JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Elifgül" data-source="post: 39881" data-attributes="member: 1043"><img src="https://img231.imageshack.us/img231/7000/cicekbe8.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" /> YOLCUYUM, BANA DA GÜLÜMSE.. "Ateşten kızaran bir gül arar da Gezer bağdan bağa çoban çeşmesi…   Ben,  seni aramak ve bulmak için düştüm yollara... "Aramakla  bulunmaz..."diyen söze aldanmadım. Bakmadım sözün bu yanına....  Susuzluğumu hissediyorsam bana değildi bu söz. Zîra devamında "Bulanlar;  ancak arayanlardır..." ümidini fısıldayan bir ses vardı. Ve ben o sese  uyup düştüm yollara... Çünkü içimdeki bu hasret ateşini sen yaktın. Bu  çağıltılı "ara ve bul" sesi senden geliyordu... Bu senin çağrındı. Nasıl  dururdum zincirlerimle... Nasıl beklerdim hapishanemde... Kırdım  zincirlerimi, yıktım duvarlarımı... Düştüm yola... Artık bir yolcuyum  ben de... Ezelle ebed arasında yoldayım şimdi. Seni arıyorum ama bilirim  ki yoldaşım da yine sensin. Çünkü sen olmasan ne yol olurdu ne yolcu. Ne kadar yol yürüsem önüm kapı ardım kapıydı... Seslenişim sanaydı bu  yüzden: "Aç kapını ben geldim!" diye... Seni bulduğum, bildiğim her  yerde, her nesnede rengin vardı, kokun, sesin. Ama hiç biri sen  değildin. O yüzden baygın kokularıyla sermest olsam da gülün bir bir  solup düştü yaprakları... Hangi suyu içsem daha da susadım. Hangi ekmeği  yesem daha da acıktım. Hangi Züleyhâ'nın vuslat kapısında bulsam  kendimi, bir hiçlik kuyusuna düştüm. Düştüm dünya gayyasına, düştüm.  Düşmeyen kalkmaz, yitirmeyen aramaz ki... Düştüm, kalkacağım, yitirdim  arayıp bulacağım. Başı dumanlı dağlara düşüyor yolum, denize koşan sulara... Toprakla  buluşan yağmura... Açan çiçeğe, uçan kelebeğe... Seni soruyorum. "Daha  git..." diyorlar... Gidiyorum vadiler aşıyorum, yanardağlar gibi  kalbimin ateşini salıyorum her yere... Haramiler çıkıyor önüme..."Dur,  bekle..."diyorlar. Ama ben, akan sulara, yıldızlara bakıp "Ötesi...  ötesi..."diyorum. Yürüyorum. Ne ten, ne can, ne yâr ne yâran..  .Geçiyorum hepsini... Ne şiir kurtarıyor beni ne söz... Adım ne, kimim  ben, kadehimde ne var? Yoldayım ama illerim hani? Bunu da sen biliyorsun  ancak. Biliyor ve çağırıyorsun kendine. Ama ne kadar gitsem, yol  uzuyor, kısalmıyor. Ben bu dert ile kime yanayım. Kime anlatayım sabahtan akşama senin için  koştuğumu... Senden gelip sana gittiğimi... Akşam heybetinle kendimden  geçip sabah merhametinle kendime geldiğimi.. .Ey kırık gönlün dermanı,  ey Mecnun'un Leylâ'sı...Zebur okuyup Davut oldum, İncil okuyup İsa  oldum. Yeryüzüne indim. Gökyüzüne ağdım. Çöl gecelerinde Medineli  kızlarla şarkılar söyledim sevgilinin aşkına... Artık göster kendini de  yeniden bir fidan gibi dikileyim toprağına... Çünkü derdim var, şifa  senden, yol senin. Sen izin vermezsen yürüyemem. Yorgun düşüyor bedenim,  güç ver. İçimin pencerelerini aç... Ne dünya kalsın ne ukbâ... Ezel  günündeki nidanla beni bir daha çağır. Çünkü sultan sensin, devlet  senin, izzet senin. Bak, yağmaya verdim cihanı... Tek yolunda yürüyeyim  diye... Çünkü yol da senin, yolcu da... Renkten renge giriyorsun, bir  sırrını çözemeden başka bir tecellinle kamaştırıyorsun gözlerimi... Aciz  olan benim, kudretli olan sen... Öyleyse tut ellerimden. Kapat gözlerimi... Kapat ki açtığımda seni  göreyim. Kesreti geçip vahdete ereyim. Bir çift yeşil göze mahkûm etme  beni... Yasemin kokulu bir bahçeye.. .Ne geçmişe ne bugüne ne  geleceğe...Rahmet ki bitsin bu mahmur gece...Ben sabahına uyanayım. Dağlar aşıyorum, kartallarla söyleşiyorum. Söz bitiyor, sen kalıyorsun.  Denizler geçiyorum, beyaz köpüklü dalgalarla kıyılara vuruyorum. Su,  bitiyor, yine sen kalıyorsun. Vadilerden geçiyorum. Çiçekler soluyor da  yine sen kalıyorsun. Ben lal, ben âmâ... Sen baki, ben fânî... Sen  konuşturmazsan ben konuşamam, sen baktırmazsan ben göremem. Sen  işaretler göstermezsen ben yürüyemem. Bak, şehrimin kandilleri sönmüş.  Lütfet ve yak onları..Bak, tarumar olmuş bahçem. Solmuş güllerim. Sen,  dirilt onları... Sen olmazsan bütün vakitler akşam, sen olmazsan ne sefa  var ne vefa... Ne dünya var, ne ukbâ.. .Toz toprak oluyorum kudretini  görüp bir rüzgâr esiyor, bir gece kuşu ötüyor. Bu da senden, o.da  senden. Hepsi senden. İşte gecenin elbisesi... Kumaşı senden, işte gece sefaları açıyor.  Kokusu senden.. .Ama biliyorsun ki, bunlar hep tuzak... Bana ne gül  gerekir ne lâle... Mihman ver ki yolun doğru olanında yürüyeyim. Değilse  yollar uçurumlara çıkar... Karanlık olur her yan. Güneşe söyle ki  doğsun. Bileyim ki sabah oldu. Tekrar yürümek vaktidir, düşeyim yola...  Kapansın ziyan defterleri, başlasın yeniden yolculuk neşesi... Ney olup  inleyeyim, kaval olup ağlayayım. Yeter ki seni söylesin dilim, senin  elinden tutsun elim. Bu cihan ortasında, bu dehlizde yalnız bırakma  beni...Ezelden ebede savur beni..Savur ki, toprağını arayan bir buğday  tanesi gibi senin iklimine düşeyim. Orda yeşereyim. Pervane kesiliyorum ışığında... Görüyor ve biliyorsun. Kerem ediyorsun  ve açılıyor perdeler. Safalar bahşediyorsun, tazeleniyor sözler... Hû  dedikçe bayram ediyor lâleler... Bak, o zaman nasıl da kanatlanıyor  gönlüm... Ne doğu kalıyor ne batı... Ne güneş ne ay... Sen gelip gönül  mülküne şah oluyorsun, bir bir tükeniyor yollar. Kayboluyor gam ve  mihnet deryası... Parlıyor ayna.. .Can evinde hüma kuşu... Harabe içinde  define.. .Ben ne yaptım da geldi bu saadet.. .Mansur gibi dara mı  çekildim. Ne yaptım da şad ettin gönül hanemi... Bilirim ki rahmetindir  bu... Sen olmasan ne yol biter ne feryadım. Ne tedbirim kâr eder ne  cehdim. Meğer ki, hep sendeymişim, seninleymişim. Ne yol varmış ne yolcu...  Hasretin vuslat, uzağın yakın imiş. Bunu da sen bildirdin. Şimdi şahbaz  olup devran etmenin vaktidir gökleri... Şimdi selâmlamanın vaktidir  melekleri... Tur dağında Musa, gökyüzünde İsa olmanın demi... Kapı  açıldı, suret belirdi. Bitti kavga, bitti tuzak... Ne daneler var yolda  ne avcı kuşları... Sen ki vefa bağının gülüydün, cefa senden uzak... Ben  derdim, sen dermanım, sen ikrarımsın benim. Saf tutmuş selvinin secdesi  sana. Bütün yollar sana doğrudur sana... Şimdi ulu divânında yine  rahmet, lütfet ki bağışlansın suçum, uzun yoldan geliyorum ama ellerim  boş. Sâdece hasretimi sunabiliyorum sana bir de aczimi... Kabul buyurur musun? </blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır