Bir birinden anlamlı özlü sözler.
- Konuyu başlatan Elifgül
- Başlangıç tarihi
- Katılım
- 25 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 7,319
- Tepkime puanı
- 118
“Kar yağarken gördüğümde defterlerin uçuşup sahiplerine dağılışını düşünürüm
Çekirge sürüsü gördüğümde haşri hatırlarım
Ezanı işittiğimde kıyamete seslenecek münadiyi hatırlarım
Nefsime de şunu tavsiye ederim:
Rabb’in takdiri gerçekleşene (ölene) kadar dünyada ağaca konan kuş gibi ol !”
( Rabia Adeviyye Ra )
- Katılım
- 25 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 7,319
- Tepkime puanı
- 118
Gülü vurmuşlar Gül Sokağı'nda, Uzanmış üç adım yatıyordu gül...
Bir adam usulca bir uçuruma, "Sevi için" deyip atıyordu gül...
Ve bir kız kanatıp hüznü boyuna, Hepten sevgisizlere satıyordu gül...
Gülü vurmuşlar Gül Sokağı'nda, Uzanmış üç adım yatıyordu gül...
Bir adam usulca bir uçuruma, "Sevi için" deyip atıyordu gül...
Ve bir kız kanatıp hüznü boyuna, Hepten sevgisizlere satıyordu gül...
Gülü vurmuşlar Gül Sokağı'nda, Uzanmış üç adım yatıyordu gül...
- Katılım
- 25 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 7,319
- Tepkime puanı
- 118
"Söz, suya atılan taşın etrafındaki hâleler gibidir.
Suyun etrafındaki halkaların ne kadar genişleyebileceğini bilemeyeceğiniz gibi, sözün gönüllerde ne etki yapabileceğini de bilemezsiniz, burada anlatırsınız, kim bilir kimin gönlünde ne etkiler bırakır!"
Sabahattin Zaim
Suyun etrafındaki halkaların ne kadar genişleyebileceğini bilemeyeceğiniz gibi, sözün gönüllerde ne etki yapabileceğini de bilemezsiniz, burada anlatırsınız, kim bilir kimin gönlünde ne etkiler bırakır!"
Sabahattin Zaim
- Katılım
- 25 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 7,319
- Tepkime puanı
- 118
'Bir gün insan virgülü kaybetti;
o zaman zor cümlelerden korkar oldu
ve basit ifadeler
kullanmaya başladı.
Cümleleri basitleşince,
düşünceleri de basitleşti.
Bir başka gün ise,
nida işaretini kaybetti.
Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden
konuşmaya başladı.
Artık ne bir şeye kızıyor,
ne de bir şeye seviniyordu.
Üstelik hiçbir şey,
onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.
Bir süre sonra, soru işaretini kaybetti
ve soru sormaz oldu.
Hiçbir şey,
ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu...
o zaman zor cümlelerden korkar oldu
ve basit ifadeler
kullanmaya başladı.
Cümleleri basitleşince,
düşünceleri de basitleşti.
Bir başka gün ise,
nida işaretini kaybetti.
Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden
konuşmaya başladı.
Artık ne bir şeye kızıyor,
ne de bir şeye seviniyordu.
Üstelik hiçbir şey,
onda en ufak bir heyecan uyandırmıyordu.
Bir süre sonra, soru işaretini kaybetti
ve soru sormaz oldu.
Hiçbir şey,
ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu...
