Sevdiğim birisi var. Bir ay kadar telefonda gorustuk. Ben onu gerçekten seviyordum ki hala seviyorum. Evlilik öncesi bu tarz meşru olmayan ilişkilere karşıyım, bu nedenle Allaha o kadar çok yalvardim ki"Allahım bu işi bitirmeyi o istesin bir şey desin" diye bir ay boyunca bekledim. Sonunda beni sevip sevmemek konusunda kararsız olduğunu ama bunu anlamak için konuşmaya devam etmek istediğini söyledi ve ben de reddettim. Konuşmuyorum artık. Kalbim çok rahatladi. Eziyet çektikten sonra feraha ermiş gibi oldum. Ben onu hâlâ seviyorum ve kendi kendime sevmek çok daha güzel. Ama sorun şu ki bizim durumumuz çok farklı ve onun biraz daha yüzünü dine dönmesi gerek. Bilmeyen birisi değil ama çok inatçı ben yapmam tarzı cümleleri var. Sadece haftada bir cuma namazı kılar. Ama ben onu farklı seviyorum işte. Sanki böyle çocuğunu seven bi annne gibi. İyi olsun istiyorum mutlu olsun ve hayırlı bi şekilde benimle olsun istiyorum. Dualarimda sıkça yer veriyorum ona. Sizce ne yapmalıyım? Bu tarz bi durumda olan var mı acaba? Şimdiden teşekkürler. Saygılarımla.