- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 7,015
- Tepkime puanı
- 423
Erkeğin avret yerinin, diz ile göbek arası olduğunu bildiren deliller nelerdir?
Erkeğin avret yeri Hanefî, Mâlikî, Şafiî ve Hanbelîler'in oluşturduğu cumhuru fukahâya göre göbekle diz kapağı arasıdır. Ancak Haneffler diz kapağının da avret yerine dahil olduğunu ve bunun ihtiyat ve takvaya daha uygun olacağını kabul ederler.
Bu konudaki görüş ayrılığına mesnet teşkil eden deliller daha çok hadislerdir. Çünkü âyet-i kerîmelerde avret yerinin sınırını açıkça belirleyen bir hüküm yoktur. Âyetlerde geçen "sev'e" (el-A'râf 7/26) kelimesiyle "galiz avret" denilen tenasül organları kastedilmekte ve örtülmeleri gereken diğer yerlerin sınırları konusunda etraflı bilgi verilmemektedir.
Hadisler ise bu konuda daha açık hükümler getirmektedir. Hz. Pey*gamber (asm) bir hadisinde, "Müslüman erkeğin uyluğu (diz kapağı ile kalçası arası) avrettir." buyurmaktadır (Müsned, III, 478).
Diğer bir hadiste de erkeğin örtülmesi farz, bakılması haram olan yerlerinin "göbeği ile diz kapağı arası" (Ebû Dâvûd. "Libâs", 37; Dârekutni, 1, 230, 231) olduğu belirtilmiştir.
Buna göre erkeğin göbeği ile diz kapağı arasında kalan yerleri açması haram olduğu gibi, eşi hariç diğer bütün erkek ve kadınların onun göbek ve diz kapağı arasına -zaruret olmaksızın- bakmaları da haram sayılmıştır.
Bununla birlikte Hz. Peygamber (asm)'in uyluğu açık olarak oturduğuna, yanına girmek isteyenlere bu haliyle izin verdiğine, eteğini uyluğu görülecek şekilde yukarı çektiğine dair hadisler de rivayet edilmiştir (bk. Buhârî, "Salât", 12; Müslim, "Fezâ'ilü's-sahâbe", 26; Beyhaki, II, 231; Şevkânî, II, 71).
Zahirîler ve bazı Ehl-i sünnet alimleri bu rivayetlere dayanarak uyluğun avret sayılmayacağını söylemişlerdir. (bk. İbn Kudâme, 1, 578; Makdisî, 1, 456; İbn Rüşd, Bidâyetul-müclehid, 1, 99; Ebu'l-Velîd b. Rüşd, XVIII, 277; İbn Hazm, III, 210-213).
Buhârî de Sahîh'inde ("Salât", 12) Resûlullah (asm)'ın uyluğunun açık olduğunu bildiren Enes hadisinin sened yönünden daha kuvvetli olduğunu, uyluğun avret sayıldığını bildiren Cerhed hadisinin ise dinî konularda ihtiyatlı davranma prensibine daha uygun düştüğünü kaydederek söz konusu rivayetleri uzlaştırma yoluna gitmiştir.
(bk. TDV İslam Ansikolpedisi, c. 3, s. 125-126, AVRET maddesi, İstanbul, 1991)
Erkeğin avret yeri Hanefî, Mâlikî, Şafiî ve Hanbelîler'in oluşturduğu cumhuru fukahâya göre göbekle diz kapağı arasıdır. Ancak Haneffler diz kapağının da avret yerine dahil olduğunu ve bunun ihtiyat ve takvaya daha uygun olacağını kabul ederler.
Bu konudaki görüş ayrılığına mesnet teşkil eden deliller daha çok hadislerdir. Çünkü âyet-i kerîmelerde avret yerinin sınırını açıkça belirleyen bir hüküm yoktur. Âyetlerde geçen "sev'e" (el-A'râf 7/26) kelimesiyle "galiz avret" denilen tenasül organları kastedilmekte ve örtülmeleri gereken diğer yerlerin sınırları konusunda etraflı bilgi verilmemektedir.
Hadisler ise bu konuda daha açık hükümler getirmektedir. Hz. Pey*gamber (asm) bir hadisinde, "Müslüman erkeğin uyluğu (diz kapağı ile kalçası arası) avrettir." buyurmaktadır (Müsned, III, 478).
Diğer bir hadiste de erkeğin örtülmesi farz, bakılması haram olan yerlerinin "göbeği ile diz kapağı arası" (Ebû Dâvûd. "Libâs", 37; Dârekutni, 1, 230, 231) olduğu belirtilmiştir.
Buna göre erkeğin göbeği ile diz kapağı arasında kalan yerleri açması haram olduğu gibi, eşi hariç diğer bütün erkek ve kadınların onun göbek ve diz kapağı arasına -zaruret olmaksızın- bakmaları da haram sayılmıştır.
Bununla birlikte Hz. Peygamber (asm)'in uyluğu açık olarak oturduğuna, yanına girmek isteyenlere bu haliyle izin verdiğine, eteğini uyluğu görülecek şekilde yukarı çektiğine dair hadisler de rivayet edilmiştir (bk. Buhârî, "Salât", 12; Müslim, "Fezâ'ilü's-sahâbe", 26; Beyhaki, II, 231; Şevkânî, II, 71).
Zahirîler ve bazı Ehl-i sünnet alimleri bu rivayetlere dayanarak uyluğun avret sayılmayacağını söylemişlerdir. (bk. İbn Kudâme, 1, 578; Makdisî, 1, 456; İbn Rüşd, Bidâyetul-müclehid, 1, 99; Ebu'l-Velîd b. Rüşd, XVIII, 277; İbn Hazm, III, 210-213).
Buhârî de Sahîh'inde ("Salât", 12) Resûlullah (asm)'ın uyluğunun açık olduğunu bildiren Enes hadisinin sened yönünden daha kuvvetli olduğunu, uyluğun avret sayıldığını bildiren Cerhed hadisinin ise dinî konularda ihtiyatlı davranma prensibine daha uygun düştüğünü kaydederek söz konusu rivayetleri uzlaştırma yoluna gitmiştir.
(bk. TDV İslam Ansikolpedisi, c. 3, s. 125-126, AVRET maddesi, İstanbul, 1991)