selamünaleyküm
hayatımın şuan manevi anlamda en doyurucu dönemlerini yaşıyorum.her şey çok güzel gidiyordu.eskiden sıkıntı edeceğim şeyler gözüme gözükmüyor kalben bir ferahlık içinde yüzüyordum resmen...son zamanlarda arkadaşlarıma dair problemler yaşadım ve neye nasıl tepki vereceğimi bilemedim.normalde çok kızacağım şeyleri anlayışla karşılar,eleştirmez oldum.işin tuhafı bu içimden böyle geliyor.ama kendimi bir yönden de rahatsız hissediyorum.ortada büyük yanlışlıklar var ve benim bunun yanlış olduğunu söylemem yeterli değil gibi geliyor.sanki daha fazlasını yapmalıyım.yanlış deyip geçmek yerine uzun uzadıya anlatmalıyım...ama sadece anlayıp yargılamadan ufak ufak dikkatli olmaları gerektiğini söylemeye çalışıyorum.kızarsam bana anlatmayıp daha kötü şeyler yaşamalarından da korkmuyor değilim...ama içimden eskisi gibi tepkiler vermek gelmiyor.yapabildiğim en güzel şey anlamak ve uyarmak...
genel olarak durum buyken 13 yıllık bir arkadaşımın bana ve etrafındaki tüm insanlara büyük,küçük ama devamlı yalanlar söylediğini öğreniyorum.yalan söylemesine şaşırmıyorum ama bu durum biraz psikolojik temelli gibi geldiğinden çok endişeleniyorum.ciddi bir kişilik bozukluğu olabileceğini söyleyen bir doktor olduğunu öğreniyorum.arkadaşımın diğer arkadaşlarının isteğiyle artık onlarla görüşmediğini ama bana hala görüşüyormuş gibi yansıttığını.kafasında bir şeyler kurup onlar gerçekmiş gibi hiç takılmadan anlatabildiğini gördükçe çok kötü oluyorum.onun zor zamanında yanında olmak destek vermek istiyorum ama yalan söylediğini bile bile umursamadan duramıyorum...kendimi kötü hissediyorum.bunalmış...telefon numaramı değiştirsem ve en başta da yakın arkadaşlarıma vermesem ne rahat ederim diye düşünmeye başladım.sınavlarım var odaklanıp çalışamıyorum...
tek çarem dua etmek...elimden başka bir şey gelmiyor.psikolojim bozuluyor,yapmam gerekenleri yapamıyorum,onları yalnız bırakmamam gerektiğine inanıyorum ama bana ağır geliyor kabuğuma da çekilmek istiyorum.çok karışığım...
bunun benim için bir imtihan olduğunu düşünüyorum.layıkıyla bu imtihanın altından kalkmak,arkadaşlığın hakkını verebilmek istiyorum.fikirlerinize ihtiyacım var lütfen esirgemeyin...duaa..
hayatımın şuan manevi anlamda en doyurucu dönemlerini yaşıyorum.her şey çok güzel gidiyordu.eskiden sıkıntı edeceğim şeyler gözüme gözükmüyor kalben bir ferahlık içinde yüzüyordum resmen...son zamanlarda arkadaşlarıma dair problemler yaşadım ve neye nasıl tepki vereceğimi bilemedim.normalde çok kızacağım şeyleri anlayışla karşılar,eleştirmez oldum.işin tuhafı bu içimden böyle geliyor.ama kendimi bir yönden de rahatsız hissediyorum.ortada büyük yanlışlıklar var ve benim bunun yanlış olduğunu söylemem yeterli değil gibi geliyor.sanki daha fazlasını yapmalıyım.yanlış deyip geçmek yerine uzun uzadıya anlatmalıyım...ama sadece anlayıp yargılamadan ufak ufak dikkatli olmaları gerektiğini söylemeye çalışıyorum.kızarsam bana anlatmayıp daha kötü şeyler yaşamalarından da korkmuyor değilim...ama içimden eskisi gibi tepkiler vermek gelmiyor.yapabildiğim en güzel şey anlamak ve uyarmak...
genel olarak durum buyken 13 yıllık bir arkadaşımın bana ve etrafındaki tüm insanlara büyük,küçük ama devamlı yalanlar söylediğini öğreniyorum.yalan söylemesine şaşırmıyorum ama bu durum biraz psikolojik temelli gibi geldiğinden çok endişeleniyorum.ciddi bir kişilik bozukluğu olabileceğini söyleyen bir doktor olduğunu öğreniyorum.arkadaşımın diğer arkadaşlarının isteğiyle artık onlarla görüşmediğini ama bana hala görüşüyormuş gibi yansıttığını.kafasında bir şeyler kurup onlar gerçekmiş gibi hiç takılmadan anlatabildiğini gördükçe çok kötü oluyorum.onun zor zamanında yanında olmak destek vermek istiyorum ama yalan söylediğini bile bile umursamadan duramıyorum...kendimi kötü hissediyorum.bunalmış...telefon numaramı değiştirsem ve en başta da yakın arkadaşlarıma vermesem ne rahat ederim diye düşünmeye başladım.sınavlarım var odaklanıp çalışamıyorum...
tek çarem dua etmek...elimden başka bir şey gelmiyor.psikolojim bozuluyor,yapmam gerekenleri yapamıyorum,onları yalnız bırakmamam gerektiğine inanıyorum ama bana ağır geliyor kabuğuma da çekilmek istiyorum.çok karışığım...
bunun benim için bir imtihan olduğunu düşünüyorum.layıkıyla bu imtihanın altından kalkmak,arkadaşlığın hakkını verebilmek istiyorum.fikirlerinize ihtiyacım var lütfen esirgemeyin...duaa..
