl
murakebe içindir

İzan
muvazenenin muhtaç
olduğu hakikatin gerekçesidir

İrade sahibi olan
mesuliyetin emanetcisi, aklın
emniyeti için muhatap alınan ahsendir

Sürete rucu eden,
ruhunu nasıl ikna edecektir
aynalar her vakit seni sana anlatan eceldir

Neden ,
sukut edersin,
hangi meyanın içindesin

Sessiz çığlıkları
işitmeyecek kadar keyif
halinde nefeslenen bir ömrü bedelmisin

Niçin
şekliyeti öncelersin

Nefsini
ihya etmek için çırpınan
bir nazeninsin, faniliği neylersin

Yazılan
bir hesap var, neşrini
bekleyen kitabın hicranıyla

Umut
besleten sevdanın
firakıyla, ne vakit fark edeceksin

Sanki
metruh bir vicdanın
sukunetinde ki sızıyım

Hangi kitabı
elime alsam, sinemde
derlenmiş sancılardan
o an için arılsam ve bakınsam

Müddet-i nefesin
halinde ki mahzunluğumu nasıl bir
hicranın meyanında acziyetimle okusam

Gözyaşlarım
refakat eder, hoyrat
vaziyetime her nefes alay edip,
güler, ah etmek nefsime düşer

Sıla burcu
burcu içimde tüter
Muvazeneye muhtaç halim
hangi yüzle el açıp tevbe istiğfar eder

Kalbimi
nazargah kılan Hak ne vakit
umutlarım için maruzatıma deva eyler

Kul olmak
nasıl bir muhabbet
ve edebin taliminde ki mukayyet değer,
inşirah ve ihlas ruhum ve kalbimde ikamet eyler



Mustafa CİLASUN