Halan gözlerin mavi mi senin,
Halan duruyor mu güzelliğin!
Sabr-ı Cemil ile mavinin umudu kokuyor gönlüm de.İçimdeki cümle, derinlerde çıkmıyor,
Halim ne olacak benim ızdırap dinmiyor!
Ne diyeyim ki, yaşıyorum dizelerinin heyacanını,
Ne kadar da güzeller, sevgiyle aldım selamını!
Yer'in altına girdikten sonra; Hacı 'ydı, Hoca'ydı,
Öğretmen 'di, Hakim 'di.. vs. yok!! Sen her ne olursan ol!
Orada "sadece Kul" olarak varsın....
İnsan hep kendine verir telkini;
Şu çocukluk geçsin büyüyeyim,
Şu okul bitsin bir iş bulayım,
Şu işe bir başlayayım da hayata atılıyım,
İşlerimi düzene koyup ta evleneyim,
Evlendim bir de çocuğum olsun,
Çocuk az büyüsünde, okutayım, meslek sahibi olsun da,
Evlendireyim, ondan sonra..
Hacca giderim......vs.vs. derken..
Sen kendine telkin vere dur!
Bir bakmışsın ki; ÖMRÜN BİTMİŞ!!