Merhabalar, ben 22 Yaşında bir üniversite öğrencisiyim. Bundan 3 sene önce bir erkek arkadaşım oldu. Biliyorum caiz değil ama hata ettik bir kere. Tövbe ettik döndük şu anda çok şükür. Neyse üç sene öncesine geri gidelim. Iyi bir çifttik. Herkes imrenerek bakardı. Gelin görün ki ben çok da memnun huzurlu değildim. Bunun sebebi kesinlikle yaptığım şeyin caiz olmamasıymış yeni anladım. Genç ve öğrenci olmamıza rağmen bir an önce nikahlanmak istiyordum. Artık en sonunda canıma tak etti. Bu yaptığımız haram diyerek ayrıldım. Sebep sadece Buda değildi son zamanlarda beni çok fazla ezmeye bana karşı inanılmaz Kırıcı olmaya başlamıştı. Kibri dağları aşmıştı. Ben de sen de kim oluyorsun diyerek ayrıldım. Bir kaç gün yalvardı asla barışmam dedim. Bundan bir hafta sonra mesaj Attı bir daha beni asla arama olur da dönmek istersin diye diyorum hayatımda biri var çok hassas biri onu üzemem bana mesaj attığında üzülüyor dedi bana. Üstüne bir de sen olmasan tanışmazdık dedi. Bu konunun üstüne gitmedim. Yaklaşık 3 ay sonra tekrar mesaj Attı. O Kişinin benim en yakın arkadaşım OLDUĞUNU söyledi. O Kızın içi rahat etmemiş de bana söylemesini istemiş. Tepemden aşağı kaynar sular döküldü. Üstelik kız birde iftira atmış buna Atiye seninle çıkarken başka biriyle de görüşüyordu Demiş. Bana sen bir pisliksin dedi Kıymetli Abimiz. Kendi yaptığı çok temiz bir şeymiş gibi. Böyle alçakça bir durum olunca ben kendimi savunamadım. Karşındakini savunmaya değer bulmadım. Aradan aylar geçti ikisini birlikte gördüm karşılaştık bir yerde. Yaram çok derin kardeşlerim. Evet ikisi de işe yaramaz insanlardı, evet kurtulduğum iyi oldu. Ama insanın Değerlerini sarsıyor bir yerde. Bu ikisi benim ailemin içine giren evimde kalan annemin babamın tanıdığı insanlardı. Olaydan sonra kedimi Allah in kollarına bıraktım. Namaza kurana verdim kendimi. Mutlu olmalarını istemiyorum kardeşlerim haksız miyim?
