- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 9,111
- Tepkime puanı
- 81
Karınca hac,Bir güvercin,yetmişüç fırka,cehennem,Bizim dinimiz,Elden ayaktan düşmek
Karınca hacca gitmeye karar vermiş, demişler ki sen bu halinle hacca gidebilir misin? Niye gidemeyeyim demiş. -Nasıl gidersin ömrün yetmez... Bir güvercin-e takılırım. Güvercin uçar ben de giderim. Dolayısıyla Allahü teala bizi böyle karınca iken uçan bir kuşa rast getirirse Kâbeyi bulabiliriz. Yani Rabbimizin rızasının nerede olduğunu öğreniriz. En zor iş budur. Ya Rabbi, bana doğruyu doğru bildir, yanlışı yanlış bildir diye dua etmelidir. İnsan bu ölümlü dünyada kötü bir şeye doğru diye sarılırsa yanar. Eğer doğru bir şeye yanlış diye saldırırsa mahvolur. Onun için dünyada en zor şey; doğru hangisi, eğri hangisi ayırabilmektir. Bu, insanın kendi başına yapacağı bir şey değildir. İnsan aklı buna yetmez. Bunu daha evvel bilen birinin göstermesi lazımdır. Peygamberimiz buyuruyorlar ki “aleyhissalatü vesselam”; Benim ümmetim yetmişüç fırkaya bölünecek. Bunlardan bir tanesi doğru olacak. Yetmişikisi bozuk olacak. Bozuklar itikat bakımından olduğu için, bu yetmiş ikisi cehenneme girecek. Ümmetim dediği için de, cehennemden sonra gene çıkacak. Ama, “Ümmetim” dediği için... Dolayısıyla, cehenneme uğramadan, bu azabı çekmeden, cennete bir fırka girecek. Bu da “Ehl-i Sünnet vel Cemaat” fırkasıdır. Allahü teala sahipsiz olmaktan korusun. O büyükleri tanımayan, o büyükleri sevmeyen, o büyüklerin yolunda gitmeyen, çok büyük tehlikededir.
Peygamber efendimiz aleyhisselam buyuruyor ki; Bir talebe dinini öğrenmek için, hatta dininden bir mesele öğrenmek için evinden çıksa, dinini öğreneceği zatın evine gidinceye kadar, o yola melekler kanatlarını döşer. Neden... Bu şerefli kul benim üstüme bassın diye... Bu, dinini öğrenmek için giden kişiye verilen sevab.. ya öğretmek için giderse, yani birine bir kitab verirse, kitab verilmesine sebeb olursa yani birisi onun elinden dinini öğrenirse ona verilen sevab daha fazla olacaktır. Gökteki kuşlar, karadaki hayvanlar, denizdeki balıklar bunun için istiğfar ederler, afvet bu kulunu diye... Bizim dinimizin iki esası vardır; biri öğrenmek biri öğretmek. Dinimizin en büyük düşmanı cehalettir. Onun için nerede ilim varsa din oradadır, nerede din varsa ilim oradadır, ilimsiz din olmaz, onun için ilim öğrenmek çok büyük ibadettir, çok büyük sevabtır.
Eğer bir mümin gece yatmadan evvel biraz ilim tahsil etse, biraz kitab okusa, biraz ilim öğrense, sabaha kadar ibadet sevabı verilir. Ondan sonra yatsın, istediği gibi...
Ne var ki bir kitab okusa, biraz çocuğuna verse, yavrum oku da dinleyelim dese, o evdekilerin hepsi sabaha kadar ibadet sevabına kavuşuyorlar. Elden ayaktan düştüğümüz zaman yani musalla taşına konulduğumuz zaman, ne namaz var, ne oruç var, ne ilim var, ne öğrenmek var artık. Kefenle birlikte defterler kapandı ancak sadaka-i cariye dediğimiz bizim sebebimizle bir hayırlı iş olursa ne âlâ, bir şeyler öğretmemizin sebebi o, iyi bir evlat, iyi bir talebe, iyi bir hizmet eğer varsa bu öldükten sonra da sevab yazdırmaya devam eder, asıl mesele bu. Yoksa ben ihtiyarlayınca elden ayaktan düşünce kenarda varlıklarım olsun, yedek akcem olsun, kiralık evlerim olsun diye fâni bir dünya için yatırımı düşünen bir müslüman nasıl olur da öldükten sonrası için yatırımı düşünmez buna akıl ermiyor, ki o yatırdıklarına kavuşacağı da belli değil... ... Şimdi dimdik durduğumuza bakmayalım, birgün gelir dümdüz yatarız. Musallâ'da er kişi niyetine dedikleri zaman geç kalmış oluruz..
Karınca hacca gitmeye karar vermiş, demişler ki sen bu halinle hacca gidebilir misin? Niye gidemeyeyim demiş. -Nasıl gidersin ömrün yetmez... Bir güvercin-e takılırım. Güvercin uçar ben de giderim. Dolayısıyla Allahü teala bizi böyle karınca iken uçan bir kuşa rast getirirse Kâbeyi bulabiliriz. Yani Rabbimizin rızasının nerede olduğunu öğreniriz. En zor iş budur. Ya Rabbi, bana doğruyu doğru bildir, yanlışı yanlış bildir diye dua etmelidir. İnsan bu ölümlü dünyada kötü bir şeye doğru diye sarılırsa yanar. Eğer doğru bir şeye yanlış diye saldırırsa mahvolur. Onun için dünyada en zor şey; doğru hangisi, eğri hangisi ayırabilmektir. Bu, insanın kendi başına yapacağı bir şey değildir. İnsan aklı buna yetmez. Bunu daha evvel bilen birinin göstermesi lazımdır. Peygamberimiz buyuruyorlar ki “aleyhissalatü vesselam”; Benim ümmetim yetmişüç fırkaya bölünecek. Bunlardan bir tanesi doğru olacak. Yetmişikisi bozuk olacak. Bozuklar itikat bakımından olduğu için, bu yetmiş ikisi cehenneme girecek. Ümmetim dediği için de, cehennemden sonra gene çıkacak. Ama, “Ümmetim” dediği için... Dolayısıyla, cehenneme uğramadan, bu azabı çekmeden, cennete bir fırka girecek. Bu da “Ehl-i Sünnet vel Cemaat” fırkasıdır. Allahü teala sahipsiz olmaktan korusun. O büyükleri tanımayan, o büyükleri sevmeyen, o büyüklerin yolunda gitmeyen, çok büyük tehlikededir.
Peygamber efendimiz aleyhisselam buyuruyor ki; Bir talebe dinini öğrenmek için, hatta dininden bir mesele öğrenmek için evinden çıksa, dinini öğreneceği zatın evine gidinceye kadar, o yola melekler kanatlarını döşer. Neden... Bu şerefli kul benim üstüme bassın diye... Bu, dinini öğrenmek için giden kişiye verilen sevab.. ya öğretmek için giderse, yani birine bir kitab verirse, kitab verilmesine sebeb olursa yani birisi onun elinden dinini öğrenirse ona verilen sevab daha fazla olacaktır. Gökteki kuşlar, karadaki hayvanlar, denizdeki balıklar bunun için istiğfar ederler, afvet bu kulunu diye... Bizim dinimizin iki esası vardır; biri öğrenmek biri öğretmek. Dinimizin en büyük düşmanı cehalettir. Onun için nerede ilim varsa din oradadır, nerede din varsa ilim oradadır, ilimsiz din olmaz, onun için ilim öğrenmek çok büyük ibadettir, çok büyük sevabtır.
Eğer bir mümin gece yatmadan evvel biraz ilim tahsil etse, biraz kitab okusa, biraz ilim öğrense, sabaha kadar ibadet sevabı verilir. Ondan sonra yatsın, istediği gibi...
Ne var ki bir kitab okusa, biraz çocuğuna verse, yavrum oku da dinleyelim dese, o evdekilerin hepsi sabaha kadar ibadet sevabına kavuşuyorlar. Elden ayaktan düştüğümüz zaman yani musalla taşına konulduğumuz zaman, ne namaz var, ne oruç var, ne ilim var, ne öğrenmek var artık. Kefenle birlikte defterler kapandı ancak sadaka-i cariye dediğimiz bizim sebebimizle bir hayırlı iş olursa ne âlâ, bir şeyler öğretmemizin sebebi o, iyi bir evlat, iyi bir talebe, iyi bir hizmet eğer varsa bu öldükten sonra da sevab yazdırmaya devam eder, asıl mesele bu. Yoksa ben ihtiyarlayınca elden ayaktan düşünce kenarda varlıklarım olsun, yedek akcem olsun, kiralık evlerim olsun diye fâni bir dünya için yatırımı düşünen bir müslüman nasıl olur da öldükten sonrası için yatırımı düşünmez buna akıl ermiyor, ki o yatırdıklarına kavuşacağı da belli değil... ... Şimdi dimdik durduğumuza bakmayalım, birgün gelir dümdüz yatarız. Musallâ'da er kişi niyetine dedikleri zaman geç kalmış oluruz..