Selamın Aleyküm. Rüya yorumu için geldim üye oldum bu bölümü gördüm ve 1-2 kul kelamı edip ahvalimi söylemek istedim.Yorumlarınızı bekliyorum tabi ki.
Neyse asıl konu kişiliğim biraz kuralcıdır.Yalana katlanamam ve yapılan hataları ne yazık ki kolay kolay unutamam.İnsanları kırmamak için elimden geleni yapıyorum.Ne yazık arkadaş çevresinde para benim için 2 3 hatta 4. plana kadar düşerken yakınlarım bunun lafını bana yapar oldu.Depresyonlar yüzünden kendimi eve kapattım 1 2 ay benim için kısa bir süre kadar.Burcum yengeç ondan dolayı da olduğunu düşünüyorum.
Neyse ki atlattığım bir elin parmağından fazla bunalım.Ama son zamanlarda yani yaklaşık bir 6 7 ay evdeyim.İnsan içine çok nadir çıkıyorum.Mide rahatsızlıklarım başladı.Yemek yediğimde içim alev alev.İnsanların yüzüne bakarken bile kendimle konuşuyorum içimden.Namaza başlamıştım bu durum yüzünden bir ara bıraktım geri başladım 2 3 ay kadar şimdi şükür geri devam ediyorum ama kafamın içinde hapsolmuş durumdayım.
Biraz safım yani para benim için bir hiçken insanlara göre saf oluyorum.Arkadaş için harcadığım para durumumuza göre kat kat fazla.13 yıl önce annem babam ayrıldı ve babam geçen sene Hakkın Rahmetine kavuştu.Yanına bile gitmedim.Mezarını bile görmedim.Göremedim değil.Misafirliğe gider bizimkiler ben hiç ilgilenmem.Misafir gelir odamda otururum hoş geldiniz beş gittiniz 1 2 laflarım sonra odama gelirim direk.Arkadaş çevrem genişti yani rahat 50 100 kişi vardı lise zamanı sonrasında da vardı tabi ki ama şimdi hiç arkadaşım yok.
Biraz da bu para durumu bunları tetikledi.Baktım cidden saflık yapmışım bazı olaylardan dolayı kendi inime inzivaya çekildim.Yatarken mesela ses olmadan uyuyamamaya başladım.Pcden film açarım pc kapatıcıyı ayarlarım öyle yatarım.
Dışarıya arkadaşlar çağırdığı zaman da çevremden dolayı bir şeyler yapmadan oturmazlar.Kualisyon destek derler yok kaynatalım ayağına içelim.Hepsi iyi aslında ama ne yazık ki ortaya kelleyi hoş tutmak olunca maddiyat girince dostluk biraz askıya alınıyor.Aklınıza hoşluk verecek ne varsa ulaşabilinecek bir çevrem var.Hepsi öyle değil tabi bazıları çok 4 4lük namazında niyazında insanlarda var.Ama yolda gördüğümüzde 2 laflarız o kadar.
Kendimi aşmak istiyorum artık.Yani içimden çıkmak bunun için ne yapmam gerek diye düşünüp planlayıp uygulamaya koyup sahte yapmacık bir hayat istemiyorum.Rabbime yalvarıyorum ama o beynin içinden çıkmak çok zor oluyor.İnsanlara güvenim fazla kalmadı.Utanacak yüzleri olmayanlardan ben utanıyorum.
Hani her insanın kötü dönemleri olur hep yaz değil güzde insana mevsimdir.O döneme girer ama ben o dönemden çıkamadım.Belki arkadaşım yok diye belki de kim yapacak şurayı gezecek kafa dağıtacak diye.
seneye sınava giricem çalışmalara ocakta başlıcam.Zekam kazanabilecek kapasitede.Lakin bu durum canımı çok sıkıyor.Akşam yat sabah kalk hep pc başında.Derler ya bir ben var benden içeri.Şeytanın vesvesesiyle boğuştum yenildim malesef kafaya taktım.Ama şu an vesvese vermediğini ayırt edebiliyorum.Hani insanlara özeniyorum etrafımdakiler anını yaşarken ben ya geçmişten çıkamıyorum ya geleceğin hayalinden.
Psikiyatriye gitmek istemiyorum.Vereceği tavsiyeler sıradan ilaçlar da zaten insanı daha da hissizleştiriyor.Geçmişin gitmesini istiyorum.Hani yaşadığım mutlu şey bile vay be keşke o zamanda olsam ya da kötü bir şeye bakıp utanma geliyor.Keşke şöyle yapsaydımcı oldum resmen.
Dışarıda ilgimi çekecek bir şey kalmadı.İnsanların portresi ya iyi ya da kötü başka seçeneği yok.Bakıp ya acıyorum onlara ya da kendime acındırıyorum.Mesela birine vurma isteği geliyor böyle.
İç açıcı şeyler değil yani o kadar da saf ya da zekasız birisi değilim.Kendimin farkındayım ama engellerim bunlar.Değerli tavsiyelerinizi düşüncelerinizi zevkle dinler yanıt veririm.Sormak istediklerinize de hepinizden Allah razı olsun.Şimdiden Selamın Aleyküm.
Neyse asıl konu kişiliğim biraz kuralcıdır.Yalana katlanamam ve yapılan hataları ne yazık ki kolay kolay unutamam.İnsanları kırmamak için elimden geleni yapıyorum.Ne yazık arkadaş çevresinde para benim için 2 3 hatta 4. plana kadar düşerken yakınlarım bunun lafını bana yapar oldu.Depresyonlar yüzünden kendimi eve kapattım 1 2 ay benim için kısa bir süre kadar.Burcum yengeç ondan dolayı da olduğunu düşünüyorum.
Neyse ki atlattığım bir elin parmağından fazla bunalım.Ama son zamanlarda yani yaklaşık bir 6 7 ay evdeyim.İnsan içine çok nadir çıkıyorum.Mide rahatsızlıklarım başladı.Yemek yediğimde içim alev alev.İnsanların yüzüne bakarken bile kendimle konuşuyorum içimden.Namaza başlamıştım bu durum yüzünden bir ara bıraktım geri başladım 2 3 ay kadar şimdi şükür geri devam ediyorum ama kafamın içinde hapsolmuş durumdayım.
Biraz safım yani para benim için bir hiçken insanlara göre saf oluyorum.Arkadaş için harcadığım para durumumuza göre kat kat fazla.13 yıl önce annem babam ayrıldı ve babam geçen sene Hakkın Rahmetine kavuştu.Yanına bile gitmedim.Mezarını bile görmedim.Göremedim değil.Misafirliğe gider bizimkiler ben hiç ilgilenmem.Misafir gelir odamda otururum hoş geldiniz beş gittiniz 1 2 laflarım sonra odama gelirim direk.Arkadaş çevrem genişti yani rahat 50 100 kişi vardı lise zamanı sonrasında da vardı tabi ki ama şimdi hiç arkadaşım yok.
Biraz da bu para durumu bunları tetikledi.Baktım cidden saflık yapmışım bazı olaylardan dolayı kendi inime inzivaya çekildim.Yatarken mesela ses olmadan uyuyamamaya başladım.Pcden film açarım pc kapatıcıyı ayarlarım öyle yatarım.
Dışarıya arkadaşlar çağırdığı zaman da çevremden dolayı bir şeyler yapmadan oturmazlar.Kualisyon destek derler yok kaynatalım ayağına içelim.Hepsi iyi aslında ama ne yazık ki ortaya kelleyi hoş tutmak olunca maddiyat girince dostluk biraz askıya alınıyor.Aklınıza hoşluk verecek ne varsa ulaşabilinecek bir çevrem var.Hepsi öyle değil tabi bazıları çok 4 4lük namazında niyazında insanlarda var.Ama yolda gördüğümüzde 2 laflarız o kadar.
Kendimi aşmak istiyorum artık.Yani içimden çıkmak bunun için ne yapmam gerek diye düşünüp planlayıp uygulamaya koyup sahte yapmacık bir hayat istemiyorum.Rabbime yalvarıyorum ama o beynin içinden çıkmak çok zor oluyor.İnsanlara güvenim fazla kalmadı.Utanacak yüzleri olmayanlardan ben utanıyorum.
Hani her insanın kötü dönemleri olur hep yaz değil güzde insana mevsimdir.O döneme girer ama ben o dönemden çıkamadım.Belki arkadaşım yok diye belki de kim yapacak şurayı gezecek kafa dağıtacak diye.
seneye sınava giricem çalışmalara ocakta başlıcam.Zekam kazanabilecek kapasitede.Lakin bu durum canımı çok sıkıyor.Akşam yat sabah kalk hep pc başında.Derler ya bir ben var benden içeri.Şeytanın vesvesesiyle boğuştum yenildim malesef kafaya taktım.Ama şu an vesvese vermediğini ayırt edebiliyorum.Hani insanlara özeniyorum etrafımdakiler anını yaşarken ben ya geçmişten çıkamıyorum ya geleceğin hayalinden.
Psikiyatriye gitmek istemiyorum.Vereceği tavsiyeler sıradan ilaçlar da zaten insanı daha da hissizleştiriyor.Geçmişin gitmesini istiyorum.Hani yaşadığım mutlu şey bile vay be keşke o zamanda olsam ya da kötü bir şeye bakıp utanma geliyor.Keşke şöyle yapsaydımcı oldum resmen.
Dışarıda ilgimi çekecek bir şey kalmadı.İnsanların portresi ya iyi ya da kötü başka seçeneği yok.Bakıp ya acıyorum onlara ya da kendime acındırıyorum.Mesela birine vurma isteği geliyor böyle.
İç açıcı şeyler değil yani o kadar da saf ya da zekasız birisi değilim.Kendimin farkındayım ama engellerim bunlar.Değerli tavsiyelerinizi düşüncelerinizi zevkle dinler yanıt veririm.Sormak istediklerinize de hepinizden Allah razı olsun.Şimdiden Selamın Aleyküm.
