JavaScript devre dışı. Daha iyi bir deneyim için, önce lütfen tarayıcınızda JavaScript'i etkinleştirin.

Konuya cevap cer

Mesaj: <blockquote data-quote="Elifgül" data-source="post: 46741" data-attributes="member: 1043"><img src="https://islamiforumlar.net/resim/ibadet/enguzel_namaz_17.jpg" alt="" class="fr-fic fr-dii fr-draggable " style="" />1-  Tembellik etmemek: Bir maksadın ele geçmesi için, insanlarca ötedenberi  bilinen ve başvurulan sebepler, tedbirler ve çareler ne ise, onları  tatbik etmek vâciptir. Çünkü  ALLAH-ü Teâlâ bu âlemde herşeyin, her  hâdisenin meydana gelmesini birtakım sebeplerin ve çârelerin  uygulanmasına bağlamıştır. Buna "tesbîb hikmeti" denir. Yâni birşeyin  yaratılması , bir isteğin verilmesi, onunla ilgili sebeplerin meydana  gelişinden sonra gerçekleşir diye ALLAH, bir düzen koymuştur. O`nun  âdeti hep bu şekilde devam etmektedir.  ALLAH`ın âdetinde de değişiklik  olmayacağından; olumlu veya olumsuz, istediğini bulmak için, insanın  sebeplere dikkat etmesi, kendine düşeni yerine getirmesi gerekmektedir. Sebeplere  sarılmadan ALLAH`a güvenmeye tevekkül değil, "ittikâl" denebilir. Kelime, Arapçadaki mânâsı itibariyle pasifliği anlatır ve bu, yerilen  bir durumdur. Onun için Resûlullah (s.a.v.) "Lâilâhe illallâh diyen  herkes Cennet`e girecektir." deyince Hz. Ömer (r.a.): "Ey ALLAH`ın  Resûlu, bunu halka söylemeyelim; ittikâl ederler." demişti ki; sebeplere  sarılmadan ve ALLAH`ın diğer emirlerini yerine getirmeden Cennet`e  girmeyi ümit ederler demektir. Bu konuyu belki de en güzel açıklayan  Resûlullah Efendimizdir. "Devemi bırakıp tevekkül edeyim." diyene "Bağla  da öyle tevekkül et." buyurmuşlardırElmalılı M. Hamdi Yazır,  Bakara Suresi 60. ayetin tefsirinde sebeplerin önemi hakkında şahsen  benim çok anlamlı bulduğum bir tesbit yapmaktadır. Ayet-i Kerîme  şöyledir: "Hani bir zamanlar Musa kavmi için su istemişti, biz de:  "Asânla taşa vur!" demiştik, bunun üzerine o taştan on iki pınar  fışkırmıştıElmalılı Merhum burada şunları söylüyor: "Hz. Musa,  susuzluktan ve kuraklıktan yanıp kavrulan kavmi için Cenab-ı Hak`tan su  diliyor, yağmur duasına çıkıyor. Cenab-ı ALLAH da bu duayı kabul ile  istenilenden daha büyük harikulade bir nimet ihsan ediyor. Gelip geçici  bir yağmur yerine, israiloğulları`nın on iki boyundan her birine mahsus  ayrı ayrı on iki pınar fışkırtıyor ve bununla yüce varlığına ve ilâhî  inâyetine açık bir belge bahşediyor. Öylesine bahşediyor ki, duanın  arkasından fiilî bir teşebbüsün lüzumunu emrediyor, "asân ile taşa vur!"  diyor. Demek ki, o sırada Hz Musa, farzedelim bu ilahi emre derhal  uymayıp da "asâyı taşa vurmanın suyla ne ilgisi var?" gibi aklî ve indî  bir kıyas yapmaya ve kendi kendine fikir yürütmeye kalkışsaydı, bu nimet  teclli etmeyecekti, dualar ve yapılan araştırmalar belki de boşa  çıkacaktı. O halde harikanın en büyük sırrı, bu sebebin ilhamında ve bu  büyük nimetin o sebebe bağlanmış olmasındadır: Kuru taşları yarıp  pınarlar fışkırtmaya kâdir olan ALLAH Teâlâ, istenen suları doğrudan  doğruya ihsan etmiyor da bir manevî sebeple bir maddî sebebe teşebbüs  üzerine ihsan ediyorEsasen manevi sebep olan dua, maddî sebebin  ilhamına da vesile oluyor. ilham olunan maddi sebebin teşebbüse  dönüşmesi, yani asânın taşa vurulması ile de sular fışkırıyor. Böylece  hidayet bürhanı tamamıyla tecellî ediyor... Hakikaten ALLAH, bir şeyi  murad edince sebeplerini kolaylaştırır ve sebepler o kadar çeşitli ve  sonsuz boyuttadır ki, beşer aklı ne kadar yükselse bunları  ayrıntılarıyla kavrayamaz... Hak Teâlâ`nın nimetlerinin tecellisi her  zaman böyle manevi sebeplerle maddî sebeplerin birleşmesinde gizlidir.  Ne kaçan fırsatlar karşısında ümitsizliğe düşmeli, ne de fırsatları ve  sebepleri ihmal etmelidir. ALLAH Teâlâ`ya yürekten ve ihlas ile dua  etmeyi hiçbir zaman elden bırakmamalı, aynı zamanda duanın en büyük  semeresinin ruhî inkişaflar olduğunu bilmeli ve Rahmânî ilhamlardan  istifade ederek, en umulmaz sebeplere dahi başvurup, onu  uygulamalıdır.Sebeplere sarılmakla ilgili olarak imam Gazâlî de şöyle  demiştir: "insanı zarardan koruyan sebepler arasında tesiri kesin olan  veya tesir ihtimâli yüksek olan sebepleri bırakmak tevekkülün şartı  değildir. Hırsız girmesin diye evin kapısını kilitlemek, tehlikeli yerde  silah taşımak, düşmandan sakınmak tevekküle mani değildirSebepleri  ihmâl etmek, üzerine düşen görevi yapmamak kısacası tembellik etmek,  bir bakıma ALLAH`ın koyduğu tesbîb hikmetini görmemezlikten gelmekle  beraber, göz göre göre kendisini câhilliğin, hastalığın, fakirliğin  dişleri arasına atmak demektir ki, bunların hepsi de dînen haramdır.Eğer  kişi, bu bahsettiğimiz şekilde sebeplere önem verir, üzerine düşeni  yaparsa; bir isteğinin gerçekleşebilmesi için elinde mevcut bütün kuvvet  ve araçlar ile ALLAH`a yönelmiş olur ki, bu durum elbette daha ciddî,  daha samîmî ve daha kıymetlidir2- Sebeplerin gerçek kıymetini  bilmek: Bunların kıymeti, ALLAH`a karşı birer dilek vâsıtası olmaktan  ibârettir. Aslen tesir ALLAH`tandır. Yâni sebepler, ilâhî tesirin  meydana gelmesi için, birer yol olmak üzere yine ALLAH tarafından bize  öğretilmiş, düzenlenmiştirKendisinden ancak o yollarla yardım  istemek gerekir. Fakat maksadın meydan gelmesini , -bir Müslüman olarak-  sebeplerden değil, onları yaratıp bize bildiren ALLAH-ü Teâlâ`dan  beklemek gerekir. Çünkü herşeyin yaratıcısı ve yönlendireni O`dur. Bu  durumla ilgili olarak bazı âlimler derler ki: "Bir iş için çalıştık ,  çabaladık; artık o ister istemez olacak demeyin. Tesiri ALLAH`tan  bekleyin; biz istedik, ALLAH da müsade ederse olur deyinElmalılı  M. Hamdi Yazır da sebeplerin kıymeti hakkında şöyle demektedir: "...Her  durumda ALLAH emrini yerine getirir. Murâdını muhakkak yapar , hiçbir  işinden geri kalmaz, hepsinin hakkından gelir. Hükmünü istediği gibi  yürütür. Kendisine tevekkül edilse de edilmese de yürütür. Nihâyet  herşeyin sonu gelir. Dünyada acı da geçer tatlı da geçer; sıkıntı da  geçer , refah da geçer. Ecel gelince, takdir edilen ölüm, dakika  geçirmeksizin pençesini takar, âkibet gelir çatar. iyiler iyiliği ile,  kötüler kötülüğü ile kalır. Herkes ameliyle toplanır. Ancak , ALLAH`a  tevekkül de, O`nun emridir. Tevekkül edenin murâdı da, ALLAH`ın irâde ve  rızasına teslim olmaktan ibâret olursa, ALLAH da onun mükâfâtını  büyütür. Hakîkat şudur ki; ALLAH herşey için bir ölçü takdir etmiştir,  bir sınır ve miktar tahsis etmiştir ki, o şeyi ona göre yürütür. O sınır  ve miktardan ileri geçirmez. Bu hüküm öyle bir kanundur ki herşey  hakkında geçerlidir. Ve herşeyin hükmü , kıymeti ALLAH`ın ona tahsis  ettiği ölçü ile uygunluk arzetmektedirGerçekte birşeyi bilmek de  onu , o ölçü ve sınırıyla seçmek demektir. Bu cihetle sebeplerin bir  dereceye kadar kıymet ve îtibarı yok değilse de , bunlar, zatî (aslî)  değil, değişken ve sınırlıdır. Tesir ve hüküm sebebin değil ,  ALLAH`ındır. Asıl ilim ve kudretine itibâr edilecek; işler, hüküm ve  irâdesine havâle edilecek hâkim, sebepler değil, sebepleri yaratan  ALLAH`tır. Herşey geçer , leh ve aleyhte olan her sebep tükenir, takdir  edilen kaderi biter, başında ve sonunda bütün kudretiyle ALLAH kalır.  Hem ALLAH takdir buyurmamışsa hiçbir şey diğerine tesirini gösteremez.  Takdir buyurmuş ise , ALLAH`tan başka hiçbir şey de onun önüne geçemez.  Ateş, ALLAH`ın yak dediğini kendi miktarınca dediği kadar yakabilir.  Rızık da ALLAH`ın doyur dediğini kendi miktarınca dediği kadar  doyurabilir. Demek ki sebeplere îtimat sonlu, ALLAH`a îtimat sonsuzdurO  halde kuvvet ve kesin bilgi, sebeplere güvenmekte değil, ALLAH`a  dayanmaktadır. Tevekkül de, gururla kendini sayıp koyuvermek değil,  ALLAH`ın gösterdiği yolda gücü yettiği kadar vazîfesine önem vermek,  takvâ sahibi olmak, kusurunu îtirâf ile berâber, ALLAH`ın kudretine  îtimat edip netice hakkında telaşa düşmeksizin, O`nun irâdesine teslim  olmaktır."Seyyid Kutub da sebepler konusunda şöyle demektedir:  "...ALLAH`ın değişmez kâinat kanunu sebep ve netice düzeniyle yürüyor.  Ancak neticeyi meydana getiren yalnız sebepler değildir. Asıl etki eden,  fâil-i mutlak olan ALLAH-ü Zülcelâl`dir. ALLAH, kendi takdiri ve  istemesi ile sebep ve netîce düzenini sağlıyorO yüzden ALLAH,  insandan çalışıp çabalamasını, üzerine düşen vazifeleri îfâ etmesini  istiyor. insan bu vazifeleri îfâ ettiği kadar, ALLAH netîceleri  düzenleyip tahakkuk ettiriyor. Böylece sebep ve netice ALLAH`ın isteği  ve takdirâtı ile ilgili olarak uzuyor. Yalnız O`dur ki, istediği zaman,  istediği şekilde neticelerin meydana gelmesine izin verir. işte bu  şekilde Müslüman`ın düşüncesiyle çalışması arasındaki birlik sağlanıyor.  Müslüman gücünün yettiği kadar çalışıp çabalar. Fakat bu çalışmanın  sonucunu ALLAH`ın takdirine ve isteğine bırakır. Ona göre sebep ve  netice arasında mutlak kat`iyyet yoktur. O, hiçbir şeyde ALLAH`a  kat`iyyet yüklem3- Her hususta ALLAH`tan başka hiçbir şeye  güvenmemek: Nice insanlar vardır ki, ellerindeki servete, sahip  oldukları mevkîye, büyük insanlarla olan yakınlıklarına veya yüksek  tahsil görmüş oğluna veya kızına güvenmektedir. Onların varlığı gönlünü  doldurmuş , yarına emniyetle bakıyor, ALLAH-ü Teâlâ`dan gaflet  halindedir. Her teşebbüsünü bu kuvvetlerle başaracağına inanmıştır. Halbuki bütün bunlar ve sahip olduğu herşey , bir anda yok olabilirO  zaman yalnız bunlara dayanan insanın hâli ne olur...27 Müslüman ise  böyle değildir; o , nelere sahip olduğunun farkında olup, şükrünü îfâ  edecek, bunları akıllıca kullanacak; fakat her zaman yalnız ALLAH`a  güvenecektir.Alıntı..</blockquote>

Adı

İnsan doğrulaması: Günün ilk namazı hangi namazdır