- Katılım
- 28 Mart 2011
- Mesajlar
- 2,125
- Tepkime puanı
- 26
İnsan ruhu ceylan gibidir.
Bir gönül kazanmak, bir ceylana dost olmaktır, ceylanla dostluk kurmaktır.
Ceylanlar, üzerine üzerine giderek yakalanmaz.
Elinde bir demet yeşillikle yakınından geçeceksin, görebileceği yerden.
O peşinden gelecek, aç ise gelecek.
Ürkütmeyeceksin, olabildiğine sakin olacaksın.
Sana yaklaşınca, elindekileri ona doğru uzatacaksın usulca, kibarca, asilce.
Yakalamak için değil, yedirmek için.
Almak için değil, vermek için.
Gönül Ceylanı!
Senin gönlünü nasıl kazanabilirim ey Gönül Ceylanı!
Senin gönlünü nasıl avlayabilirim, ey büyük, En Büyük Gönül!?
Gönlünü avlamak ne mümkün. Görünür mü ki avlansın?! Gözler seni idrak edemez.
Peki ya gönlüne nasıl dokunabilirim, ey kırık gönüllerin sığınağı, Gönüllerin Ta Kendisi! Biliyorum, Sana sahip olamam, ey Gönüller Cevheri! Hiç, Hep’i nasıl satın alsın! Sahip sensin, mâlik sensin, melik sensin. Ben zaten senin yarattığınım, malınım, mülkünüm ey Gönlümün Hakikati.
Ne hoşsun, memlûkunun gönlüne bile kendini cebren sevdirmiyorsun, onu aşka icbar etmiyorsun.
Gönlümün tapusu seninken, almıyorsun; kendi ellerimle vermemi bekliyorsun ve irade-i cüz’iyeme bir değer veriyorsun.
Sen nasıl Şey’sin böyle,
herşeyinle gizlisin,
gizemlisin,
incesin,
sevimlisin,
sevgilisin.
Beni bana rağmen sevdiğin öyle aşikârken, sanki sevmiyormuşsun gibi yapıp ayrılıkta gafletle usanmış gurbet kalbimi kurbiyetin özlemiyle yakıyorsun,
Ey Meçhûl-ü Ma’rûf! Sen öyle bir Şey’sin ki, hiçbirşeye benzemezsin, hiçbir şey de sana benzemez.
Hakkıyla söyleyemediğim adını Sen kendin koyduğun için sana tapıyorum, ey adına kurban olduğum Ey Kadîr-i Külli Şey! Hakikatte ben sana mecburum,
bunda şüphe yok.
Fakat mecbur oluşumdan değil, mecbûl oluşumdan seni seviyorum.
Cibilliyetim,
sîretim,
hilkatim,
fıtratım seni sevmek için yaratılmış,
sevmeye ayarlanmış, kulluğa programlanmış.
Mecbûlüm, ama robot değilim.
Hür ve özgür irademle sana ilan-ı aşk ediyorum,
ey Aşk Perisi,
Sevgili
Musa HUB
