- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185
Sonra bir gün bir insan girer hayatına...
Hiç olmayacak zamanda, hiç beklenmedik bir yerde...
Bir daha hayata tutunamam ben dediğin sırada!!
öyle biriyle Gonul bagi kurarsin ki seni tekrardan hayata bağlar..
Çektiğin tüm acıları, sıkıntıları unutturuyor...
Gülümsemeyi.. Mutlu olmayı..tekrardan oğreniyorsun!!
Öyle bir var olmaya başlıyor ki hayatında,,
her dakika, her saniye, her an yanında olsun istiyorsun...
Bir gülümsemesi, tek bir kelimesi yetiyor sana...
Hiç gitmesin istiyorsun... Hiç gitmeyecek sanıyorsun...
Sanki giderse; nefesin kesilecek sanıyorsun.
Sonra O Hakka kavusurken..
Sen-den bir parcayi da alip goturuyor...
artik YARIM-sin!!Eksik ve yanlizsin!!
hic bir sey eskisi gibi olmuyor olamiyor artik...
Bir Var-di bir de YOOk artik.. Canın yanıyor...
yokluguna bir turlu Alışamiyorsun..
Bir daha kimseye baktığında, kimsenin sesini duyduğunda, kimsenin kokusunu içine çektiğinde atmıyor kalbin o denli...
Her dokunuşuyla senin tenini degil CANINI yakan insanlar tanıyorsun...
Param parça oluyorsun her defasında. Onun sana dokunmaya kıyamayaşını özlüyorsun...
Zaman hiçbir şeyin ilacı değil. Tam aksine yaralarını daha da kanatıyor!!sanki...
yoklugunu her gun daha fazla hissediyorsun..
Kabuk bağlamıyor hiçbir zaman... Geçmiyor. Geçmeyecek de. Sadece yavaş yavaş alışacaksın...
Onu beklemeye, gelmeyeceğini bile bile her gün Yollarini gozlemeye başlarsin...
Uzgunnn
