Yüreğinde iki nokta var, sır mıdır ey yar!

Ne vakit ecelin
vecdine şahit olsam
Kimsesiz ve mahzun bir
nefesin umutlarını yadetip okusam

Yüreğime
hicran zerkeden sualleri nasıl
onlasam ve hakkıyla ram olsam

Yaşı silmeye
mecali olmayan ellerim açsam,
ruhumun vecdiyle nar-ı aşkına kansan

Ne kadar
imrensem,sukut edip geçsem

Beni
benden alan firkatin
refakatilde canımdan geçsem

Siyaha
yakın iki noktayı, kalbi aklı,
sevday-ı nazarı şehredip göçsem

Ruhumun esareti,
irademin zafiyeti, kalbimin
lekelerinden arileşip yüzleşsem

Ne asumanım var,
ne hüzün halimde yaşar

Umutlar
nasıl bir iklimin
muvazenesinde bahtın kapısını çalar

Ömür kitabı
yazılırken vicdanım sızlar,
kefil arayan virane halime kim bakar

Kim bilir
ne kadar susadım yar, serabın
halinde düşlerim sessizce niye hasretinle yanar


Ne çocukluk
anılarım ve ne de korkularım

Ruhumdan
neşet edecek yarınlarım,
umudun ihsanına muhtaç taatlarım

Hangi düşü görsem,
yırtık resimin halini acıyla
hissetsem, yürekten gelir yaşlarım

Bilsen
ne kadar acizim,
elhak boynu bükük sabinin
samimiyetinden nükseder figanım

Avalik mi
acı verir sineme, kırık kalbime

İzana
muhtaç melalime, bin hüzün
içinde ki elem bahşeden derdime

Nasıl bir
hasretin ruhunda dirilmeli,
aşkın vecdinde iradeden vaçgeçmeyi bilmeli

Sevda ki
ne müthiş bir çağlayan,
aklı divane kılan,
kimseye muhtaç bırakmayanda dirilmeli



Mustafa CİLASUN