- Katılım
- 22 Şubat 2011
- Mesajlar
- 9,111
- Tepkime puanı
- 81
Cafer bin Muhammed şöyle derdi:
-Dostlarımdan bana, en fazla ağır geleni, bana karşı tekellüf içinde bulunanıdır. Bundan sakınırım.
Bana en hafif geleni ise, yanımda bulunduğunda, kendimi yalnızmışım gibi rahat veteklifsiz hissettiğimdir.
***
Fudayli de şöyle demiştir:
-İnsanlar, ancak tekellüf yüzünden yekdiğerinden uzaklaşırlar.
Biri, diğer kardeşini ziyaret eder, onda zorlanma ve resmiyet görür. Böylece ondan uzaklaşır.
***
Ebu Hafs Haddad, Ebu Bekr Şiblinin evinde bir süre misafir kalmıştı. Şibli misafirini çeşit çeşit yemeklerle ağırlamıştı.
Ebu Hafs, ayrılıp giderken, Şibliye şu teklifi yaptı:
-Ey Şibli! Eğer yolun memleketimiz olan Nişabura düşerse, yanıma gel de misafir nasıl ağırlanırmış sana göstereyim?
Şibli:
-Ben ne yaptım ki, ne kusurum oldu ki? diye sordu.
Ebu Hafs:
-Başka ne yapacaksın?.. Külfete girerek çeşitli yemekler hazırladın.
Bu, civanmertlik, misafirperverlik değildir.
Bir dost, misafir gelince öyle davranmalı ki, hizmet ederken üzerine hiçbir ağırlık çökmemeli;
Gittiğinde de ferahlık gelmemeli
Gelişi ağırlık, gidişi ferahlık veren misafirlikte, külfet vardır. Böyle ev sahibi olmaz.
* * *
Aradan zaman geçer. Bir gün İmam-ı Şiblinin yolu Nişabura düşer.
Arkadaşlarıyla birlikte Ebu Hafsa giderek misafir olur.
Ebu Hafs, o gece evde 41 mum yaktırır. Şibli, bu hali görünce:
-Bu ne vaziyet böyle ey Haddad! der.
Haddad: -Ne oldu? der.
Şibli: -Sen bize külfete girmeyin dememiş miydin? Bu kadar mum ne böyle?
Bundan büyük külfet olur mu? diye sorar.
Ebu Hafs, Şibliye:
-Bunları külfet kabul ediyorsan, haydi üfle de söndür bakalım onları, der.
Şibli mumları üfleyerek söndürmeye uğraşır; fakat bütün gayretlerine rağmen sadece bir tanesini söndürebilir.
Ebu Hafs gülerek:
-Sizi bana Allah-ü Teala gönderdi. Ben de Allah rızası için sizi misafir kabul ettim.
Onun rızası için 40 tane mum yaktım. Bir tanesi ise kendim içindi. Benim için olanı sen söndürdün.
Fakat Allah rızası için yakılanları ise, görüyorsun ki, onca gayretine rağmen bir tanesini bile söndüremedin.
Halbuki, sen Bağdatta her yaptığın şeyi benim için, benim memnun olmam için yapmıştın.
Seninkisinde külfet vardı. Benimkisi ise yalnızca Allah rızası için olduğundan külfet yoktur.
-Dostlarımdan bana, en fazla ağır geleni, bana karşı tekellüf içinde bulunanıdır. Bundan sakınırım.
Bana en hafif geleni ise, yanımda bulunduğunda, kendimi yalnızmışım gibi rahat veteklifsiz hissettiğimdir.
***
Fudayli de şöyle demiştir:
-İnsanlar, ancak tekellüf yüzünden yekdiğerinden uzaklaşırlar.
Biri, diğer kardeşini ziyaret eder, onda zorlanma ve resmiyet görür. Böylece ondan uzaklaşır.
***
Ebu Hafs Haddad, Ebu Bekr Şiblinin evinde bir süre misafir kalmıştı. Şibli misafirini çeşit çeşit yemeklerle ağırlamıştı.
Ebu Hafs, ayrılıp giderken, Şibliye şu teklifi yaptı:
-Ey Şibli! Eğer yolun memleketimiz olan Nişabura düşerse, yanıma gel de misafir nasıl ağırlanırmış sana göstereyim?
Şibli:
-Ben ne yaptım ki, ne kusurum oldu ki? diye sordu.
Ebu Hafs:
-Başka ne yapacaksın?.. Külfete girerek çeşitli yemekler hazırladın.
Bu, civanmertlik, misafirperverlik değildir.
Bir dost, misafir gelince öyle davranmalı ki, hizmet ederken üzerine hiçbir ağırlık çökmemeli;
Gittiğinde de ferahlık gelmemeli
Gelişi ağırlık, gidişi ferahlık veren misafirlikte, külfet vardır. Böyle ev sahibi olmaz.
* * *
Aradan zaman geçer. Bir gün İmam-ı Şiblinin yolu Nişabura düşer.
Arkadaşlarıyla birlikte Ebu Hafsa giderek misafir olur.
Ebu Hafs, o gece evde 41 mum yaktırır. Şibli, bu hali görünce:
-Bu ne vaziyet böyle ey Haddad! der.
Haddad: -Ne oldu? der.
Şibli: -Sen bize külfete girmeyin dememiş miydin? Bu kadar mum ne böyle?
Bundan büyük külfet olur mu? diye sorar.
Ebu Hafs, Şibliye:
-Bunları külfet kabul ediyorsan, haydi üfle de söndür bakalım onları, der.
Şibli mumları üfleyerek söndürmeye uğraşır; fakat bütün gayretlerine rağmen sadece bir tanesini söndürebilir.
Ebu Hafs gülerek:
-Sizi bana Allah-ü Teala gönderdi. Ben de Allah rızası için sizi misafir kabul ettim.
Onun rızası için 40 tane mum yaktım. Bir tanesi ise kendim içindi. Benim için olanı sen söndürdün.
Fakat Allah rızası için yakılanları ise, görüyorsun ki, onca gayretine rağmen bir tanesini bile söndüremedin.
Halbuki, sen Bağdatta her yaptığın şeyi benim için, benim memnun olmam için yapmıştın.
Seninkisinde külfet vardı. Benimkisi ise yalnızca Allah rızası için olduğundan külfet yoktur.