Ana sayfa
Forumlar
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Neler yeni
Yeni mesajlar
Son aktiviteler
Giriş yap
Kayıt ol
Neler yeni
Ara
Ara
Sadece başlıkları ara
Kullanıcı:
Yeni mesajlar
Forumlarda ara
Menü
Giriş yap
Kayıt ol
Install the app
Yükle
Ana sayfa
Forumlar
KÜLTÜR,EDEBİYAT MİZAH
Şiir köşesi
Victor Hugo ve Goethe'nin Hz.Muhammed'e yazdığı şiir
JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.
Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz..
Tarayıcınızı güncellemeli veya
alternatif bir tarayıcı
kullanmalısınız.
Konuya cevap cer
Mesaj
<blockquote data-quote="Rüya Tabircisi" data-source="post: 107110" data-attributes="member: 13790"><p><strong><em>Rahman ve Rahim olan Allahın adıyla,</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>1.Fransız yazar Victor Hugonun (1802-1885) Hz.Muhammed ile ilgili yazdığı şiir:</em></strong></p><p></p><p><em><strong>Şiir adı "Mohamet":</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Vazifesinin yakın olduğu içine doğmuştu,</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Metindi, kimseyi kınamıyor, incitmiyordu,</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Yolda gördüğü kimselerle selamlaşıyordu,</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Her gün sanki biraz daha yaşlanıyordu,</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Oysa sadece 20 ak vardı siyah sakalında,</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Durup su içen develeri izliyordu arada sırada,</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Böylece deve güttüğü zamanları hatırlıyordu.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Sanki cenneti görmüş, İlâhi aşkı bulmuştu.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Sanki, kâinatın yaratılışına şahit olmuştu.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Alnı dik, yanakları kusursuz, benzersizdi.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Kaşları ince, bakışları anlamlı ve keskindi.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Boynu, gümüş bir testinin boğazıydı sanki.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Tufanın sırlarını bilen Nuhun havası vardı.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Ona danışmaya gelenlere adil davranırdı</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Kimi itiraf eder, kimi güler ve inkâr ederdi.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Sessizce dinler, en son konuşurdu kendisi.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Ağzından dua, ve zikir hiç eksik olmazdı.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Çok az yer, karnının üzerine taş koyardı.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Boş durmaz, koyunlarını sağıp oyalanırdı</strong></em></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Oturur yere, elbiselerini kendi yapardı</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Artık genç değildi, eski gücü de kalmamıştı</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Yine de, herkesten daha fazla oruç tutardı</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Altmış üç yaşında, bir ateş sardı vücudunu</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Kutsal Kitap Kur'an'ı bir kez daha okudu</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Sonra, sancağı, Said'in oğluna teslim etti.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Onlara: "Artık aranızdan ayrılma vakti geldi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Allah birdir, hep onun yolunda savaş" dedi.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Mahzundu, bakışlarında, yurdundan zoraki</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Sürülen yaşlı bir kartalın hüznü vardı sanki</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Yine, her günkü vaktinde mescide geldi,</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ali'ye tabi olanlar da arkasından geliyordu</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ve, kutsal sancak rüzgarda dalgalanıyordu.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Benzi soluktu, döndü ve kalabalığa seslendi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>"Ey insanlar, ömür bitiyor, hayat gelip geçici</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Biz, karanlıkta birer zerreyiz, yüce olan O'dur</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ey insanlar, O'ndan başka rehberim yoktur</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Onsuz bir değerim olmazdı."</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bir zat ona : "Ey müminlerin gerçek Sultanı!</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Seni dinler dinlemez, herkes inandı sözüne</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Sen doğduğunda, bir yıldız doğdu gökyüzüne</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Kisra sarayının üç kulesi birden devrildi" dedi.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>O da: "Melekler ölümümü müzakere etti;</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Vakit tamam, dinleyin! Eğer herhangi birinize</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bir kötülük yaptıysam, çıksın herkesin önünde</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ben ölmeden, gelsin intikamını alsın şimdi;</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Kime vurmuşsam, o da bana vursun" dedi.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ve uzattı usulca asasını oradan geçenlere.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Yaşlı bir kadın, bir koyunu kırpıyordu eşikte</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ona: "Tanrı yardımcın olsun!" diye seslendi.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bakışlarında bir hüzün vardı, oldukça bitkindi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Dalgındı; birden, şöyle dedi: "Herkes duysun!</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Allah benim adımı andı! Bundan emin olun</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Topraktan insan, nurdan bir peygamberim</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>İsa'nın getirdiği dini tamamlamaya geldim.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ashabım, ben sabır taşıyım, İsa tatlı dilliydi.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Zira her şafak, doğacak güneşin müjdecisi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>İsa benden önce, ama ne Tanrıdır ne de oğlu</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>O, gülü koklayan Bakire Meryem'den doğdu.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Unutmayın, ben de etten kemikten bir faniyim</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Kuruyan bir balçıktan başka bir şey değilim;</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Şu dünyada başıma gelmeyen şey kalmadı;</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Çektiğim çilelere, yol olsa, dayanmazdı</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Baskı ve işkenceden, şu bedenim çok çekti;</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ve eğer işlediğimiz her bir günahın bedeli</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Korkunç bir haşere olsaydı, o karanlık mezarı</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bize dar eder, cehenneme çevirirdi orayı.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Tekrar tekrar bedenlenir cehennem ehli</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ve kurtlar yeniden kemirir tüm bedenlerini</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Böylece, defalarca tükenir ve yeniden dirilir</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Cezalarını çekince de, yeniden huzura erişir.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ben, kutsal savaşların mütevazı meydanıyım</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bazen bir efendi bazen de bir köle gibiyim</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Kelamım, tıpkı çöldeki kum ve kuyular gibidir</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bir sözüm korkutuyorsa, bir diğeri müjdecidir;</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ey inananlar! Çektiklerimi görüyorsunuz işte!</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Karşıma alıp, insanı aldatıp yeniden delalete</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Sürüklemek isteyen o dehşet saçan iblisleri</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Engellemeye çalıştım, bağladım o pis ellerini</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Çoğu zaman, Yakup gibi, karanlıklar içinde</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Çarpıştım durdum, görmediğim kimselerle;</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Fakat insanlar beni özellikle öldürmek istedi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bana karşı sürekli kin ve kıskançlık besledi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ben ise, asla, Hak davamdan vazgeçmedim</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Onlarla savaştım, ama kimseden incinmedim</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Savaş boyunca: "Bırakın yapsınlar!" diyordum</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Kanlar içinde tek yaralı ben olayım istiyordum</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Varsın hepsi vursun bana, zaten durmazlar ki</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Zira sağ ellerine Ayı, sol ellerine Güneşi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Versem de, düşmanlarım vazgeçmezdi asla</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Yine de saldırırlardı bana şu çileli yolculukta</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Fakat ne olursa olsun geri adım atmadım</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Zira bu kutsal dava uğruna tam kırk yıl savaştım</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>İşte, böyle geçen bir ömrü nihayet tamamladım</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Şimdi Allah'a gidiyorum, dünyayı geride bıraktım.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Greklerin Hermès'i, Yahudilerin de Lévi' yi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Desteklediği gibi siz de hiç bırakmadınız beni</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Çektiğiniz bu sıkıntılar, mutlaka son bulacak</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bu soğuk, ıssız geceye elbet Güneş doğacak</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Müminler, asla ümidinizi kesmeyin O'ndan</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Zira Kronnega dağlarını aslan yuvası yapan,</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Denizleri incilerle, karanlıkları da yıldızlarla</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Donatan Allah, elbet sizleri de koymaz darda.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Sonra: "O'na inanıp teslim olun " diye ekledi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>İnanmayan, ancak, inkâr da etmeyenlerin yeri</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Cennet ile cehennemi ayıran duvarın üzeri</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Kararmıştır kalpleri, günah işlemek tek işleri;</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Hiç kimse tamamen günahsız değildir belki</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ama çabalayın ki, Allah cezalandırmasın sizi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Namaz kılın, bütün azalarınız değsin yere</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Zira o dayanılmaz cehennem ateşi, sadece</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>O'nun için yere kapanmayan bedenleri yakar</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>O, kapkaranlık dünyayı, masmavi gökle açar;</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Misafiri sevin, dürüst olun, adaletle hükmedin</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Yüce katında türlü türlü nimetler var sizin için</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Yedi göğü geçmek için altın eğerli atlar,</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ve yıldırımları geride bırakan hızlı arabalar</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Huriler, tertemiz, hep ter ü taze ve neşeli</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>İncilerden yapılmış köşklerde oturur her biri</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Cehennem ateş ehlini bekler, vay hallerine!</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ateşten ayakkabıları olacak ve giydiklerinde,</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Sıcaklıkları kazan gibi beyinlerini kaynatacak</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Cennet ehli ise, pek neşeli ve gururlu olacak."</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Biraz durdu, hep ümitli olmalarını öğütledi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Sonra, ağır adımlarla yürümeye devam etti</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ardından : "Ey insanlar! Size sesleniyorum</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Vakit saat doldu, ebedi bir âleme gidiyorum</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Belki bu sizinle son görüşmemiz, acele edin</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Beni tanıyan herkes gelip son kez dinlesin</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bir hatam olduysa, yüzüme söylesin" dedi.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Kalabalık sessizce sağa sola açılıp yol verdi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Gitti ve Ebufleya Kuyusunda sakalını yıkadı</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Biri ondan üç drahmi istedi, çıkardı verdi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>"Şimdi, mezara bırakmaktan daha iyi" dedi.</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Herkesin, bir güvercininki gibi ışıl ışıldı gözleri</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bakıp, kendilerini hep kollayan o yüce insana,</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ağlıyordu halk; evine kadar eşlik ettiler ona</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Birçoğu gözünü bile kırpmadan orada bekledi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Bütün geceyi dışarıda taşların üzerinde geçirdi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ve ertesi sabah, günün ağardığını fark edince</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>"Ben artık kalkamıyorum, dedi, Ebubekir'e</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Kitap'ı alıp yanına, sen kıldıracaksın namazı."</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Eşi Aişe de o sırada cemaatin arkasındaydı</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ebubekir okuyor, Muhammed ise dinliyordu</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Nihayet, okuduğu ayetleri usulca bitiriyordu</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>O, dua ve zikrini yaparken herkes ağlıyordu</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ve, Ölüm Meleği çıka geldi akşama doğru</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>"İçeri girebilir miyim" diye müsaade istedi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>"Gelsin" dedi. Dünyaya açtığı o ilk günkü gibi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Yine ışıl ışıl parlıyor ve gülümsüyordu gözleri,</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Ve, Melek ona : "Allah seni bekliyor" dedi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>Memnuniyetle, dedi. Şakakları şöyle bir titredi</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><em><strong>Bir an aralandı dudakları ve ruhunu teslim etti.</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>2.Alman yazar Goethenin (1749-1832) Hz.Muhammed ile ilgili yazdığı şiir:</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Adı: Muhammedin Şiiri/Muhammedin Şarkısı</strong></em></p><p><em><strong></strong></em></p><p><em><strong>Sevinç sevinç berrak</strong></em></p><p><strong><em>Ve yıldız yıldız parlak</em></strong></p><p><strong><em>Bir dağ pınarı</em></strong></p><p><strong><em>Üstünde beyaz bulutların</em></strong></p><p><strong><em>Ve kuytusunda bir yeşil yamacın</em></strong></p><p><strong><em>Aziz ruhlar sallamış beşiğini</em></strong></p><p><strong><em>Veda edip çocuk tazeliğiyle bulutlara</em></strong></p><p><strong><em>Raks eder gibi iner mermer kayalara</em></strong></p><p><strong><em>Haykırır sevincini semalara</em></strong></p><p><strong><em>Dağ geçitlerinde</em></strong></p><p><strong><em>Önüne katar renk renk çakılları</em></strong></p><p><strong><em>Ve bağrına basar kardeş pınarları</em></strong></p><p><strong><em>Çiçeklenir ayak bastığı yerler</em></strong></p><p><strong><em>Ve nefesiyle yeşerir çimenler</em></strong></p><p><strong><em>Yoldaşı olur şimdi ırmaklar</em></strong></p><p><strong><em>Ovaları doldurur gümüş ışıklar</em></strong></p><p><strong><em>Bir ses yükselir pınarlardan</em></strong></p><p><strong><em></em></strong></p><p><strong><em>"Kardeş ayırma bizi koynundan,</em></strong></p><p><strong><em>Bekliyor Yaratan.</em></strong></p><p><strong><em>Yoksa bizi çölün kumları yutacak</em></strong></p><p><strong><em>Güneş kanımızı kurutacak</em></strong></p><p><strong><em>Kardeş,</em></strong></p><p><strong><em>Dağın ırmaklarını, ovanın ırmaklarını</em></strong></p><p><strong><em>Hepimizi alıp koynuna</em></strong></p><p><strong><em>Eriştir bizi yüce Rabbına</em></strong></p><p><strong><em>Ezelî Deryâ'nın yanına."</em></strong></p><p><strong><em>Peki, der, dağ pınarı</em></strong></p><p><strong><em>Kendinde toplar bütün pınarları</em></strong></p><p><strong><em>Ve haşmetle kabarır göğsü, kolları</em></strong></p><p><strong><em>Ülkeler açılır uğradığı yerlerde</em></strong></p><p><strong><em>Yeni şehirler doğar ayaklarının altında...</em></strong></p><p><strong><em>Kulelerin alev zirvelerini</em></strong></p><p><strong><em>Ve haşmetli mermer saraylarını</em></strong></p><p><strong><em>Bırakıp arkasında</em></strong></p><p><strong><em>Yürür mukadder yolunda</em></strong></p><p><strong><em>Dalgalanır başının üstünde binlerce bayrak</em></strong></p><p><strong><em>İhtişamının şahitleri</em></strong></p><p><strong><em>Evlâtlarını Rabbine ulaştırarak</em></strong></p><p><em><strong>Karışır İlâhî ummana coşarak! </strong></em></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Rüya Tabircisi, post: 107110, member: 13790"] [B][I]Rahman ve Rahim olan Allahın adıyla, 1.Fransız yazar Victor Hugonun (1802-1885) Hz.Muhammed ile ilgili yazdığı şiir:[/I][/B] [I][B]Şiir adı "Mohamet": Vazifesinin yakın olduğu içine doğmuştu, Metindi, kimseyi kınamıyor, incitmiyordu, Yolda gördüğü kimselerle selamlaşıyordu, Her gün sanki biraz daha yaşlanıyordu, Oysa sadece 20 ak vardı siyah sakalında, Durup su içen develeri izliyordu arada sırada, Böylece deve güttüğü zamanları hatırlıyordu. Sanki cenneti görmüş, İlâhi aşkı bulmuştu. Sanki, kâinatın yaratılışına şahit olmuştu. Alnı dik, yanakları kusursuz, benzersizdi. Kaşları ince, bakışları anlamlı ve keskindi. Boynu, gümüş bir testinin boğazıydı sanki. Tufanın sırlarını bilen Nuhun havası vardı. Ona danışmaya gelenlere adil davranırdı Kimi itiraf eder, kimi güler ve inkâr ederdi. Sessizce dinler, en son konuşurdu kendisi. Ağzından dua, ve zikir hiç eksik olmazdı. Çok az yer, karnının üzerine taş koyardı. Boş durmaz, koyunlarını sağıp oyalanırdı[/B][/I] [B][I] Oturur yere, elbiselerini kendi yapardı Artık genç değildi, eski gücü de kalmamıştı Yine de, herkesten daha fazla oruç tutardı Altmış üç yaşında, bir ateş sardı vücudunu Kutsal Kitap Kur'an'ı bir kez daha okudu Sonra, sancağı, Said'in oğluna teslim etti. Onlara: "Artık aranızdan ayrılma vakti geldi Allah birdir, hep onun yolunda savaş" dedi. Mahzundu, bakışlarında, yurdundan zoraki Sürülen yaşlı bir kartalın hüznü vardı sanki Yine, her günkü vaktinde mescide geldi, Ali'ye tabi olanlar da arkasından geliyordu Ve, kutsal sancak rüzgarda dalgalanıyordu. Benzi soluktu, döndü ve kalabalığa seslendi "Ey insanlar, ömür bitiyor, hayat gelip geçici Biz, karanlıkta birer zerreyiz, yüce olan O'dur Ey insanlar, O'ndan başka rehberim yoktur Onsuz bir değerim olmazdı." Bir zat ona : "Ey müminlerin gerçek Sultanı! Seni dinler dinlemez, herkes inandı sözüne Sen doğduğunda, bir yıldız doğdu gökyüzüne Kisra sarayının üç kulesi birden devrildi" dedi. O da: "Melekler ölümümü müzakere etti; Vakit tamam, dinleyin! Eğer herhangi birinize Bir kötülük yaptıysam, çıksın herkesin önünde Ben ölmeden, gelsin intikamını alsın şimdi; Kime vurmuşsam, o da bana vursun" dedi. Ve uzattı usulca asasını oradan geçenlere. Yaşlı bir kadın, bir koyunu kırpıyordu eşikte Ona: "Tanrı yardımcın olsun!" diye seslendi. Bakışlarında bir hüzün vardı, oldukça bitkindi Dalgındı; birden, şöyle dedi: "Herkes duysun! Allah benim adımı andı! Bundan emin olun Topraktan insan, nurdan bir peygamberim İsa'nın getirdiği dini tamamlamaya geldim. Ashabım, ben sabır taşıyım, İsa tatlı dilliydi. Zira her şafak, doğacak güneşin müjdecisi İsa benden önce, ama ne Tanrıdır ne de oğlu O, gülü koklayan Bakire Meryem'den doğdu. Unutmayın, ben de etten kemikten bir faniyim Kuruyan bir balçıktan başka bir şey değilim; Şu dünyada başıma gelmeyen şey kalmadı; Çektiğim çilelere, yol olsa, dayanmazdı Baskı ve işkenceden, şu bedenim çok çekti; Ve eğer işlediğimiz her bir günahın bedeli Korkunç bir haşere olsaydı, o karanlık mezarı Bize dar eder, cehenneme çevirirdi orayı. Tekrar tekrar bedenlenir cehennem ehli Ve kurtlar yeniden kemirir tüm bedenlerini Böylece, defalarca tükenir ve yeniden dirilir Cezalarını çekince de, yeniden huzura erişir. Ben, kutsal savaşların mütevazı meydanıyım Bazen bir efendi bazen de bir köle gibiyim Kelamım, tıpkı çöldeki kum ve kuyular gibidir Bir sözüm korkutuyorsa, bir diğeri müjdecidir; Ey inananlar! Çektiklerimi görüyorsunuz işte! Karşıma alıp, insanı aldatıp yeniden delalete Sürüklemek isteyen o dehşet saçan iblisleri Engellemeye çalıştım, bağladım o pis ellerini Çoğu zaman, Yakup gibi, karanlıklar içinde Çarpıştım durdum, görmediğim kimselerle; Fakat insanlar beni özellikle öldürmek istedi Bana karşı sürekli kin ve kıskançlık besledi Ben ise, asla, Hak davamdan vazgeçmedim Onlarla savaştım, ama kimseden incinmedim Savaş boyunca: "Bırakın yapsınlar!" diyordum Kanlar içinde tek yaralı ben olayım istiyordum Varsın hepsi vursun bana, zaten durmazlar ki Zira sağ ellerine Ayı, sol ellerine Güneşi Versem de, düşmanlarım vazgeçmezdi asla Yine de saldırırlardı bana şu çileli yolculukta Fakat ne olursa olsun geri adım atmadım Zira bu kutsal dava uğruna tam kırk yıl savaştım İşte, böyle geçen bir ömrü nihayet tamamladım Şimdi Allah'a gidiyorum, dünyayı geride bıraktım. Greklerin Hermès'i, Yahudilerin de Lévi' yi Desteklediği gibi siz de hiç bırakmadınız beni Çektiğiniz bu sıkıntılar, mutlaka son bulacak Bu soğuk, ıssız geceye elbet Güneş doğacak Müminler, asla ümidinizi kesmeyin O'ndan Zira Kronnega dağlarını aslan yuvası yapan, Denizleri incilerle, karanlıkları da yıldızlarla Donatan Allah, elbet sizleri de koymaz darda. Sonra: "O'na inanıp teslim olun " diye ekledi İnanmayan, ancak, inkâr da etmeyenlerin yeri Cennet ile cehennemi ayıran duvarın üzeri Kararmıştır kalpleri, günah işlemek tek işleri; Hiç kimse tamamen günahsız değildir belki Ama çabalayın ki, Allah cezalandırmasın sizi Namaz kılın, bütün azalarınız değsin yere Zira o dayanılmaz cehennem ateşi, sadece O'nun için yere kapanmayan bedenleri yakar O, kapkaranlık dünyayı, masmavi gökle açar; Misafiri sevin, dürüst olun, adaletle hükmedin Yüce katında türlü türlü nimetler var sizin için Yedi göğü geçmek için altın eğerli atlar, Ve yıldırımları geride bırakan hızlı arabalar Huriler, tertemiz, hep ter ü taze ve neşeli İncilerden yapılmış köşklerde oturur her biri Cehennem ateş ehlini bekler, vay hallerine! Ateşten ayakkabıları olacak ve giydiklerinde, Sıcaklıkları kazan gibi beyinlerini kaynatacak Cennet ehli ise, pek neşeli ve gururlu olacak." Biraz durdu, hep ümitli olmalarını öğütledi Sonra, ağır adımlarla yürümeye devam etti Ardından : "Ey insanlar! Size sesleniyorum Vakit saat doldu, ebedi bir âleme gidiyorum Belki bu sizinle son görüşmemiz, acele edin Beni tanıyan herkes gelip son kez dinlesin Bir hatam olduysa, yüzüme söylesin" dedi. Kalabalık sessizce sağa sola açılıp yol verdi Gitti ve Ebufleya Kuyusunda sakalını yıkadı Biri ondan üç drahmi istedi, çıkardı verdi "Şimdi, mezara bırakmaktan daha iyi" dedi. Herkesin, bir güvercininki gibi ışıl ışıldı gözleri Bakıp, kendilerini hep kollayan o yüce insana, Ağlıyordu halk; evine kadar eşlik ettiler ona Birçoğu gözünü bile kırpmadan orada bekledi Bütün geceyi dışarıda taşların üzerinde geçirdi Ve ertesi sabah, günün ağardığını fark edince "Ben artık kalkamıyorum, dedi, Ebubekir'e Kitap'ı alıp yanına, sen kıldıracaksın namazı." Eşi Aişe de o sırada cemaatin arkasındaydı Ebubekir okuyor, Muhammed ise dinliyordu Nihayet, okuduğu ayetleri usulca bitiriyordu O, dua ve zikrini yaparken herkes ağlıyordu Ve, Ölüm Meleği çıka geldi akşama doğru "İçeri girebilir miyim" diye müsaade istedi "Gelsin" dedi. Dünyaya açtığı o ilk günkü gibi Yine ışıl ışıl parlıyor ve gülümsüyordu gözleri, Ve, Melek ona : "Allah seni bekliyor" dedi Memnuniyetle, dedi. Şakakları şöyle bir titredi [/I][/B] [I][B]Bir an aralandı dudakları ve ruhunu teslim etti. 2.Alman yazar Goethenin (1749-1832) Hz.Muhammed ile ilgili yazdığı şiir: Adı: Muhammedin Şiiri/Muhammedin Şarkısı Sevinç sevinç berrak[/B][/I] [B][I]Ve yıldız yıldız parlak Bir dağ pınarı Üstünde beyaz bulutların Ve kuytusunda bir yeşil yamacın Aziz ruhlar sallamış beşiğini Veda edip çocuk tazeliğiyle bulutlara Raks eder gibi iner mermer kayalara Haykırır sevincini semalara Dağ geçitlerinde Önüne katar renk renk çakılları Ve bağrına basar kardeş pınarları Çiçeklenir ayak bastığı yerler Ve nefesiyle yeşerir çimenler Yoldaşı olur şimdi ırmaklar Ovaları doldurur gümüş ışıklar Bir ses yükselir pınarlardan "Kardeş ayırma bizi koynundan, Bekliyor Yaratan. Yoksa bizi çölün kumları yutacak Güneş kanımızı kurutacak Kardeş, Dağın ırmaklarını, ovanın ırmaklarını Hepimizi alıp koynuna Eriştir bizi yüce Rabbına Ezelî Deryâ'nın yanına." Peki, der, dağ pınarı Kendinde toplar bütün pınarları Ve haşmetle kabarır göğsü, kolları Ülkeler açılır uğradığı yerlerde Yeni şehirler doğar ayaklarının altında... Kulelerin alev zirvelerini Ve haşmetli mermer saraylarını Bırakıp arkasında Yürür mukadder yolunda Dalgalanır başının üstünde binlerce bayrak İhtişamının şahitleri Evlâtlarını Rabbine ulaştırarak[/I][/B] [I][B]Karışır İlâhî ummana coşarak! [/B][/I] [/QUOTE]
Adı
İnsan doğrulaması
Günün ilk namazı hangi namazdır
Cevap yaz
Ana sayfa
Forumlar
KÜLTÜR,EDEBİYAT MİZAH
Şiir köşesi
Victor Hugo ve Goethe'nin Hz.Muhammed'e yazdığı şiir
Üst
Alt