Selamın aleykum. Size kaç oldu yazıyorum aynı şeyi kusura bakmayın. Allah sizden razı olsun söyledikleriniz huzur verici. Biliyosunuz 6 yıl sevdim sadık oldum, ondan baska kimse dokunmadı bana. Sonra kullanıp attı. Bakire degilim. Çok pişman oldum, tövbe ediyorum lakin bu olaydan sonra namazı da bıraktım, uzaklastım. Yaptığım şeyden önce Rabbimize sonra aileme karşı vicdan azabı duyuyorum. Hayatta en güvendiğim en sevdiğim insan bana bunu yaptı. Bir türlü toparlanamıyorum, namaz kılmak istiyorum bir bahane oluyor nasib olmuyor. Kendimi bir boşlukta hissediyorum, sanki bir kurtuluş yok içim daralıyor. İsyan etmiyorum asla. Her ağladığımda Rabbimden af diliyorum ama hayata karşı ne bir umudum ne de ümidim kaldı. Artık kim alır beni? ne anne olabilicem nede gelinlik giyebilicem. Bunlar aklıma geldikçe çıldırıcak gibi oluyorum, size yazmak istedim, umarım beni aydınlatırsınız. Kendimi öldürmeyi düşündüm ama Allah korkusundan vazgeçtim. Sonsuza kadar cehennemde kalırsam Allahü tealayı göremem ki, ben görmeyi çok istiyorum. O yüzden yapamadım ama cok zor günler geciriyorum, böyle olacağını bilemedim. Allahım beni affeder inşAllah. Sürekli ağlamak geliyor içimden, bana bir sürü söz verdi evlenecem, bırakmam cocuklarımız olucak dedi. Ağlarken mesaj atıyorum onun desteğine ihtiyacım var. Ama umru bile değil, acı cektiğimi bildiği halde ne cevap veriyor ne destek oluyor. Gözümün önünde o kızdan o kıza... yıllardır ben ağlıyorum o hep mutlu, bu neden sizce. Bana en ufak bir merhamet göstermiyor. msj attım mı ya küfür ya hakaret, ben yıllarca bekledim sadık oldum, ondan baska kimse dokunmadı. Şimdi kalkmış bana namussuz diyor o.s.p.u diyor. İçim yanıyor o böyle yaptıkça. Çok kötüyüm ama bunada sükür. Selam ve dua ile. ALLAH c.c sizden gani gani razı olsun inşAllah.