Selamünaleyküm
Ben uzun zamandır içinde bulunduğum bir sıkıntımı paylaşmak istiyorum. Yaşadıklarımı tam manasıyla birine anlatamadım.
Öyle kötü bir şey ki insanlardan kaçmak,onların gözlerinin içine bakamamak, kalabalık ortamlara girememek. bu sorunu yaklaşık 10 senedir yaşıyorum. Bu birilerinin size "takma kafana geçer" tarzında bir şey değil tam manasıyla hayat kaliteniz düşüyor. Çalışıyordum evlendikten sonra bıraktım,biraz da bahane oldu çünkü iş hayatımda bu sorunumdan dolayı zorlanıyordum. Şimdi de pencereden sabah işlerine giden insanlara bakıp imreniyorum. Bir keresinde katılmam gereken bir kurs vardı, dersin hocası çok disiplinliydi ve dersi anlatırken ona bakmamızı istiyordu (gel de bak). Ben ise o kadar baskı altında hissediyordum ki kendimi önümde ki defteri karalayıp duruyordum. Hoca tam önümde durdu ve beni bir güzel azarladı. Önümdeki defteri alıp yere fırlattı. Ben alt üst olmuş durumdaydım. O sıkıntıdan ağlamaya başladım. (Benim elim de olan bir şey yoktu ki) bir gün de markete girdim elimde poşetler vardı, markette güvenlik kamerası olmadığından gözetmen koymuşlar. Adam geleni geçeni izliyor, ben de beni izlediğini görünce sıkıntıya girdim. Terledim sıkıntıdan. Adam beni öyle vaziyette görünce ne yaptı dersiniz? sanki bütün dünyam yıkılmıştı. Herkesin önünde elimde ki poşetleri alıp bana hırsız muamelesi yaptı, poşetlerimi karıştırdı. Bir şey bulamayınca geri verdi, dayak yemiş gibi oldum. Gitmem gereken bir kursum vardı ama yaşadığım son kurs olayı ve insanlar arasına girme korkum yüzünden gidemedim. Yapmak istediğim o kadar çok şey vardı ki yapamadım. Doktora gittim bir defasında benimle hiç konuşmadı bile. Hassas bir yapın var dedi. (iyi de benim bunları duymaya ihtiyacım yoktu ki ben zaten biliyorum) ilaç verdi, ama işe yaramadı. Sosyal hayatım yok, akraba ilişkilerim zayıf, yaşadığım bir kaç olumsuz olaydan sonra yeni insanlarla da tanışmak istemedim. Eşim arkadaşlarıyla ,eşleriyle görüşmemizi istiyor, oysa en son görüştüğümüz arkadaşı ve eşi benimle dalga geçtiler (abarttığımı düşüne bilirsiniz ama doğru) beni bir hayvana benzediğimi söylüyordu karısına. Duymamazlıktan geldim, sonra bir masada oturduk beraber. Adamın orada açtığı konu evrim teorisi hakkın da ne düşündüğümüzdü. Sustum yine bir şey demedim.
Yani anlayacağınız sosyalleşmeye çalışsam da olmuyor, için de bulunduğum durumu düşünsenize.
Allah(cc) kimsenin başına vermesin.
Ben uzun zamandır içinde bulunduğum bir sıkıntımı paylaşmak istiyorum. Yaşadıklarımı tam manasıyla birine anlatamadım.
Öyle kötü bir şey ki insanlardan kaçmak,onların gözlerinin içine bakamamak, kalabalık ortamlara girememek. bu sorunu yaklaşık 10 senedir yaşıyorum. Bu birilerinin size "takma kafana geçer" tarzında bir şey değil tam manasıyla hayat kaliteniz düşüyor. Çalışıyordum evlendikten sonra bıraktım,biraz da bahane oldu çünkü iş hayatımda bu sorunumdan dolayı zorlanıyordum. Şimdi de pencereden sabah işlerine giden insanlara bakıp imreniyorum. Bir keresinde katılmam gereken bir kurs vardı, dersin hocası çok disiplinliydi ve dersi anlatırken ona bakmamızı istiyordu (gel de bak). Ben ise o kadar baskı altında hissediyordum ki kendimi önümde ki defteri karalayıp duruyordum. Hoca tam önümde durdu ve beni bir güzel azarladı. Önümdeki defteri alıp yere fırlattı. Ben alt üst olmuş durumdaydım. O sıkıntıdan ağlamaya başladım. (Benim elim de olan bir şey yoktu ki) bir gün de markete girdim elimde poşetler vardı, markette güvenlik kamerası olmadığından gözetmen koymuşlar. Adam geleni geçeni izliyor, ben de beni izlediğini görünce sıkıntıya girdim. Terledim sıkıntıdan. Adam beni öyle vaziyette görünce ne yaptı dersiniz? sanki bütün dünyam yıkılmıştı. Herkesin önünde elimde ki poşetleri alıp bana hırsız muamelesi yaptı, poşetlerimi karıştırdı. Bir şey bulamayınca geri verdi, dayak yemiş gibi oldum. Gitmem gereken bir kursum vardı ama yaşadığım son kurs olayı ve insanlar arasına girme korkum yüzünden gidemedim. Yapmak istediğim o kadar çok şey vardı ki yapamadım. Doktora gittim bir defasında benimle hiç konuşmadı bile. Hassas bir yapın var dedi. (iyi de benim bunları duymaya ihtiyacım yoktu ki ben zaten biliyorum) ilaç verdi, ama işe yaramadı. Sosyal hayatım yok, akraba ilişkilerim zayıf, yaşadığım bir kaç olumsuz olaydan sonra yeni insanlarla da tanışmak istemedim. Eşim arkadaşlarıyla ,eşleriyle görüşmemizi istiyor, oysa en son görüştüğümüz arkadaşı ve eşi benimle dalga geçtiler (abarttığımı düşüne bilirsiniz ama doğru) beni bir hayvana benzediğimi söylüyordu karısına. Duymamazlıktan geldim, sonra bir masada oturduk beraber. Adamın orada açtığı konu evrim teorisi hakkın da ne düşündüğümüzdü. Sustum yine bir şey demedim.
Yani anlayacağınız sosyalleşmeye çalışsam da olmuyor, için de bulunduğum durumu düşünsenize.
Allah(cc) kimsenin başına vermesin.
