Selamünaleyküm öncelikle annemle çok tartışıyorum kendimi tutamıyorum sonrasında pişman oluyorum ama saygısızlık yaptığım için konuda haklı olabilirim belki bunu düşünmem büyük bencillik ama açıklayamıyorum kendimi bir konu hakkında sürekli inanmıyor gibi bakıyor sanki kızı değilmişim veya sürekli yalan söyleyen biriymişim gibi annemi çok iyi tanıyorum bakışlarından ağzından çıkanlardan aslında ne demek istediğini anlıyorum ama kendimi anlatamıyorum aileme neredeyse hiç yalan söylemedim bu yüzden beni ciddiye almadıklarını özellikle annemin düşünüyorum. çok dindar bir ailem yok ama inanıyoruz da çok şükür ne zaman tartışsak çok yanlış biliyorum Allah affetsin çok kızıyorum kendime sürekli aşağılıyor bakışlarınla sözlerinle en büyük günahlardan olduğunu söylüyor ki haklı bela okuyor bazen sonrasında Allah seni affetsin diyor çok garip çoğu konuda çok farklı düşünebiliyoruz ama muhabbet arasında annem ile tartışamıyorum yani tartışmak derken kötü anlamda değil muhabbet gibi sadece bakıyor cevap vermemesine çok sinir oluyorum bu benim suçum evet gereksiz bir sinir gibi gelebilir ama yazarak anlatabileceğim bir şey değil ne zaman tartışsak bana çok günah olduğundan bahsediyor onu üzdüğüm için çok çekeceğimden odama geçip saatlerce ağlıyorum göstermeden ona bazen karısında dayanamıyorum benimle dalga geçip taklidimi yapıyor bu beni daha çok üzüyor her tartışmamızda o gece ağlıyorum uzun süre de vicdan azabı çekip üzülüyorum bazen o da ağlıyor en kötüsü o daha büyük günah o an o kadar sinirli oluyorum ki anneye kullanılmayacak kelimeler kullanabiliyorum sus kes öf gibi Allahım affet son 3 senedir borçlarımdan dolayı hayatım çok kötü hiçbir arkadaşım bilmiyor anlatmıyorum evde delirmek üzereyim annemi çalışmak zorunda bırakıyorum ben de çalışıyorum ama eve hiçbir katkım olmuyor yüklü miktarlarda borcum var 3 4 senedir kendime kıyafet bile alamıyorum neredeyse durumu anlayın diye söylüyorum bu durumdan şikayetçi değilim borcuma bile zar zor yeten bir kazancım var o kazancımdan sadece sigarama para ayırıyorum eve 5 kuruş bile harcayamıyorum ailem de bundan şikayetçi muhtemelen bu durumlardan dolayı çok çabuk sinirleniyorum tövbe etmem lazım ama ya bir daha yaparsam bir daha nasıl tövbe etmeye yüzüm olur çok korkuyorum Allahın izni ile biraz daha para kazanabilirsem başka eve geçip en azından bu tartışmaları azaltmak istiyorum her gün ağlamaktan yoruldum gerçekten annemi çok üzüyorum muhtemelen destek almam lazım hem annemlere hem bana maddi olarak yetecek bir işe başlayacağım yakında inşallah olur en azından daha az günaha girerim tartışmaya vaktimiz olmaz anneme bunu anlattığımda da ağlıyor gitmemi istemiyor ama her gün onun bakışlarını görüyorum daha para kazanamadın mı der gibi kahroluyorum çoğu zaman da dile getiriyor zaten haklı ama bu kadar olmuyor fazlası yapamıyorum sabah 8 de işe başlıyorum akşam 6 7 gibi eve geliyorum 9 gibi diğer işime başlıyorum gece bitiyor elimden gelen bu ama olacak inşallah çok özür dilerim bunu okuyandan saçmalamış olabilirim ama en azından daha iyi anlaşılmak için nasıl tövbe edebilirim okumam gereken özellikle bir ayet bir dua var mıdır yardımcı olursanız sevinirim şimdiden çok teşekkür ederim