Selamün Aleykum.Yıllardır aynı soruyu soruyorum kendime acaba sorun bende mi? hmmnn eşim tek erkek evladı annesi bizden 25km kadar uzak mesafede kızının da yaşadığı bir ilçede yaşıyor. Eşim ailesine çok düşkün bende bundan şikayetçi değilim zaten. Beni üzen nokta eşimin Annesi ve ablası bana yeterli değeri vermeyip karşılığında çok fazla değer beklemeleri.Ben yaptığım herşeyi Allah Rızası için yapıyorum saygıda gösteriyorum fakat onlar sürekli bir inkar halindeler eşimde buna dahil. Yaptığım herşeyi görmezden geliyorlar.Ama artık ben yüce Rabbim'e sığındım. Beni bir türlü kabullenemediler varsa yoksa kızı, Büyük sevgi vermeliki küçükte saygı göstersin.Ben hiç sevgi görmememe rağmen fazlasıyla saygılı olduğumu düşünüyorum.Hep kendimi sorguluyorum acaba benimde yanlış yaptığım birşey varmı diye düşünüyorum. Gerçekten vicdanım rahat. Elimden gelen herşeyi yapıyorum. Ama düşünceler çok farklı. Ne yazıkki onlar sadece kendi çıkarlarını ve kendi çocuklarını düşünüyorlar. Allah'ım onları merhamet duygusundan yoksun bırakmış. Şuan tek duam çocuklarıma onlar gibi bencil ve merhametsiz olacaklar diye korkuyorum. Ne duyarsa duysun, ne görürse görsün hiç ders çıkarmıyorlar. Kısa zaman içerisinde yakınlarından bir kaç kişiyi kaybettiler ama hiçbir ibret yok.Mevlana diyor ya: Bin Baharda görse taş yine yeşermez. Gerçekten çok doğru artık hiç kimseye değil 7 yıldır aynı yastığa baş koyduğum kişiye üzülüyorum. Kendimden de geçtim bu dünya fanidir.Ama baki olan taraf için hiçbir çaba yok. Hala saçma sapan inanışlar,kendilerini açıp saçma,güzel gösterme çabası sanki hiç ölmeyeceklermiş, o kabire girmeyeceklermiş gibi. agla..:,Allah(c.c) Yar ve yardımcımız olsun hepimizin dualarınızı bekliyorum inşALLAH..