Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Önce öz, sonra söz, en son gözyaşları akardı.
Zaman şeffaf elleriyle işlerdi insana yüzündeki çizgileri
Ve büyüklük daima canı en çok yananda kalırdı.
En uzun Geceler en çok beklenilenin gelmediği
En kısa günler en mutluluk verenlerdendi.
Hüzün derinlerde uyanırken uyudu insanlar
Uyanınca güldüler, geçti sandılar.
Kapılarını açıp başlarını dışarı uzattıklarında
Gördükleri karşısında sustular.
Griydi, her yer...
Siyah ve beyaz'ın olmadığı bir diyardaydılar.
Garipsediler...bir garip insani...
Zaman kelimesini unuttum...
Çok mu şey istedim diye sordum kendime… Yok yok değil, çok şey istemedim. ..
Sadece şımarmak, şımartılmak, omuzlarımdaki ağırlıktan kurtulmak…
Hafifletilmek. Bütün bunların arayışında olduğumun bile farkında değildim.
“Sen o kadar kuvvetlisin ki yardıma ihtiyacın olduğunu hiç düşünmedik” Deseler ne yazar...
Yahu sonuçta ben bir kadınım. Çok hatalar yaptım. ..
Hayatıma verilecek ...çok cevabım var. Ama bazı şeyleri yaşamadan öğrenmek..
mümkün olmuyormuş. Bunu da öğrendim.
“Allah sana akıl vermiş kullansaydın” deyip kesip atamazsın. Yazgı denen bir şey var...
Bir tek son kullanma tarihimiz meçhul.
Sonra yaşlı bir kadına rastlıyorum ağlarken “Hayata bir daha gelebilecek misin ki ağlıyorsun” diyor.
Gerçeği anlıyorum. Ben hayatımda ağlarken hiç utanmadım ama ağlatanların da utandığını hiç görmedim.
Galiba sonunda şifreyi çözdüm...
Yaşamımda rol alan her şeyi değerlerime göre sınıflandırmakta başarılı olamadım...
Kırk yaşında da şifreleri çözüyor insan. Ne demişler hayat bir okul ve deneyimlerin de birer ders.
Son kullanma tarihine kadar güzel yaşamak kalıyor bana geriye... <!-- google_ad_section_end --><!-- haber bitiş -->
Allahım...
Sana güvenmeyi bize nasib et...
Sana bağlanıp dayanmayı bize rızık eyle...
Senin için sevmeyi..Sana yaklaşmayı,
Seninle birlikte bulunurken edeb üzere olmayı bize ihsan eyle...
Şüphesiz ki sen göklerin ve yerin nurusun...
amin..<!-- google_ad_section_end --> <!-- haber bitiş -->
Can havli ile Öperek uyandırdım bu sabah ayrılığı... Fırından yeni çıkan bekleyişler satın aldım... Kırmızı mavi ekoseli yalnızlığımı serdim masaya... Manzaraysa ayrılığa sıfır! İşte her şey hazır.. Acılarımla iki lafın belini kırdık. . Yalnızlığım ve ben; seni çok bekledik...”
Bazen yaşadıklarının esaretindeyken,hayallerin kadar özgür olmak istersin..
bazen yalnızlığın tutsağıyken,göz kapaklarına sindiğini hissedersin esaretin..
bazen bir ağ yumağının içinde çırpınacağını bilemezsin.
anlayamazsın bazen hür olabilmenin kadrini;
şükredersin ağı örene ki;zira örülmeyince ağlar,kalp ağlar..göz ağlar...ruh ağlar...
Ve Sabır… Sessiz sessiz çığlıklarla yakarmaktır Rabb’e, ondan gelenin nasıl taşınacağını bilmektir… inanmaktır geçmeyecek sanılan en derin sancıların geçeceğine tebessümlerle dualarla karşılamaktır bu değerli konuğu, sevdalar diyarından geleni sevdalara katmaktır bir nevi;
Sarmaktır rahmet pınarının umudunu yüreğeemanetleri teslim ederken sahibine hissedilen tarifsiz huzurdur…
