Yolumu bulamıyorum

Sevgili gönül sızım, özellikle sizin görüşlerinizin benim için ne kadar önmli olduğunu bilemezsiniz. Yolumu bulamıyorum, naçizane tavsiyelerinizi paylaşırsanız beni çok sevindirirsiniz.

2 aylık evliyim. 4 sene sevgili kaldık. Evliliğimde sorunlar var. Eşim sürekli ailesi ne derse onu yapıyor. Gelin diyorlar gidiyoruz. Bir planımız olsa bile onu erteleyip gidiyoruz. Birde son zamanlarda da eleştiriler başladı. Ailelerine uyum sağlayamamışım onlar neşeliymiş ben durgun. Onlar küsmezmiş herşeyi birbirlerine söylerlermiş ben küsüp kabuğuma çekiliyormuşum. Her insanın bir yapısı var bende genellikle cevap verip insanları kırmamak için susar kabuğuma çekilirim. Eşime dile getirdiğimde de sana haksızsın diyemem ama 65 yaşındaki insanları da değiştiremem diyor. Sabretmen gerekiyor diyor. Tamam diyelim sadece bu sorunumuz olsa neyse, beni yok sayıyorlar görmezden geliyorlar. Misafirliğe gidiyoruz eşimi adeta ulvi bir kişilik gelmiş gibi yağlayıp başlayıp bana ağız ucuyla birşey soruyorlar cevabını bile ya umursamıyorlar ya da sallamıyorlar. Hareketlerinden çok rahatsızım. Nefret etmiyorum tabiki ama sinirleniyorum ve kızıp kırılıyorum. İnsan ın tabiatı farklı diye bu kadar dışlanmaz bence. En azından ben yapmıyorum onlar benden cok farklı ama dışlamıyorum.

2 gün önce son görüşmemizde dedim içimden sende onların yaptığı gibi yap onları sallama, dediklerine cevap ver ama yüzlerine bakma, yoklarmış gibi davran. Herkesin suratı asıldı. Üzüldüler. Peki ama madem üzülüyorsunuz benim üzülebileceğimi neden düşünmüyorsunuz. Ne yapacağımı bilmiyorum. Kötü davranmak istemiyorum vicdan azabı çekiyorum. Ama iyi davranasımda gelmiyor. Eşimle tek problemimiz bu aile konusu çok defa onların ilk planda benim 2. Planda oldugumu söyledi. Hatta büyük bir olaydan sonra ben sinirlenip dediğimde onlar birdaha kapımın eşiğinden atlayamazlar diye seni kapıdan atar onları alırım dedi. Bu konuda her zaman zaten onların dediğini yaparak beni 2. Planda gördüğünün farkındayım. Ben sadece aile olmaya çalıştım fakat olamıyoruz. Herşeyimizin içindeler ve de bir yorumları var. Dayatmıyorlar ama dedikleri şeylerin yapılmasını bekliyorlar. Eşime de bu konularda çok kırgınım her zaman ailesini savundu objektif bakamadı. Veya en fazla dediği yanlış yapıyorlar ama elimden ne gelir oldu. Ne yapmalıyım.

İkinci problemimde şu. Sürekli kendimle mücadele eden bir insanım hep birşeyler yapmak istiyorum. Mesela çalışmak üretmek kendimi iyileştirmek o gibi şeyler. Son 2 yıldırda en çok kendimi iyileştirmek konusuna takıldım kaldım kendime sürekli iyi olmak için güzel insan olmak için sürekli birşeylere sürüklüyorum. Duramıyorum çünkü motivasyonu yüksek bir insanım durduğumda içimdeki ses beni yiyor. Mutsuz huzursuz oluyorum. Yok mutlaka iyi ve kaliteli bir yaşam sürmem ve öyle bir insan olmam lazım diyorum. Özgüvenim çok yüksek değil, kendimi yeterince iyi ifade edemiyorum, öfke patlamaları yaşıyorum, içim sürekli huzursuz, vicdan azabı çekiyorum genellikle yaptığım her hata için, enerjim bir anda düşebiliyor, yükseltmek için yine çabalamam lazım, kendimle bir türlü barışamıyorum, kendime çok kızıp çok yükleniyorum. Namaza sürekli başlayıp sürekli canımın sıkıldığı bir olayda tekrar bırakıyorum. Allah sürekli içimde onunla konuşuyorum dertleşiyotum, birşey yapacakken danışıyorum. İçten içe tek çaremin Allah olduğunu biliyorum. Ama içten içe eğer namaz kılarsam ve salih bir insan olamasam da insanların bana yaşattıkları hiçbirşeyin cezasını çekmeden insanlarla güzel geçineceğim onşarı Allah rızası için affedeceğim korkusu var. Oysa cok kırıldım ve cok ağladım bunların mutlkaa bir cezası olmalı. Ama eğer ben Allaha hakkı ile yaklaşırsam onşarı affedip sanki bana kendimi hiç kötü hissettirmemişler gibi onşara yakın ve samimş olacağım aklıma geliyor. Çünkü bence iyi bir insan olmak bunu gerektirir. Ve vazgeçiyorum. Hem zaten istikrar ve irade konusunda kendime set vuramıyorum. Sigarayı bile çok istememe ragmen yıllardır bırakamıyorum. Sürekli kendimi yenilmiş hissediyorum.
Umarım vereceğiniz tavsiyeler ve güzel dualar ile yolumu bulmamda bana yardımcı olursunuz.