Bir sual et, hazan olup giden kim!

Ne bitmeyen
gecelerin efkarısın

Ne feryadın
hakkıyla gönüllere
akseden bir sedasısın

Ruhunun
sessizliğinden nükseden hicranın
eşiğinde nefes alan bir muhtaçsın

Hak ve hakikat adına
teslim edilmiş bir iradenin ve aklın
banisiyken, niye aşktan bu kadar uzaksın

Durma yaz,
gönül defterinden bir sayfa aç

İçini kanatan,
ukte bırakıp dağlayan,
vicdanını sızlatan ne varsa
sukut eden halinle yap niyaz

Ruhunun
hicran damlalarını,
kalbinin yıkık duvarlarını

Hazanın
çehresinde anlam
bırakan efkarını anlat biraz

Muvazene niye ihsandır,
kalbin feyzi neden umulandır

Huşu ne vakit
gönlünü ram eyleyen muştu olacaktır,
üşünmek kim için mizandır, hayıflanma yaz

Seveni hor görme,
sevgi bahşedilen bir hazdır

Sevilen adına
bahtına açılan kapının vicdan
durağından nükseden sessiz niyazıdır

Aşk, ruhu ve kalbi
ahengine kavuşturan vuslatın
en ulvi tacıdır, nefsine abanan zavallıdır

Feraset niye kalbin
vazgeçmediği inşirahtır, farkı
fark ettiren idrakin en mühim ramıdır

Canana kurban olan
nefes neden hicran içinfe ki afaktır

Şayet hak ve hakikatin
ilgasından uzak bir nazarsa,
akıl tutukluğu yaşamaktadır

Yoksa
sevdanın karası hak mıdır

Vicdan
ve mizan ne vakit
nefsi telakkiler için sığınaktır

Fanilikten
arınmış bir nefes var mıdır

Her nefesin
nefsi adına dillelen bir
süretin hakikat ruhu efdaldir



Mustafa CİLASUN