Evlilik korkusu ve kararsızlık, evlilik için eş seçiminde kararsız kalmak konularını içerir.
Selamünaleyküm. Gönül Sızım ablacım gerçekten gönülden gönüle dertleşesim var o kısım rüya tabirleri bölümü olduğu için yazmadım oraya. Dediniz ya aklına, kalbine, imanına, ailene uyuyorsa evlen diye.. İşte en büyük sıkıntım bu. Aklım, imanım buna engel oluyor kalbim de git diyor. Karar veremiyorum. Annem de gönülsüz. Acaba diyorum bu duruma ben mi sebep oluyorum kendi kendime kafamda büyütüp içinden çıkamıyorum. Kırılgan ve hassas biriyim ve hep üzüleceğimden korkuyorum. Bir yandan da diyorum ki acaba bana yazılanı mı itiyorum.
Her insan mutlu, huzurlu olmak ister. Bazıları daha çok olmak ister, hele de hiç mutlu olmayanlar. Ben de öyleyim bu konuda mutlu olamadım hiç. O yüzden kendimi uzak tutuyorum. Bir yılı geçti hiç konuşmadım, unuttum sandım ama yok iki aydır yine aynı duyguları yaşıyorum. Tam 3. Kez anlatmıştım ya. Bu durum böyle mi devam edecek diye korkuyorum. Bunu beynim mi yapıyor, kararsızlık mı, psikolojik bir hastalık mı yoksa bilmiyorum. Belki de kendi kendime yazık ediyorumdur. Allah kimseye yaşatmasın bunu.
Benim için hayırlı gibi görünmüyor imanı, hayata bakışı huylar tamamen zıt. Ben tutucuyum, kıskancım, hassasım, ilgi beklerim, esnek değilim, ahirete yönelik yaşamaya çalışıyorum. Tam biliyorum ama o da özgürlüğüne düşkün, esnek, bazen umursamaz ibadette zayıf, hayatı eğlenceye yönelik, mutluluğu yanlış yerlerde arıyor gibi geliyor hep. Aslında eskiden çok iyiydi hatta ona imrenirlerdi sonra çok şeyler yaşadı, çok sıkıntı çekti sonra da ben çektirdim. Bildiğim iyi yönleri dürüst, bazı konularda duyarlı adaletli iyi bir baba.
İşte o uyuşmayan yönleri beni korkutuyor, yok olmaz diyorum. Bir yandan da kalbim vazgeçmiyor bir türlü atamıyorum içimden insan ömründe bir kere severmiş. Niye seviyorum bilmiyorum ama çok eskiden beri içim kaynıyor sanki şeytan tüyü var. Belki tamamen zıt oluşumuzdan. Ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum, araftayım en zoru yaşıyorum. Bu durumu atlatmaya çalışıyorum hadi atlatsam ya seneye 4. Kez aynı olursam diye korkuyorum. Dediniz ya ailenizle mutlu olmak varken onlara sıkıntı çektiriyorsunuz. Aynen bunu yaşıyoruz elimde olmadan. Çok sert ve sinirli davranıyorum. Çünkü içimdekileri atamıyorum.
Bunları yazarken onunla uzun bir şey yaşadığımızı düşünmeyin. Çok kısa toplasan üç ay olmaz. Sonra bir soğukluk geldi yine. İkisinde de ben gittim. İkimiz de üzülmeyelim diye. Belki de ona da çok acı çektirdim bilmiyorum, ne yaşadığını hiç bilmiyorum sadece mutsuz uzun süredir onu biliyorum. Kusura bakmayın bu sıkıntımla sizi de sıkıyorum hakkınızı helal edin. Ama bu durum beni öldürecek imanım da zayıfmış demek ki bunlara engel olmuyor. Bilmiyorum belki hiç olmayacak bir şeyi yaşayıp acı çekiyorum. Kafamı toplayabilsem onu da beceremiyorum. Ne olur bana yol gösterin dua edin. Şimdiden Allah razı olsun.
Selamünaleyküm. Gönül Sızım ablacım gerçekten gönülden gönüle dertleşesim var o kısım rüya tabirleri bölümü olduğu için yazmadım oraya. Dediniz ya aklına, kalbine, imanına, ailene uyuyorsa evlen diye.. İşte en büyük sıkıntım bu. Aklım, imanım buna engel oluyor kalbim de git diyor. Karar veremiyorum. Annem de gönülsüz. Acaba diyorum bu duruma ben mi sebep oluyorum kendi kendime kafamda büyütüp içinden çıkamıyorum. Kırılgan ve hassas biriyim ve hep üzüleceğimden korkuyorum. Bir yandan da diyorum ki acaba bana yazılanı mı itiyorum.
Her insan mutlu, huzurlu olmak ister. Bazıları daha çok olmak ister, hele de hiç mutlu olmayanlar. Ben de öyleyim bu konuda mutlu olamadım hiç. O yüzden kendimi uzak tutuyorum. Bir yılı geçti hiç konuşmadım, unuttum sandım ama yok iki aydır yine aynı duyguları yaşıyorum. Tam 3. Kez anlatmıştım ya. Bu durum böyle mi devam edecek diye korkuyorum. Bunu beynim mi yapıyor, kararsızlık mı, psikolojik bir hastalık mı yoksa bilmiyorum. Belki de kendi kendime yazık ediyorumdur. Allah kimseye yaşatmasın bunu.
Benim için hayırlı gibi görünmüyor imanı, hayata bakışı huylar tamamen zıt. Ben tutucuyum, kıskancım, hassasım, ilgi beklerim, esnek değilim, ahirete yönelik yaşamaya çalışıyorum. Tam biliyorum ama o da özgürlüğüne düşkün, esnek, bazen umursamaz ibadette zayıf, hayatı eğlenceye yönelik, mutluluğu yanlış yerlerde arıyor gibi geliyor hep. Aslında eskiden çok iyiydi hatta ona imrenirlerdi sonra çok şeyler yaşadı, çok sıkıntı çekti sonra da ben çektirdim. Bildiğim iyi yönleri dürüst, bazı konularda duyarlı adaletli iyi bir baba.
İşte o uyuşmayan yönleri beni korkutuyor, yok olmaz diyorum. Bir yandan da kalbim vazgeçmiyor bir türlü atamıyorum içimden insan ömründe bir kere severmiş. Niye seviyorum bilmiyorum ama çok eskiden beri içim kaynıyor sanki şeytan tüyü var. Belki tamamen zıt oluşumuzdan. Ne gidebiliyorum ne kalabiliyorum, araftayım en zoru yaşıyorum. Bu durumu atlatmaya çalışıyorum hadi atlatsam ya seneye 4. Kez aynı olursam diye korkuyorum. Dediniz ya ailenizle mutlu olmak varken onlara sıkıntı çektiriyorsunuz. Aynen bunu yaşıyoruz elimde olmadan. Çok sert ve sinirli davranıyorum. Çünkü içimdekileri atamıyorum.
Bunları yazarken onunla uzun bir şey yaşadığımızı düşünmeyin. Çok kısa toplasan üç ay olmaz. Sonra bir soğukluk geldi yine. İkisinde de ben gittim. İkimiz de üzülmeyelim diye. Belki de ona da çok acı çektirdim bilmiyorum, ne yaşadığını hiç bilmiyorum sadece mutsuz uzun süredir onu biliyorum. Kusura bakmayın bu sıkıntımla sizi de sıkıyorum hakkınızı helal edin. Ama bu durum beni öldürecek imanım da zayıfmış demek ki bunlara engel olmuyor. Bilmiyorum belki hiç olmayacak bir şeyi yaşayıp acı çekiyorum. Kafamı toplayabilsem onu da beceremiyorum. Ne olur bana yol gösterin dua edin. Şimdiden Allah razı olsun.