- Katılım
- 4 Temmuz 2014
- Mesajlar
- 71
- Tepkime puanı
- 1
Hepimiz belirli evreler geçirerek yavaştan ölüme doğru ilerliyoruz.Hepimiz bu yollardan geçtik veya geçeceğiz.İsteyerek gelmedik belki biz bu dünyaya.Ne önemi var ki , artık dünyadayız ve bu hayatı yaşamaya mecburuz.Bugüne kadar hiç aşırı mutlu olduğum bir an yaşamadım.Allah'a şükürler olsun.Maddi açıdan hiçbir eksiğim yok sayılır.
Ancak mutlu olamıyorum.Bunu kadere bağlayıp işin içinden çıkmak fayda sağlamıyor.O yüzden artık elimden geldiğince hayattan bir beklentim olmadan yaşayacağım.Beklentiniz olmazsa mutlu olamazsınız ancak olmayan beklentileriniz gerçekleşmediğinde mutsuzda olmazsınız.Ne kadar yükselirsek o kadar sert çakılıyoruz.İmkansızı isteyip , Allah'dan umut kesilmez diyoruz.Sizce de bu yanlış değil mi?
Bir kısmımız kendini tamamıyla sebeplere bağlıyor.Bir diğer kısmı ise kendini tamamıyla kadere bağlıyor.Bana göre her ikiside hüzünle bitiyor.Sebeplere bağlayınca başarısızlığın tüm bedeli sana yükleniyor.Kadere bağlayınca da tüm suçu kadere yükleyip aradan çekiliyoruz.Herhangi bir çaba sarfetmeden dua ediyoruz.Bence hangi gece dua ederseniz edin siz çaba sarfetmiyorsanız en azından dua istediğiniz gibi gerçekleşmez(Yanlışım varsa düzeltin).
Sonuç olarak daha az üzülmek için , daha az beklentilerle yaşamak gerekiyor diye düşünüyorum.Çok istediğim şeyler nedense olmuyor.Malesef 40 kere söyleyince de olmuyor.Bu yüzden saçma beklentilere girmek artık yanlış geliyor bana.Birde beklenti için dua edince insan daha bir umutlanıyor.
Çalışmadan duâ eden, silâhsız harbe giden gibidir.
Silahsız harbe gitmek ne demek.Savunma yapamadan , sürekli hücum almak demektir.Yani sonuçta hayal kırıklığına uğramaktır.Şöyle bir toparlayacak olursak ;
1- Hayattan birşeyler beklemektense hiçbir beklenti olmadan yaşamak daha mantıklı değil mi?
2- Çalışmadan dua etmektense hiç etmemek sizce de daha doğru değil mi?
Ancak mutlu olamıyorum.Bunu kadere bağlayıp işin içinden çıkmak fayda sağlamıyor.O yüzden artık elimden geldiğince hayattan bir beklentim olmadan yaşayacağım.Beklentiniz olmazsa mutlu olamazsınız ancak olmayan beklentileriniz gerçekleşmediğinde mutsuzda olmazsınız.Ne kadar yükselirsek o kadar sert çakılıyoruz.İmkansızı isteyip , Allah'dan umut kesilmez diyoruz.Sizce de bu yanlış değil mi?
Bir kısmımız kendini tamamıyla sebeplere bağlıyor.Bir diğer kısmı ise kendini tamamıyla kadere bağlıyor.Bana göre her ikiside hüzünle bitiyor.Sebeplere bağlayınca başarısızlığın tüm bedeli sana yükleniyor.Kadere bağlayınca da tüm suçu kadere yükleyip aradan çekiliyoruz.Herhangi bir çaba sarfetmeden dua ediyoruz.Bence hangi gece dua ederseniz edin siz çaba sarfetmiyorsanız en azından dua istediğiniz gibi gerçekleşmez(Yanlışım varsa düzeltin).
Sonuç olarak daha az üzülmek için , daha az beklentilerle yaşamak gerekiyor diye düşünüyorum.Çok istediğim şeyler nedense olmuyor.Malesef 40 kere söyleyince de olmuyor.Bu yüzden saçma beklentilere girmek artık yanlış geliyor bana.Birde beklenti için dua edince insan daha bir umutlanıyor.
Çalışmadan duâ eden, silâhsız harbe giden gibidir.
Silahsız harbe gitmek ne demek.Savunma yapamadan , sürekli hücum almak demektir.Yani sonuçta hayal kırıklığına uğramaktır.Şöyle bir toparlayacak olursak ;
1- Hayattan birşeyler beklemektense hiçbir beklenti olmadan yaşamak daha mantıklı değil mi?
2- Çalışmadan dua etmektense hiç etmemek sizce de daha doğru değil mi?