- Katılım
- 26 Temmuz 2011
- Mesajlar
- 19,432
- Tepkime puanı
- 185

Bazen Yalnızlık insanın,arkadaşı, dostu, akıl hocası en yakini olur...
insan yalnız kaldığı zaman Bazen şikayette bulunur yalnızım diye, ama kime şikayet eder?
ilk önce kendine, o kendi diye hitap ettiğimiz kişide yalnızlığıdır...
Onunla tartışır, yalnızla iken bir sürü şey düşünür yalnızı onu düşündürür, ve dertleşir onunla..
Bazen yalnızlık insanlara verilen bir nimettir.
Bazen de yalnızlığını özler ona ihtiyaç duyar, yalnızı arar, bazen onunla oturup konuşmak ona bir şeyler sormak ister yalnıza ihtiyaç duyar,
ondan başka hiç kimseyi istemez yanında çünki yalnız kalmaya ihtiyaç duyduğu zaman ondan başka kimsenin ona yardımcı olamayacağını bilir..
yalnızlık insanın hayattaki en iyi hocasıdır diyebiliriz, yani bir sure de olsa kendi kendisi ile dertlesip yuzlesme kendini sorgulama firsatti bulur...
yalnızlık insana mahsus değildir...hic bir zaman da yalnız degildir aslinda sadece yalnız oldugu duygusuna kapilir bazen..
İnsan oğlu yalnız kaldığını sanır ama aslında yalnız değildir..her an kendisini her yerde gören ve sana şah
damarından daha yakın olan Elhamdullilah Yaradanı vardir..