- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
İnsanlar arasında güven azalırsa herkes yalnızlaşır kalabalıklar içinde tek başına yaşamak zorunda kalırız...
Halbuki insan sadece nefes alan karnını doyuran bir varlık değil...
Onun duyguları var manevi ihtiyaçları var. Sevgiye ihtiyaç duyar güvene ihtiyaç duyar!! birlikte olmaya ihtiyaç duyar.
İnsanların birlikte yaşaması mecbur olduğumuz bir durum değil aksine temel bir ihtiyacımızdır...
Yüce Mevlâmızı yakın hissetmeye O’nun bizden hoşnut olmasına ihtiyaç duyduğumuz gibi insanlarla da yakın olmaya sevmeye sevilmeye birlikte gülüp hoş vakit geçirmeye ihtiyaç duyarız. ..Yaratılışımız budur...
insanlari kendimizden uzaklastirdigimizda aslinda kendi ozumuzden de uzaklasmis oldugumuzun farkinda degilmiyiz?
Mevlâmız fıtratımıza en uygun hayatı yaşayabilmemiz için de diniyle bunu nasıl gerçekleştireceğimizi bildirmiştir...
En yakınımızdaki insanlardan başlayıp bütün insanları hayatımızın bir parçası yapmış hayat alanımıza sorumluluk alanımıza dahil etmiştir.
Şüphesiz kimseye gücünün yetmeyeceği bir sorumluluk da yüklenmemiştir...
Fakat insanlarla ilgili olmak onları gözetmek zor değildir. Yüce kitabımız Kur’an-ı Kerim’de “Allah’a ibadet edin ve O’na hiçbir şeyi ortak koşmayın...
Ana-babaya akrabaya yetimlere yakın komşuya uzak komşuya yakın arkadaşa yolcuya elleriniz altında bulunanlara iyi davranın...
Allah kendini beğenen ve daima böbürlenip duran kimseyi sevmez.” (Nisa 36) buyurulmaktadır.
Yüce Kitabımız’da ve Efendimiz s.a.v.’in mübarek hadislerinde ısrarla vurgulanan “Kardeş olun.” emrinin üzerinde durup düşünmek gerektigine inanlardanim Velhasili Kelam...
