selamünaleyküm.
herkesin bayramını kutlarım.
bu aralar yine gerginim.aslında kendi adıma çok yol katetmiştim.
bu sorunları, başkalarında duysam çok basit bulurdum.
benim sorunum ailemle.daha öncede bu konuyla ilgili problemlerimi anlatmıştım. annemler 6 ay memlekette 6 ayda izmit'te yani bizim yaşadığımız yerde kalıyorlar.memleketteki süreleri bitiyor bayramdan sonra geliyorlar. her geldiklerinde evlerini ben temizler ,hazırlardım. bu sene yine bana düştü iş. yapmaktan hiç gocunmam ama annem bana hiç değer vermez. pek kıymetimi bilmez ,üzer beni.bende her seferinde annemdir olsun derim. bir de büyük ablam var. onu severler kendi akrabalarıyla evlendi diye. ablamda bunu bilir ve hep onların taktirini kazanmak için uğraşır. bugün yine annemlere , istemeye istmeye temizlik yapmaya gittim. annemler, memleketten döndüklerinde ev hazır olsun diye. ablam hemen annemi aradı hiç benim adımı vermeden "anne evini temizliyoruz" dedi.(ablam miğren hastası olduğundan sürekli başı ağrır iş yapmaz) . oysa bütün temizlik bana bakıyordu. sesimi çıkarmadım.annem, küçük kızımın sesini duyduktan sonra anladı benim orada olduğumu. işin en kötü tarafı da annemin gelip benimle uğraşması. "bu kız neden üzgün; kocası mı dövüyor,neden böyle giyinmiş; kocası bakmıyor mu, vb...
bir akrabamıza bayram ziyaretine gitmiştik.orada annem hakkında konuşuldu.içlerinden biri" annemin çocukları arasında ayrım yaptığını ve benim için " haksızlık yapıldığını " söyledi. ev sahibi olan ve annemin yakın arkadaşı olan yengem :benim için "onun ne hakkı varmış ki" diye sesini yükseltti ve bu lafını yineledi.herkes beni savunmaya geçiyordu.ama ben izin vermedim.onlardan benim ile ilgili yorum yapmamaları için rica ettim. yengeme de tek kelime bile etmedim. sessizce oradan ayrıldım.
eşim memur. eşime tayin isteyip balıkesire yerleşmemizi teklif ettim. sıcak baktı. tabi bilmediğim bir yer olduğundan endişeliyim de. hayırlısı...
biliyorum dünyada bu kadar sorun varken, böyle şeyler sorun bile olamaz. ne de olsa dünya fani ama sizinle paylaşmak istedim.çünkü kendimi değersiz ve kötü hissettim.
içimde bunları tutarsam daha kötü hissederim diye düşündüm.
sanırım bu konu da zayıfım.
insanın kendini kötü hissettiğinde sizin gibi sığınacak bir limanının olması çok güzel.iyi ki varsınız.
herkesin bayramını kutlarım.
bu aralar yine gerginim.aslında kendi adıma çok yol katetmiştim.
bu sorunları, başkalarında duysam çok basit bulurdum.
benim sorunum ailemle.daha öncede bu konuyla ilgili problemlerimi anlatmıştım. annemler 6 ay memlekette 6 ayda izmit'te yani bizim yaşadığımız yerde kalıyorlar.memleketteki süreleri bitiyor bayramdan sonra geliyorlar. her geldiklerinde evlerini ben temizler ,hazırlardım. bu sene yine bana düştü iş. yapmaktan hiç gocunmam ama annem bana hiç değer vermez. pek kıymetimi bilmez ,üzer beni.bende her seferinde annemdir olsun derim. bir de büyük ablam var. onu severler kendi akrabalarıyla evlendi diye. ablamda bunu bilir ve hep onların taktirini kazanmak için uğraşır. bugün yine annemlere , istemeye istmeye temizlik yapmaya gittim. annemler, memleketten döndüklerinde ev hazır olsun diye. ablam hemen annemi aradı hiç benim adımı vermeden "anne evini temizliyoruz" dedi.(ablam miğren hastası olduğundan sürekli başı ağrır iş yapmaz) . oysa bütün temizlik bana bakıyordu. sesimi çıkarmadım.annem, küçük kızımın sesini duyduktan sonra anladı benim orada olduğumu. işin en kötü tarafı da annemin gelip benimle uğraşması. "bu kız neden üzgün; kocası mı dövüyor,neden böyle giyinmiş; kocası bakmıyor mu, vb...
bir akrabamıza bayram ziyaretine gitmiştik.orada annem hakkında konuşuldu.içlerinden biri" annemin çocukları arasında ayrım yaptığını ve benim için " haksızlık yapıldığını " söyledi. ev sahibi olan ve annemin yakın arkadaşı olan yengem :benim için "onun ne hakkı varmış ki" diye sesini yükseltti ve bu lafını yineledi.herkes beni savunmaya geçiyordu.ama ben izin vermedim.onlardan benim ile ilgili yorum yapmamaları için rica ettim. yengeme de tek kelime bile etmedim. sessizce oradan ayrıldım.
eşim memur. eşime tayin isteyip balıkesire yerleşmemizi teklif ettim. sıcak baktı. tabi bilmediğim bir yer olduğundan endişeliyim de. hayırlısı...
biliyorum dünyada bu kadar sorun varken, böyle şeyler sorun bile olamaz. ne de olsa dünya fani ama sizinle paylaşmak istedim.çünkü kendimi değersiz ve kötü hissettim.
içimde bunları tutarsam daha kötü hissederim diye düşündüm.
sanırım bu konu da zayıfım.
insanın kendini kötü hissettiğinde sizin gibi sığınacak bir limanının olması çok güzel.iyi ki varsınız.
