derin ve esrarengiz olan her şey susuyor…

Anladım ki susmak bir cüsse işi, Derin denizlerin işi …
Kalbe sözden çok sükuttan manalar akar …
İnsan evrendeki sükutu anlayabilseydi, kim bilir belki de söz olmayacaktı.
İnsanlar sükutun dilinden anlayacak, derin ve manalı bakışlarla konuşacaklardı.
Ve ses, sükutun heybetini bozamayacaktı ...
Hep derin denizler kadar heybetli bir sükut dinledim ondan...
Sanki durgun ve derin bir ummanın kıyısına varmıştım...
Derinliklerinde gönül ve hikmet incilerinin gülümsediği bir deniz bulmuştum.
Hayatın hiç bir kasırgası, hadiselerin hiç bir fırtınası onu dalgalandıramıyordu.
Gerçekten de öyle olmuştu. Sonsuza götüren bir denizin kıyısına varmıştım.
O zaman anladım ki, susmak bir cüsse işi. Derin denizlerin işi.
Sığ suları en hafif rüzgarlar bile coşturabiliyor…
Derin denizleri ise ancak derin sevdalar…
Anladım ki, derin ve esrarengiz olan her şey susuyor…
Şems-i Tebrizi

Duydum ki kapıma gelmiş, tokmak olmadığı için kapıya vurmadan geri dönmüşsün...
Bilmez misin, kalp kapısının tokmağa ihtiyacı yoktur; o ancak içeriden açılır...
ve Ben bugunlerde sukut-lerde idim...

Şimdi sen yanımda olmalıydın. Olmazsa olmazımsın yaa.. Gün sönük kalıyor yoksun ya yanımdaaa...
kuşlar hüzün şarkıları söylüyor, hazan yaprakları gibi sessizliğe bürünüyor Yüreğim...
Yoksun yoksun işteeee..
Yüreğimdesin, ordasın... bunu inkar etmek senin sevgini inkar etmek olur...
ahhh seni .........cooook ozluyorum..

Bırak bana anlatmayı en iyi bildiklerimi,Yazmaya zorlama ne olur zorla sildiklerimi
Çünkü artık korku sarmaşıkları sardı fikrimi,En ihtiyaç anımda bırakıverdiler ellerimi
Düşerken gezdim hızla yükseklerdeki tepeleri,şimdi kanati kırık kus gibiyim...artik...

herşey, insan içindir .. mutluluklar ve acılar...
mutluluğa alışmak çok kolaydır,insanın fıtratı cennete meyilli yaratıldığı için mutluluk ve neşe veren her şeyi hemen benimseyiverir insan. ..
ama acılar vardır ki,benimsemek daha zordur...
ayrılıklar, sevdiğin insanlardan uzak düşmek veya en yakınını anneni babanı evladını kaybetmek ...
ölüm vardır, kulağa pek hoş gelmese de şu anda yazarken bile içim titrese de bunların hepsi insan için vardır...
ve zamanla hepimizin başına gelecektir...
fakat tüm bunların yanında ..
Rahman ve Rahim olan Allah cc. bizlere yine acıyarak öyle güzel bir duygu ihsan etmiştir ki..
O da "alışabilmekdir". ..
bazan düşünüyorum, ani bir ölüm haberi ilk duyduğumuz anda bizi nasıl da sarsar, adeta bütün dünya başımıza yıkılmışdır...
ama dakikalar geçdikçe bu duygu dağılmaya başlar, beş dakika bile farkeder insan ruhunda, ve yavaş yavaş, zamanla alışıp gideriz her acıya, normalleşir...sanki. peki ya böyle bir şey olmasaydı, kötü haberi ilk aldığımız andaki duygularımız sürekli devam etseydi ne olurdu?heralde dünya bir zindan, hayatta bir işkence olurdu..
velhasıl-ı kelam; düşündükçe Allahın biz kullarına karşı ne kadar şefkatli olduğunu icin ..
Rabbime sukr etmek-teyim...

Lisani olmayanin sükutuna bir bakin,
Nasil da kulluguna asina,
Tavizsiz, bir an olsun ihmal etsin kullugunu,
Ne mümkün,
Konusmuyor, kullugunu haykiriyor,
Konusmuyor, görevde oldugunu haykiriyor,
Konusmuyor, verilen vazifeyi noksansiz ikame ettigini haykiriyor,
Beyinlerimizi catlatircasina,
Günes, kullugundan ne zaman taviz verdi,
Gece ve gündüz,
Ve daha niceleri,
Konustuklarina fiille sahit olduk,
Ya biz, ya bizler,
Konustuk, haykirdik, lisanlarimiz vardi,
Ama amelde sözlerimizin gerisinde kaldik,
Sükutu yegleyenin fiili bize de örnek teskil etsin...

ehlisufii

"Konustuk, haykirdik, lisanlarimiz vardi,
Ama amelde sözlerimizin gerisinde kaldik,
Sükutu yegleyenin fiili bize de örnek teskil etsin..."

Amin ..Kardesim..Allah RAZI olsun bu ne guzel samimi bir nasihattir...