- Katılım
- 25 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 7,320
- Tepkime puanı
- 117
Hz. Ebu Hüreyre radıyAllahu anh anlatıyor: "Sa'd İbnu Ubade radıyAllahu anh dedi ki: “Ey Allah’ın Resulü, ben zevcemle birlikte bir adam yakalasam, dört şahid getirinceye kadar ona mühlet mi tanıyacağım?”
“Evet!”buyurdu Aleyhissalatu vesselam. Sa’d:
“Asla dedi, seni hakla gönderen Zât-ı Zülcelâl’e yemin olsun, şahid aramazdan önce kılıncımı indiririm.”
Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm:
“Şu efendinizin söylediğine bakın! Evet (biliyoruz ki) o kıskanç bir adamdır. Ama ben ondan da kıskancım, Allah da benden kıskanç.”
Müslim, Li’an 16, (1498); Muvatta, Akdiye 17, (2, 737); Ebu Davud, Diyat 12, (4532).
Bu Hadis-i şerife bakıldığında kıskançlığa cevaz verilmiştir. Fakat kıskançlığımız bize ve çevremize zarar vermicek boyutta olmalıdır nitekim bazen kıskançlıklarımız bize uygun olmayan şeyler yaptırır ki o vakit diyetini ödemek zorunda kalırız. Bunun ile ilgili hadis-i şerif:
Hz. Aişe radıyAllahu anha anlatıyor: “Safiyye radıyAllahu anha gibi güzel yemek yapanı görmedim. (Bir defasında) Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm benim odamda iken, Safiyye ona yemek yapıp (göndermişti). Çok şiddetli bir kıskançlık hissettim. Öyle ki beni bir titreme sardı. (Gidip) kabını kırdım, sonra da pişman oldum ve:
“Ey Allah’ın Resûlü dedim, yaptığım bu hareketin keffâreti nedir?”
“Tabağa aynıyla tabak, yemeğe misliyle yemek ” buyurdular.”
Ebu Davud, Büyü 91, (3568); Nesai, İşretu’n-Nisa 4, (7, 71).