- Katılım
- 28 Mart 2011
- Mesajlar
- 2,123
- Tepkime puanı
- 26
Annem.. Bir elini diğer avucunun içine almış soğuktan donan parmaklarını ısıtmaya çalışırken sen, o parmaklar saçlarımı okşamalıydı annem.. Harabe evinin penceresinden dışarı bakarken senin görüp aldırmadığın, o pencerelerin arasından giren ayaz mı dondurdu seni annem yoksa vefasızlık mı? Seni öyle düşününce üşüdüm, hem de çok üşüdüm annem.. rahatlığım üşüttü, vefasızlığım üşüttü. Sen üşüten soğuk kadar yanında olamayışımdan utandım sıcak odamda kalın giysilerimle. Yanına her geldiğimde gerçekten iyi miyim değil miyim anlamaya çalışan o masmavi gözlerine nasıl bakarım şimdi annem sen üşürken.. her gün neleri kendime dert ettiğimi, neler için kalp kırdığımı düşündükçe yada nelere kırıldığımı.. beni o halde bile merak eden sen’le nasıl yüzleşirim ki annem?
bilsem de şimdi ellerin sıcak, ya yüreğini üşüttüğüm zamanları nasıl telafi ederim Annem?
