- Katılım
- 26 Şubat 2011
- Mesajlar
- 503
- Tepkime puanı
- 10
Mevlana, bir gün oğlu Bahaeddin’i sıkıntılı görür.
Eğitimci bir baba ve ruh terbiyecisi olarak hemen harekete geçer.
Gerisini oğlu Bahaeddin şöyle anlatıyor:
Bir gün bana büyük bir ruh bezginliği ve iç sıkıntısı geldi.
Beni bezgin ve sıkıntılı gören babam sordu:
“Birinden mi incindin? Niçin böyle sıkıldın?”
Ben de “Bilmiyorum, bu ne haldir…” dedim.
Babam ayağa kalktı ve yan odaya girdi. Biraz sonra bir kurt postunu başına geçirerek yanıma geldi ve çocukları eğlendirmek için yaptığı gibi “Buu.. Bu.. Buuuu!” diye sesler çıkarmaya başladı. Babamın bu hareketine çok güldüm. Onu bana karşı böyle görmek, beni anlatılamayacak kadar neşelendirmiş ve güldürmüştü.
Babam: ” Bahaeddin, eğer latif bir sevgili sana sıkı sıkıya bağlansa, daima senle şaka şenlik etse ve sonra birdenbire yüzünün şeklini değiştirip yanına gelse de sana “bu bu buu” dese ondan hiç korkar mısın? ” dedi.
Ben de “Hayır, korkmam.” dedim.
Bunun üzerine buyurdu ki:
“Seni sevindiren, seni sevinç ve neşe içinde tutan sevgili, seni üzen ve kendisinden sıkıntı duyduğun aynı sevgilidir. Hep O’dur. Hep O’ndandır. O halde niçin boş yere üzgün duruyor, sıkıntının elinde aciz kalıyorsun? İçinde sıkıntı görünce onun çaresine bak; çünkü dalların hepsi aynı kökten biter. İçinde genişlik, ferahlık görünce de ona su ver. Kalp ferahlığının verdiği meyveyi de dostlara ve ahbaplara sun!”
Aşk Çağlayanı Mevlana / V. Vakkasoğlu
