- Katılım
- 10 Haziran 2011
- Mesajlar
- 709
- Tepkime puanı
- 42
Bir zamanlar çok zengin ve güçlü bir vâli vardı. Halifenin bulunduğu başkente uzak bir şehri yönetiyordu. Gözden uzak bu şehri dilediği gibi yönettiği için kısa zamanda sultan gibi hareket etmeye başlamıştı. Bir süre sonra da yoldan çıktı, azgın ve zalim bir adam oldu.
İstediği her şeyi elde etmeye alışan bu valinin önünde duracak kimse kalmamıştı. Korkusundan hiç kimse onun isteklerine karşı çıkamaz hale gelmişti.
Bu valinin çok güzel bir konağı vardı. Çok güzel bir bahçeyle çevrili bu konakta birçok hizmetkâr çalışıyordu. Bunlar arasında bahçenin bakımıyla uğraşan bir karı koca da bulunuyordu.
Vali bir gün konağının bahçesine çıktı. Bahçede rengârenk çiçekler açmıştı. Vâli bahçıvanı yanına çağırmak istedi. Bu sırada bahçıvan hanımıyla beraber yemek yiyordu. Vâli bahçıvanın hanımını görünce çok beğendi.
Bu kadına sahip olmayı kafasına koymuştu.
Bir bahane ile bahçıvanı uzakta bir yere göndermeye karar verdi. O gün konakta da kapıları bekleyen muhafızlardan başka kimseyi bırakmamıştı. Böylece kadınla kendisinden başka kimse kalmayınca bahçıvanın karısını yanına çağırdı.
Zavallı kadın valinin kötü niyetli olduğunu anlamıştı ama ne çare? Bu zalim adama karşı ne yapabilirdi ki. Kadın utana sıkıla vâlinin huzuruna çıktı. Vali kadının çekindiğini görünce ona dedi ki:
-Git konağın ve bahçenin bütün kapılarını kapat. Hiç bir kapı açık kalmasın!
Vali kapıları kapatmasını söylemekle kadına korkma bizi kimse görmeyecek, evde yalnızız demek istiyordu. Ama kadın valinin sandığından çok daha akıllıydı. Vâlinin niyetini anlayan kadın bir süreliğine ağacın arkasına saklandı biraz sonra gelip dedi ki:
-Kapıları kapattım. Yalnız bir tanesi kaldı. Onu kapatmaya gücüm yetmiyor. Ne kadar uğraşsam da kapatamıyorum.
Vali şaşırmıştı. Hâlbuki bütün kapıları bizzat kendisi kontrol etmişti. Açık kapı yoktu ki? Şaşkınlıkla sordu:
- Hangi kapı o?
Kadın da valinin bu soruyu sormasını bekliyordu. Hemen cevabı yapıştırdı:
-Bu kapı, Allahü teâlânın (Basir) sıfatıyla bizi gördüğü kapıdır.
Vâli, bu sözü duyunca birden irkildi.
Kadın o kadar samimi bir mümindi ki kalbindeki kuvvetli takva duygusu vâliye tesir etmişti.
Şimdiye kadar birçok vaaz ve nasihat dinlemişti ama hiçbiri onu böyle etkilememişti. Allah’ ın onu her an gördüğünü düşündükçe sarsıldı. Yaptığı bütün azgınlıklara pişman oldu.
Vali o günden itibaren tövbekâr bir mümin oldu. Bir daha kötülüklere dönmemek için bir Allah dostunun sohbetine gitti, onun terbiyesi altında yetişti. Allahu Teâlâ’nın sevgili kullarından biri oldu.
İstediği her şeyi elde etmeye alışan bu valinin önünde duracak kimse kalmamıştı. Korkusundan hiç kimse onun isteklerine karşı çıkamaz hale gelmişti.
Bu valinin çok güzel bir konağı vardı. Çok güzel bir bahçeyle çevrili bu konakta birçok hizmetkâr çalışıyordu. Bunlar arasında bahçenin bakımıyla uğraşan bir karı koca da bulunuyordu.
Vali bir gün konağının bahçesine çıktı. Bahçede rengârenk çiçekler açmıştı. Vâli bahçıvanı yanına çağırmak istedi. Bu sırada bahçıvan hanımıyla beraber yemek yiyordu. Vâli bahçıvanın hanımını görünce çok beğendi.
Bu kadına sahip olmayı kafasına koymuştu.
Bir bahane ile bahçıvanı uzakta bir yere göndermeye karar verdi. O gün konakta da kapıları bekleyen muhafızlardan başka kimseyi bırakmamıştı. Böylece kadınla kendisinden başka kimse kalmayınca bahçıvanın karısını yanına çağırdı.
Zavallı kadın valinin kötü niyetli olduğunu anlamıştı ama ne çare? Bu zalim adama karşı ne yapabilirdi ki. Kadın utana sıkıla vâlinin huzuruna çıktı. Vali kadının çekindiğini görünce ona dedi ki:
-Git konağın ve bahçenin bütün kapılarını kapat. Hiç bir kapı açık kalmasın!
Vali kapıları kapatmasını söylemekle kadına korkma bizi kimse görmeyecek, evde yalnızız demek istiyordu. Ama kadın valinin sandığından çok daha akıllıydı. Vâlinin niyetini anlayan kadın bir süreliğine ağacın arkasına saklandı biraz sonra gelip dedi ki:
-Kapıları kapattım. Yalnız bir tanesi kaldı. Onu kapatmaya gücüm yetmiyor. Ne kadar uğraşsam da kapatamıyorum.
Vali şaşırmıştı. Hâlbuki bütün kapıları bizzat kendisi kontrol etmişti. Açık kapı yoktu ki? Şaşkınlıkla sordu:
- Hangi kapı o?
Kadın da valinin bu soruyu sormasını bekliyordu. Hemen cevabı yapıştırdı:
-Bu kapı, Allahü teâlânın (Basir) sıfatıyla bizi gördüğü kapıdır.
Vâli, bu sözü duyunca birden irkildi.
Kadın o kadar samimi bir mümindi ki kalbindeki kuvvetli takva duygusu vâliye tesir etmişti.
Şimdiye kadar birçok vaaz ve nasihat dinlemişti ama hiçbiri onu böyle etkilememişti. Allah’ ın onu her an gördüğünü düşündükçe sarsıldı. Yaptığı bütün azgınlıklara pişman oldu.
Vali o günden itibaren tövbekâr bir mümin oldu. Bir daha kötülüklere dönmemek için bir Allah dostunun sohbetine gitti, onun terbiyesi altında yetişti. Allahu Teâlâ’nın sevgili kullarından biri oldu.
